Έντοκα γραμμάτια τρίμηνης διάρκειας ύψους 1 δισ. ευρώ θα εκδώσει το Δημόσιο σε μια προσπάθεια κάλυψης των εσωτερικών αναγκών με δανεισμό από τις αγορές, αφού η εκταμίευση της δόσης του 1,1 δισ ευρώ που εκκρεμεί από το μηχανισμό στήριξης αργεί.
Η κυβέρνηση έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η Τρόικα δεν πρόκειται να δείξει ανοχή και επιείκεια και δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τον κίνδυνο πρόωρων εκλογών εδώ σε περίπτωση προώθησης προς ψήφιση στη Βουλή νέων μέτρων λιτότητας. Έτσι, αφήνεται να εννοηθεί ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία θα κατατεθεί μέχρι τις 21 Νοεμβρίου ο προϋπολογισμός του 2014 ακόμη και χωρίς την έγκριση της Τρόικας, ενώ το ίδιο θα γίνει και για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου σχετικά με την αναδιάρθρωση των ΕΑΣ-ΕΛΒΟ-ΛΑΡΚΟ που θα φέρει 600 με 900 απολύσεις, αλλά όχι 2.200, δηλαδή όλων των εργαζομένων, όπως ζητά η Τρόικα.
Σημαίνει αυτό ότι η κυβέρνηση αυτονομείται; Σημαίνει οπωσδήποτε ότι αντιλαμβάνεται πως πρέπει να διαλέξει πρόβλημα: Είτε θα υποκύψει στην απαίτηση για νέα μέτρα και θα χάσει – πιθανότατα – τη δεδηλωμένη στη Βουλή, είτε θα προσπαθήσει να φτάσει αλώβητη ως τις ευρωεκλογές του Μαΐου ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δυσαρεστήσει τους πιστωτές.
Στο Μέγαρο Μαξίμου φλέρταραν με την ιδέα σύγκρουσης με την Τρόικα ή διαφήμισης μιας σύγκρουσης με την Τρόικα που μπορεί τελικά να μη γινόταν από τις αρχές του Σεπτεμβρίου. Το γεγονός ότι το φθινόπωρο δεν ήταν θερμό από άποψη κοινωνικών εντάσεων πήγε πίσω το σχεδιασμό, ιδιαίτερα αφού έγινε σαφές ότι οι εταίροι δεν «αγοράζουν» το δίλημμα «στηρίξτε μας αλλιώς θα έχετε να κάνετε με τον Τσίπρα». Στην πορεία κυριάρχησε το πρωθυπουργικό δόγμα «κάνουμε διαπραγμάτευση, όχι πόλεμο» για να φτάσουμε τώρα στην προαναγγελία με διαρροές μονομερών ενεργειών (κατάθεση προϋπολογισμού χωρίς συνεννόηση) και όπου τους βγάλει.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν επιδιώκει τη ρήξη με την Τρόικα αλλά να κερδίσει χρόνο. Θέλει, δηλαδή, να γίνει η συζήτηση για το δημοσιονομικό κενό (άρα για το νέο μνημόνιο ή όπως αλλιώς ονομαστεί) παράλληλα με τη συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους, ώστε να υπάρχει μαζί με την αρνητική διάσταση και μία θετική που μπορεί και να επηρεάσει την τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης, αφού θα αναθεωρούνται οι στόχοι στη βάση των νέων μακροοικονομικών δεδομένων που θα διαμορφώνονται. Η συζήτηση για το χρέος αποκλείεται να ξεκινήσει πριν από τον Απρίλιο, όταν άλλωστε και η Eurostat, θα επικυρώσει το πρωτογενές πλεόνασμα και για το λόγο αυτό η κυβέρνηση θέλει να σπρώξει τα δύσκολα προς την άνοιξη, αφού δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος εσωτερικής στάσης πληρωμών.
Η ξαφνική αναβολή της χθεσινής συνάντησης των Π. Τόμσεν, Κλ. Μαζούχ και Μ. Μορς με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη, ήταν μια πολύ σαφής ένδειξη της «διαπραγματευτικής κόπωσης» που χαρακτηρίζει αυτή τη φάση της αξιολόγησης της εφαρμογής του προγράμματος προσαρμογής. Επισήμως, οι απεσταλμένοι των δανειστών δεν έδωσαν καμία εξήγηση για την ακύρωση του ραντεβού, αλλά είναι προφανές ότι το παιχνίδι με τις καθυστερήσεις δείχνει δυσφορία, αν όχι μπούχτισμα με τους λογαριασμούς που δεν βγαίνουν με τίποτα.
Χθες οι εκπρόσωποι των πιστωτών είχαν δύο συναντήσεις με το οικονομικό επιτελείο σε μια προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα ως προς την εκτίμηση του δημοσιονομικού κενού για το 2014 (500 εκ.ευρώ κατά την ελληνική πλευρά, τουλάχιστον 2 δισ κατά την εκτίμηση των ελεγκτών). Ακολουθεί η συνεδρίαση του Eurogroup αύριο Πέμπτη και από εκεί και πέρα είναι ανοιχτό το αν και πότε θα επιστρέψουν στην Αθήνα.
Η ψηφοφορία επί της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ επέτεινε την αίσθηση ότι η κυβερνητική πλειοψηφία είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Από χθες προαναγγέλλει ανταρσία ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Κασσής (για το φόρο ακινήτων), ενώ δεν θα είναι αυτή η μόνη κρίσιμη ψηφοφορία του επόμενου διαστήματος. Θα έρθει στη Βουλή και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, ως προς την οποία δίνονται συγκεχυμένες πληροφορίες (πόσους και ποιους θα αφορά). Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι οι προσωπικές αγωνίες και αναζητήσεις των βουλευτών ενισχύονται και αυτό δημιουργεί, δυνητικά, διαλυτική δυναμική.
Σύμφωνα με πληροφορίες, γίνονται προσπάθειες στο παρασκήνιο για προσέλκυση βουλευτών των ΑΝΕΛ και κάποιων ανεξάρτητων προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπώσεις ενίσχυσης των δυνάμεων της συμπολίτευσης στην ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό του 2014. Όμως όλα αυτά προϋποθέτουν αλισβερίσια και ταξίματα, δηλαδή συγκυριακές συμφωνίες που σπάνε εύκολα, και για το λόγο αυτό, ακόμη και αν αποδώσουν, δεν αποτελούν βιώσιμο πολιτικό πλεόνασμα.