Το όνομα Μπρουμίδης χρονολογείται από το 1652 σαν μια οικογένεια που πολέμησε τον Τούρκο κατακτητή, ενώ στο κίνημα του Ορλώφ ένας Μπρουμίδης αναφέρεται ως ένα ηγετικό στέλεχος (1769). Αυτός κυνηγημένος για την επαναστατική του δράση από τους Τούρκους, πέρασε το 1774 στη Ζάκυνθο και απο εκεί στη Ρώμη. Απ αυτή την οικογένεια προέρχεται ο Σταύρος Μπρουμίδης, πατέρας του ζωγράφου, ο οποίος παντρεύτηκε την Ιταλίδα Άννα Μπιανκίνι και στις 28/07/1805 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος.
Όταν μεγάλωσε σπούδασε ζωγραφική στη σχολή της Αγίας Λούκας κοντά στο CamucciniBaronκαι γλυπτική στους Canovaκαι Thorwaldsen.
Δεν άργησε ν’ αναγνωριστεί η ευφυΐα του και το ταλέντο του σαν καλλιτέχνης όπου το 1840 ο πάπας Γρηγόριος ο 16ος του ανέθεσε να διορθώσει τις μισοκατεστραμμένες τοιχογραφίες του Ραφαέλλο στη στοά του Βατικανού. Αργότερα με πρωτοβουλία του ξανά, δημιουργεί μια τοιχογραφία του Αρχάγγελου Μιχαήλ, ενώ του δίνεται η εντολή να φιλοτεχνήσει το πορτραίτο του Πάπα Πίου 2ου. Γι αυτή τη δουλειά του, παρασημοφορήθηκε από τον ίδιο τον Πάπα και σαφώς καταξιώνεται πλέον ως κορυφαίος καλλιτέχνης. Στη Ρώμη ο Κωνσταντίνος είχε παντρευτεί και απέκτησε 2 παιδιά την Ελένη και τον Ιωσήφ, που για να μπορέσει να τα μεγαλώσει κατατάχτηκε, παράλληλα με τη δουλειά του ως καλλιτέχνης, στη φρουρά του Βατικανού. Σε κάποια μάχη του Παπικού στρατού με επαναστάτες, ο Κωνσταντίνος δεν εκτέλεσε εντολή να πυροβολήσει προς τη μεριά των επαναστατών και αυτό του στοίχισε 14 μήνες φυλάκιση. Όταν το έμαθε ο Πάπας Πίος τον άφησε ελεύθερο αλλά με τον όρο να εγκαταλείψει για πάντα την Ιταλία.
Ο Έλληνας από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, ξεριζώνεται για άλλη μια φορά και τώρα καταφεύγει στην Αμερική, με μόνη βοήθεια τη φήμη του. Έτσι στο Μεξικό ζωγράφισε μια τεράστια εικόνα της «Σταύρωσης του Ιησού» στο Ναό του Αγίου Στεφάνου, καθώς και την «Αγία Τριάδα» στο Μητροπολιτικό ναό της πόλης. Όταν η φήμη τους έφτασε στην Ουάσιγκτον, τον κάλεσαν εκεί να εργαστεί για να φιλοτεχνήσει το Καπιτώλιο. Εκεί ο Μπρουμίδης δούλευε ώρες ατελείωτες, ακόμα και όταν ήταν άρρωστος, μέχρι και 4 μήνες πριν το θάνατο του, το έτος 1880.
Έργα του στο Καπιτώλιο είναι: η «Νομοθεσία» στην Προεδρική αίθουσα του SenateAnnex.
Το πορτραίτο του Βενιαμίν Φραγκλίνου στην ίδια αίθουσα. (Εδώ ο καλλιτέχνης κάνει το πορτραίτο να φαίνεται σαν γλυπτό, δείχνοντας πόσο μεγάλος είναι).
Στο θόλο του Καπιτωλίου μεταξύ άλλων, ζωγραφίζει τη θεά Αθηνά να συζητάει με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, τον εφευρέτη του τηλεγράφου Morse και τον Φούλτον, εφευρέτη του πρώτου ατμόπλοιου, σε μια αλληγορία τέχνης και γραμμάτων.
Σε άλλη αίθουσα, ζωγραφίζει τον Χριστόφορο Κολόμβο και την Ινδιάνα και πολλά άλλα έργα, σπουδαία.
Στον επικήδειο λόγο του ο Γερουσιαστής Voorhees, την 24η Φεβρουαρίου του 1880, μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Θα μου επιτρέψετε να κάνω μια μικρή μνεία της θαυμαστής ιδιοφυΐας, που επί τόσο πολύ χρόνο, τόσο ευγενικά και τόσο ωραία είναι συνυφασμένη με το Καπιτώλιο. Πέθανε φτωχός, χωρίς να έχει ούτε αρκετά χρήματα για να ταφεί το εξασθενημένο κορμί του, και εν τούτοις πόσο πλούσια κληρονομιά άφησε στη παρούσα και στις μέλλουσες γεννεές. Σχεδόν, περισσότερο του ενός τετάρτου του αιώνα, επέρασε ανάμεσα σ’ αυτούς τους τοίχους, από το υπόγειο μέχρι τον θόλο, αφήνοντας δημιουργίες αθάνατης ομορφιάς, οπουδήποτε ακούμπαγε το χέρι του».
Μιχάλης Γ. Κελαϊδής