Μέσα στην πολυδιάστατη οικονομική κρίση, που επέπεσε επί δικαίων και αδίκων ή καλλίτερα επί του πάντα ευκολόπιστου και του πάντα προδωμένου ελληνικού λαού και των κομπιναδόρων και που οι Κυβερνήτες μας, που διευθύνουν τις τύχες ενός λαού της υφηλίου, με την πλουσιότερη ιστορία και τον αείφωτο πολιτισμό, του απομύζησαν και την έσχατη οικονομική ικμάδα, εκμεταλλευόμενοι τους κόπους του, αποσπώντες και τα τελευταία αποθέματα του ισχνού του βαλαντίου, έρχονται οι ευγενείς τιτλούχοι των Υπουργείων – αποτελώντες σύμβολα της γραφειοκρατίας και εφευρέτες – συλλέκτες ετεροβαρούς φορολογητέας ύλης – και εισηγήθηκαν στους προϊστάμενους τους Υπουργούς, με το νόμο 3842/2010 άρθρο 6 παράγραφος 3, την κατάργηση του τρόπου φορολόγησης των μικροϊδιοκτητών Υπεραστικών και Αστικών Λεωφορειούχων, της στενάζουσας χώρας μας [που έχουν συστήσει στην κοινή τους επιχείρηση «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»] του ΤΕΚΜΑΡΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ και επανέφεραν σε ισχύ τα αποκαΐδια – διατάξεις του θεσπισθέντος και ισχύσαντος στις αρχές της δεκαετίας του ’90 φορομπηκτικού νόμου 2238, με το σύστημα ΕΣΟΔΩΝ και ΕΞΟΔΩΝ.
Ο λόγος, για το πρωτάκουστο και ασύλληπτο στην ανθρώπινη σκέψη γεγονός, που επέβαλλαν οι ξενόφερτοι αξιωματούχοι σε βάρος των παραπάνω Λεωφορειούχων είναι, ότι οι ετήσιες αποδοχές του εκ των Συνεταίρων – εξασφαλίσαντος μόνιμη θέση εργασίας οδηγού – δεν θα καταχωρούνται στην στήλη – το και λογικό και αναμενόμενο – των ΕΞΟΔΩΝ, αλλά σε αυτή των ΕΣΟΔΩΝ.
Με την τραγική συνέπεια εμείς τα υπόλοιπα μέλη «ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ», να φορολογούμεθα στις ληφθείσες αποδοχές του οδηγού κατά το ποσοστό της ιδιοκτησίας μας – σε έσοδα που εμείς στερηθήκαμε – και που στην περίπτωσή μου ο επιπλέον αυτός φόρος, ανέρχεται στο ποσό των 4.258,88 ευρώ.
Ερωτώ τους φωστήρες νομοθέτες, γιατί το οικείο ΚΤΕΛ να μην χορηγεί – όπως όλοι οι φορείς, Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου – Βεβαίωση Αποδοχών για τον οδηγό και αυτός να τον συνυποβάλλει στην Φορολογική του Δήλωση; Το ίδιο θα συνέβαινε, αν η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» είχε προσλάβει ξένο και άσχετο οδηγό;
Από την πλευρά του δε, το ΚΤΕΛ Χανίων – Ρεθύμνης Α.Ε. αποδεικνύεται αντιφατικό, ανακόλουθο και αυτοδιαψευδόμενο με τις χορηγηθείσες Βεβαιώσεις, εκ των οποίων η μία με αρ. πρωτ. 29/23.2.2011 αναφέρει ψευδέστατα, ότι καταβλήθηκαν στον οδηγό Ακαθάριστες Αποδοχές και Ασφαλιστικές Εισφορές κατά το 2010 ευρώ 0,00 και του Δ’ τριμήνου 2010 εκκαθάρισε του Μερίσματος, αναφέρει μεταξύ των άλλων: Εξόφληση Μισθοδοσίας οδηγού μηνών Οκτ – Νοεμ – Δεκ και Δώρου Χριστ. 2010, 1.435 ευρώ για κάθε μήνα, με την μορφή Αναλήψεων. Επιπρόσθετα στην τρίτη Βεβαίωση των 15.06.2011 δηλώνεται, ότι κατά-βάλλονται οι αποδοχές στον οδηγό από τον Ταμία του ΚΤΕΛ, ποσού 1.435 ευρώ και τα οποία καταχωρούνται στην συνέχεια στην Χρεωπιστωτική Μερίδα του Λεωφορείου.
Σε όλο αυτό το άδικο και ληστρικό φορολογικό οικοδόμημα, έρχονται εχθρικοί στο θέμα, οι εντός και εκτός των τειχών – των κατά τόπους ΚΤΕΛ – Φοροτεχνικού, που όπως αποδεικνύεται, έχουν δημιουργήσει αδιαπέραστες και συμπαγείς ΚΑΣΤΕΣ, που διαδραματίζουν ιδιαίτερο πολιτικό – επαγγελματικό ρόλο, καθίσταται εισπρακτικοί υπέρμαχοι του κράτους καθώς και αρωγοί, υποστηρικτές και συμπαραστάτες των οδηγών – μελών της «ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ» σε βάρος των υπόλοιπων μελών.
Να τονισθεί δε, ότι το ποσοστό ιδιοκτησίας ή και μεγαλύτερο, που κατέχουν στο Λεωφορείο τους – και αποκτήθηκε δι’ αγοράς μεταγενέστερα – έχει αφετηρία και αποτελεί συνέχεια του πατρογονικού, που επιτάχθηκε στον ΕλληνοΙταλικό πόλεμο του 1940 και που δυστυχώς η μαμά Ελλάς, καίτοι πέρασαν επτά δεκαετίες ακριβώς από τότε, δεν έδωσε καμμία αποζημίωση, ούτε από τις πολεμικές επανορθώσεις της Ιταλίας – Βλέπε Υψικάμινος Ασπροπύργου Αττικής, που περιήλθε άγνωστο (πως και διατί) στην ιδιοκτησία των άσχετων τρίτων.
Αυτό το με καταγωγή του πατρογονικού (που κόστισε την εποχή εκείνη καινούργιες την μητρική προίκα) Λεωφορείο, που αποτελεί για τους περισσότερους από τους θιγόμενους Ιερό Κειμήλιο, δεν έχει δικαίωμα και εξουσία κανένας από τους κατά καιρούς Κυβερνήτες και Κυβερνοκράτορες της Πατρίδας μας, να το οικειοποιηθεί, ή να φορολογεί τα πενιχρά ΕΣΟΔΑ του, κατά παράνομο και ανεπίτρεπτο τρόπο.
Οι «σοφοί» νομοθέτες και οι συνοδοιπόροι τους, ώφειλαν τώρα και εβδομήντα χρόνια (1941-2011), αντί να ρίχνουν τα εχθρικά βόλια κατά πάνω μας, να νομοθετήσουν τις νόμιμες αποζημιώσεις, προς εμάς τους απογόνους των αθώων θυμάτων του Βου παγκοσμίου πολέμου.
Και στην περίπτωσή μας υπήρχε μεθόδευση στο πρόβλημα, το μεν κράτος να χορηγήσει την άδεια και η εμπόλεμη Γερμανία με τις πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες της, να προσφέρει το σκάφος του Λεωφορείου, απλούστατο και ευκολότατο.
Στην πορεία των επτά δεκαετιών, κάποιος Πρωθυπουργός επεχείρησε να μας ικανοποιήσει, δεν πρόφθασε όμως, γιατί τα φίλια πυρά των εξοστράκισαν εκ των ένδον.
Με προσωπική μου Αναφορά τον παρελθόντα Ιούνιο, προς τους διαφόρους φορείς, εξέθεσα το θέμα, για την προσγενομένη αδικία σε βάρος του κλάδου των οδικών συγκοινωνιών, μεταξύ των οποίων και στο Υπουργείο Οικονομικών.
Στην συνέχεια παραθέτω αυτούσια την απάντηση θαυμάστε την με τις ανακολουθίες της και το αλαλούμ:
Θέμα: Έκπτωση δαπανών μισθοδοσίας οδηγών Λεωφορείων ΚΤΕΛ οι οποίοι είτε εργάζονται σε Λεωφορεία τους ή σε Λεωφορεία τρίτων…
Απαντώντας στην από 23.6.2011 αίτησή σας, σχετικά με το παραπάνω θέμα, σας γνωρίζουμε τα εξής:
Ι. Σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 5 του άρθρου 33 του ν.2238/1994, οι επιχειρήσεις εκμετάλλευσης επιβατικών Λεωφορείων ενταγμένων σε ΚΤΕΛ, μπορούσαν να εξαντλήσουν την φορολογική τους υποχρέωση με την καταβολή ενός κατά αποκοπή ποσό φόρου και απαλλάσσονταν από την τήρηση βιβλίων. Με τις διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 6 του ν. 3842/2010, οι εν λόγω διατάξεις καταργήθηκαν και από την 1.1.2010 πλέον όλες οι επιχειρήσεις εκμετάλλευσης επιβατικών Λεωφορείων ενταγμένων σε ΚΤΕΛ θα πρέπει να τηρούν βιβλία (τουλάχιστον Β’ κατηγορίας) και να προσδιορίζουν το αποτέλεσμά τους λογιστικά, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 31 του ν. 2238/1994.
2. Περαιτέρω σύμφωνα με τις διατάξεις της υποπεριπτώσεις αα’ της περίπτωσης α’ της παραγράφου (ι) του άρθρου 31 του ν.2238/1994, από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων που τηρούν επαρκή και ακριβή βιβλία και στοιχεία δεύτερης και τρίτης κατηγορίας του Κ.Β.Σ., εκπίπτουν, μεταξύ άλλων, τα έξοδα μισθοδοσίας και αμοιβής προσωπικού, εφόσον έχουν καταβληθεί ή βεβαιωθεί οι ασφαλιστικές εισφορές υπέρ του ΙΚΑ ή άλλου ασφαλιστικού οργανισμού, εκτός αν από την κείμενη νομοθεσία προβλέπεται μερική η ολική απαλλαγή από την υποχρέωση για την καταβολή εισφορών.
Επίσης, από τα ακαθάριστα έσοδα των υποχρέων της παραγράφου 4 του άρθρου 2 του Κ.Φ.Ε. δεν εκπίπτουν οι μισθοί και οι απολαβές των εταίρων ή μελών τους.
3. Εξάλλου, σύμφωνα με την υποπερίπτωση ΙΙ της περίπτωσης Β. της παραγράφου 2 του άρθρου 3 του ν. 2963/2001 (ΦΕΚ 268 Α’) οι συμβαλλόμενοι ιδιοκτήτες μέτοχοι (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) τα Λεωφορεία των οποίων είναι ενταγμένα στο ΚΤΕΛ και εκμισθώνονται στην ΚΤΕΛ Α.Ε. υποχρεούνται, ένα προκαθορισμένης χιλιομετρικής αποζημίωσης, να παρέχουν το όχημα με τον οδηγό του σύμφωνα με το κύκλωμα εργασίας που καθορίζει η συμβαλλόμενη ΚΤΕΛ Α.Ε. Τον ιδιοκτήτη μέτοχο εκμισθωτή βαρύνουν οι δαπάνες μισθοδοσίας και ασφάλισης του οδηγού, που αυτός προσλαμβάνει, η συντήρηση και φύλαξη του οχήματος.
4. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, τυχόν ποσά που καταβάλλονται ως μισθός ή άλλου είδους απολαβή από επιχείρηση εκμετάλλευση επιβατικών Λεωφορείων ενταγμένη σε ΚΤΕΛ σε συνιδιοκτήτη – οδηγό Λεωφορείου της επιχείρησης, η οποί απαρέχει το όχημά της στο ΚΤΕΛ έναντι προκαθορισμένης χιλιομετρικής αποζημίωσης, δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδά της.
5. Τέλος, δεν προβλέπεται τροποποίηση της υποπερίπτωσης αα’ της περίπτωσης α της παραγράφου ι του άρθρου 3ι του ν.2238/1994.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ
Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης, και έφαγε ή μάλλον μας κατέστρεψε οικονομικά η ελληνική πολυνομία. Οι Γενικές Αρχές του Δικαίου υπαγορεύουν, ότι για κάθε θέμα ισχύει ένας νόμος, όχι στην περίπτωσή μας, ο νομοθέτης ή αυτός που τον εφαρμόζει, να ανατρέχει σε παλαιότερους, για να σταχυολογεί τις εξοντωτικές διατάξεις.
Ο κάθε τρίτος θα πιστεύει, ότι διαθέτω κάποια πολυεθνική Εταιρεία με έδρα το ΚΑΤΑΡ και πρέπει να διατηρώ βιβλία επί βιβλίων, στην διαχείριση ενός απλού περιουσιακού μου στοιχείου.
Μετά την παραπάνω απογοητευτική απάντηση, του καθ’ ύλην αρμοδίου Υπουργείου, μου μένει η ακροτελεύτια πράξη της δικαστικής οδού.
Θα προσφύγω κατά των ρηθέντων νόμων, στα Ελληνικά Διοικητικά Δικαστήρια και τούτων αρνητικά αποφαινομένων, προς τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προ κειμένου να διαλάμψει το δίκαιο, όπως το διακήρυξε από τα βάθη των αιώνων ο Ρωμαίος Νομικός Ουλιανός: «Απόδοτε εκάστω τα ανήκω».
Φωκίων Θ. Βερυκάκης
Μέτοχος του ΚΤΕΛ Χανίων – Ρεθύμνης Α.Ε.
Επίτιμος Διευθυντής
Πολυτεχνείου Κρήτης