Έτοιμο έχει το αφήγημα η κυβέρνηση για την παταγώδη αποτυχία της να ελέγξει την πανδημία και την επαναφορία των σεναρίων για λοκντάουν σε περιοχές με υψηλά κρούσματα: Φταίνε οι αντιεμβολιαστές. Φταίνε γενικά οι αντιεμβολιαστές, λες και αποτελούν μια ομοιογενής ομάδα ανθρώπων με ίδιες ιδέες και ίδιους λόγους που δεν εμβολιάζονται. Λες και είναι το ίδιο αυτός ο οποίος για ιατρικούς λόγους και μετά από συμβολή γιατρού δεν εμβολιάζεται με αυτόν που σηκώνει τον σταυρό και λέει ότι θέλουν να μας αλλάξουν τον κώδικα…
Η αλήθεια είναι ότι μερίδιο ευθύνης έχει και μια μερίδα αντιεμβολιαστών, όμως εξίσου μεγάλο μερίδιο αν όχι μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει η κυβέρνηση. Έχει ευθύνη η κυβέρνηση επειδή απέτυχε να πείσει πολλούς συμπολίτες μας να εμβολιαστούν, με τις παλινωδίες της και τις επιστημονικές αντιφάσεις που κυριάρχησαν.
Ας είμαστε ξεκάθαροι, οι αντιφάσεις είναι λογικό να υπάρχουν όταν μιλάμε για έναν καινούργιο ιό, όμως κάθε φορά οφείλουν να δίνονται οι κατάλληλες εξηγήσεις στους πολίτες ώστε να μη δέχεται πλήγμα η εμπιστοσύνη τους προς τους επιστήμονες και τους πολιτικούς.
Στην Ελλάδα είχαμε λ.χ. στο ζήτημα της μάσκας τη μια στιγμή οι επιστήμονες να τάσσονται εναντια στη χρήση της και την επόμενη, κι ενώ είχαμε παραλάβει η χώρα μεγάλο αριθμό μασκών και δεν υπήρχε πλέον έλλειψη, να λένε ότι είναι πέρα για πέρα αναγκαία. Ειναι ξεκάθαρο σήμερα ότι η αρχική στάση των επιστημόνων δεν ήταν… επιστημονική αλλά εξυπηρέτησε τις ανάγκες της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.
Το ιδιο συνέβη και με το πρώτο άνοιγμα στον τουρισμό, το ίδιο συνέβη πολλές φορές μέχρι σήμερα. Και σε μία χώρα οπου τα επίπεδα εμπιστόσυνης προς τους πολιτικούς αλλά και στους επιστήμονες είναι χαμηλό, μετά και από 10 χρονια βαθιάς κρίσης, ε είναι λογικό πολλοί να μην πείθονται και να παρασύρονται από διάφορους κομπογιανίτες που αναζητούν τέτοιες περιόδους κρίσης για να αναδειχθουν.
Φταίει λοιπόν η κυβέρνηση. Και αντί να παραδεχτεί τα λάθη και να προβεί σε διόρθωσή τους επιλέγει μια άλλη στρατηγική. Δημιουργεί έναν αποδιοπομπαίο τράγο για τη σχεδόν βέβαιη αποτυχία των σχεδιασμών της για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ο αποδιοπομπαίος τράγος είναι ένας συγκεκριμένου τύπου αντιεμβολιαστής, απολυτα ανορθολογικός, που μιλά με κραυγές, που αποτελεί μια καρικατούρα που μπαίνει στο στόχαστρο και ανυψώνεται ως ο κύριος υπεύθυνος για όσα θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες. Στοχοποιείται με σειρά μέτρων που αποτυπώνουν την εντύπωση στον κόσμο ότι αυτός είναι το πρόβλημα και όχι η πολιτικη τάξη που απέτυχε. Μεταβιβαζει το κόστος των λαθών ξανά αλλου. Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη η κυβέρνηση τη στιγμή που ζητά από τους πολίτες υπευθυνότητα και υποδεικνύει ένοχους.
Είναι ξεκάθαρο ότι το επόμενο διάστημα τα πράγματα δε θα βελτιωθουν. Και για αυτό δε θα φταίνε οι αντιεμβολιαστές. Άλλωστε, μπορεί αυτοί να αρρωσταίνουν πιο βαριά όμως και οι εμβολιασμένοι αρρωσταίνουν. Η κυβέρνηση με τα μέτρα που πήρε και στην προσπάθειά της να ενισχύσει το αφήγημά της, ενίσχυσε τους διαχωρισμό των ανθρώπων μεταξύ εμβολιασμών και μη εμβολιασμενων, έδωσε ξανά σήμα στους εμβολιασμένους ότι αυτοί δεν επηρεάζονται πλέον από την πανδημία επιβάλλοντας σκληρούς περιορισμούς στους μη εμβολιασμένους. Όμως επηρεάζονται. Τον ιό τον διαδίδουν και οι εμβολιασμενοι. Αρκετοί από αυτούς καταλήγουν και στα νοσοκομεία. Το εμβόλιο προστατεύει σε σημαντικό βαθμό, αλλά όχι σε τέτοιο ώστε να μη χρειάζεται να λαμβάνουμε μέτρα προστασίας. Αυτο είναι η αλήθεια.
Ο στόχος, στην αποτυχία που γίνεται φανερή, οι πολίτες να μην κατηγορήσουν την κυβέρνηση που φέρεται ανεύθυνα αλλά τον κακό και ανεύθυνο συμπολίτη τους που φοβάται, που δε μπορεί να εμβολιαστεί, που μπορεί να είναι και ανορθολογικός ή πολύ τρομαγμένος.