Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
έχει για εμάς ιδιαίτερη σημασία που το ταξίδι του 37ου Φεστιβάλ μας κάνει στάση στα Παλαιά Ρούματα. Οι κάτοικοι της περιοχής μπορείτε να καταλάβετε πολύ καλά αυτά για τα οποία μιλούσε το Κόμμα μας όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν ανέλυε τις θέσεις του για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, την εγκατάλειψη της γεωργίας, την ερήμωση της υπαίθρου.
Με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης- και στο όνομα αυτής- προωθούνται μέτρα προσχεδιασμένα εδώ και 10ετίες, μέτρα που στοχεύουν στην μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Θέλουν να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.
Είναι πλέον πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι η επίθεση που δέχονται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχει ενιαίο χαρακτήρα. Το κεφάλαιο και τα αστικά κόμματα που το υπηρετούν, λογαριάζουν να ξεμπερδέψουν με ότι έχει απομείνει από τις λαϊκές κατακτήσεις και τα εργασιακά δικαιώματα, που είχαν κερδηθεί τις περασμένες δεκαετίες από το εργατικό- λαϊκό κίνημα και κάτω από το φωτεινό παράδειγμα των κατακτήσεων των σοσιαλιστικών χωρών.
Σ’ αυτή τη λογική κινούνται τα μέτρα που φέρνουν μειώσεις μισθών, απολύσεις στο δημόσιο, αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αυξήσεις του ΦΠΑ στο 23%, εμπορευματοποίηση της Υγείας. Σ’ αυτή τη λογική κινείται και ο νέος νόμος- πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, που έρχεται μέσα στον Αύγουστο και στην πραγματικότητα τα μετατρέπει σε ανώνυμες εταιρείας παραγωγής έρευνας και φθηνών, μισομορφωμένων επιστημόνων για τις επιχειρήσεις. Αυτό το σχεδιασμό εξυπηρετεί και το «νέο σχολείο»- το σχολείο της αγοράς, όπου οι μαθητές θα κατηγοριοποιούνται και το πρόγραμμα μαθημάτων θα καθορίζεται ανάλογα με τις ανάγκες των χορηγών του.
Σε περιόδους κρίσεις είναι πιο αναγκαία, πιο επιτακτική από τις περιόδους της καπιταλιστικής ανάπτυξης η – έτσι κι αλλιώς αναπόφευκτη- συγκέντρωση του κεφαλαίου σε λιγότερα χέρια. Αυτό έχει γίνει καθαρό για τη μικρομεσαία αγροτιά όλα τα προηγούμενα χρόνια, με την εφαρμογή της ΚΑΠ στην Ελλάδα που οδήγησε να ξεκληριστεί το μεγαλύτερο τμήμα της. Με την αναθεώρηση της ΚΑΠ 2014- 2020 και με εργαλείο τις επιδοτήσεις μειώνουν ακόμα πιο δραστικά το εισόδημα των αγροτών. Παράλληλα, ο διαχωρισμός τους σε κατά κύριο επάγγελμα και μη- μέσω του Μητρώου Αγροτών καθώς και το νέο «χαράτσι» που επιβάλλεται από τον ΕΛΓΑ για τη λειψή ασφάλιση της παραγωγής από τις φυσικές καταστροφές, έρχονται να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους. Οι πρόσφατες περικοπές στο φετινό πρόγραμμα δακοκτονίας αποδεικνύουν την ψεύτικη και υποκριτική προπαγάνδα της κυβέρνησης για ποιοτική γεωργία και προϊόντα. Με το νέο νόμο για τους συνεταιρισμούς λαμβάνονται υπόψιν οι αλλαγές που θα προκύψουν από την αναθεωρημένη ΚΑΠ, επιταχύνονται οι ρυθμοί κυριαρχίας των μεγαλοπαραγωγών. Ορίζονται ως ελάχιστο συνεταιριστικό κεφάλαιο τα 60.000 ευρώ για τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς και τα 100.000 ευρώ για τις Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις ενώ αποκλείεται εξαρχής η συμμετοχή στις νέες οργανώσεις, όσων δεν είναι γραμμένοι στο Μητρώο Αγροτών. Έχουν στόχο να ξεμπερδεύουν με τη μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας, έχουν στόχο να οδηγήσουν, όσους έχουν απομείνει, στην καταστροφή!
Χρειάζεται να γίνει καθαρό ότι τα μέτρα που έχουν έρθει το τελευταίο 20μηνο,αλλά και αυτά που θα έρθουν το επόμενο διάστημα θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα. Οι θυσίες που ζητά η αστική τάξη της χώρας μας από τον εργαζόμενο λαό δε θα μας επιστραφούν! Καμία εθνική συναίνεση, λοιπόν, στα μέτρα που φέρνουν, καμία συμφωνία στο όνομα του δικού τους πατριωτισμού που θέλει τους καπιταλιστές της χώρας μας να φυλάνε 600 δις ευρώ στις ελβετικές τράπεζες και το λαό μας να πεινάει!
Επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις του ΚΚΕ, που από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισε ότι η κρίση για την οποία μιλάμε, είναι κρίση του καπιταλισμού και έχει τις ρίζες της στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου. Πρόκειται για την ανίατη ασθένεια από την οποία πάσχει το καπιταλιστικό σύστημα και από την οποία θα απαλλαγούμε μόνο με την ανατροπή του ίδιου του συστήματος.
Οι φωνές που προσπάθησαν και προσπαθούν να συσκοτίσουν το χαρακτήρα της κρίσης, που αναζήτησαν τον υπεύθυνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στην κακοδιαχείριση, στους ανέντιμους πολιτικούς, οι φωνές που σήμερα μιλάνε για κρίση χρέους και προσπαθούν να πείσουν ότι τα μέτρα παίρνονται για να μειωθεί το δημόσιο έλλειμμα, ένα πράγμα φοβούνται: μην πεισθεί ο λαός για την αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλισμού, για την αναγκαιότητα να οικοδομήσει τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό. Τέτοιες φωνές ακούγονται σήμερα τόσο από τους παραδοσιακούς υπηρέτες των μονοπωλίων- το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, από τα πιστά δεκανίκια αυτού του συστήματος- το ΛΑΟΣ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από παλιά και νέα πρόσωπα και σχήματα που σπεύδουν σε βοήθεια του καπιταλισμού. Στο παιχνίδι αυτό της ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού συμμετέχουν η ΣΠΙΘΑ, το ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, η ΔΗΣΥ της Μπακογιάννη, το Άρμα Πολιτών του Δημαρά και πολλοί ακόμα, πρόθυμοι όλοι να «εξυγιάνουν» το σάπιο πολιτικό σύστημα φτάνει μόνο να μη θιγεί η αιτία που γεννάει τις κρίσεις, η ατομική ιδιοκτησία στα μεγάλα και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.
Με μπόλικη αντικαπιταλιστική ρητορεία προτείνουν:
- έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, επιστροφή στη δραχμή. Εξυπηρετούν μ’ αυτό το αίτημα συγκεκριμένη μερίδα του κεφαλαίου, χωρίς φυσικά να συνδέουν την αποδέσμευση από την ΕΕ με την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας- οικονομίας.
- διαχωρισμό του χρέους σε «νόμιμο» και «παράνομο». Καλούν το λαό να πληρώσει για τις ενισχύσεις που δόθηκαν στο κεφάλαιο τα προηγούμενα χρόνια και εξασφαλίζουν νέες ενισχύσεις στην ελληνική αστική τάξη.
- «νέο συνασπισμό εξουσίας», «αστικές κυβερνήσεις που θα λειτουργούν υπό τον εκβιασμό του λαϊκού κινήματος». Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι με μια καλύτερη διαχείριση από μια κυβέρνηση «αριστερών» συμμαχιών και κάτω από την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, χωρίς σύγκρουση με την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση.
- Συμφωνούν ακόμα σε μια σειρά διαχειριστικές προτάσεις όπως η εθνικοποίηση τραπεζών, η αναδιανομή του εισοδήματος, η απαλλαγή της ΕΕ από τον φιλελευθερισμό, η έκδοση ευρωοομολόγων. Ο λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τα ενδοϊμπεριαλιστικά παζάρια.
Δεν είναι τυχαίο ότι υπερπροβάλλουν ως κίνημα που φέρνει αποτελέσματα, όχι το εργατικό κίνημα αλλά τις «πλατείες», το «δεν πληρώνω», την «Κερατέα», το «Λονδίνο» της τελευταίες μέρες. Το αντιπαραθέτουν στο οργανωμένο εργατικό κίνημα που τάχα είναι αναποτελεσματικό. Εχθρεύονται την οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού, υπονομεύουν την ανάγκη ενίσχυσης του ταξικού χαρακτήρα του εργατικού κινήματος. Στην πραγματικότητα αντιπαλεύουν τον αγώνα που βάζει στο επίκεντρο την ουσία, την αντίθεση κεφαλαίου- εργασίας.
H εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας έχουν πείρα από τα διάφορα τερτίπια τους. Πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τις προσπάθειες μασκαρέματος του πολιτικού συστήματος που στόχο έχουν να εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να εγκλωβίσουν συνειδήσεις. Να τους γυρίσει ο λαός μας την πλάτη! Να τους καταδικάσει, να τους τιμωρήσει με κάθε ευκαιρία! Στις βουλευτικές εκλογές και στους αγώνες τις κάθε μέρας!
Η εργατική τάξη, οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, οι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες και η μαθητική και σπουδάζουσα νεολαία που βιώνει και αυτή τα προβλήματα που ζουν οι γονείς της, ένα δρόμο έχουν:
Να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από τα σωματεία, τους αγροτικούς συλλόγους, τις επιτροπές αγώνα εμπόρων, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στις λαϊκές επιτροπές γειτονιάς.
Να παλέψουν για τα ζητήματα που καίνε τη λαϊκή οικογένεια: για να μην κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα σε κανέναν άνεργο που δεν είχε να πληρώσει, για να μην κατασχεθεί καμιά κατοικία από τράπεζες, για να μην υπάρχει κανένας άρρωστος που δε θα μπορεί να νοσηλευτεί επειδή δεν έχει τα λεφτά που του ζητάνε, κανένας νέος που θα εγκαταλείπει το σχολείο ή το πανεπιστήμιο γιατί πρέπει να δουλέψει. Εδώ στην ύπαιθρο:
– για να είναι ο ΕΛΓΑ αποκλειστικά κρατικός φορέας
– για να θεσμοθετηθούν ικανοποιητικές και κατώτερες εγγυημένες τιμές και επιδοτήσεις για όλα τα γεωργικά και ζωοκομικά προϊόντα
– για να συνδεθούν οι επιδοτήσεις με την παραγωγή
– για να μην ιδιωτικοποιηθεί η Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας
– για να καλυφθούν τα ελλείμματα και η χρηματοδότηση του ΟΓΑ κατά τα 2/3 από το κράτος και 1/3 από τον ασφαλισμένο.
– για να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στα αγροτικά εφόδια, μηχανήματα, ενέργεια.
– για να αναβαθμιστούν οι κοινωνικές συνθήκες στην ύπαιθρο, με υψηλού επιπέδου δημόσιες και δωρεάν παροχές σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, παιδικούς σταθμούς, αθλητικά και πολιτιστικά κέντρα, με κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε αυτούς τους τομείς.
Είναι επιτακτική ανάγκη το εργατικό – λαϊκό κίνημα να πάρει διαζύγιο από τις προδοτικές δυνάμεις που εμπιστεύτηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και που το αποδυνάμωσαν και το οδήγησαν να είναι εντελώς απροετοίμαστο μπροστά στην επίθεση που δέχεται σήμερα. Να ξεκόψει από τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, από τις αδελφές τους συνδικαλιστικές δυνάμεις στους υπόλοιπους χώρους.
Είναι ώρα να ανασυνταχθεί, να συγκεντρώσει δυνάμεις: για να μπει φραγμός στην επέλαση των αντιλαϊκών μέτρων και για να κερδηθούν και μάχες, αν και έχουμε επίγνωση ότι τα περιθώρια που έχει το σύστημα για παροχές έχουν στενέψει.
Μα πάνω απ’ όλα για να ατσαλώνονται δυνάμεις, να μπαίνουν οι βάσεις του αντιμονοπωλιακού- αντιιμπεριαλιστικού δημοκρατικού μετώπου που θα βάλει σα στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής εξουσίας.
Σ’ αυτήν την εξουσία οι εργαζόμενοι θα κατέχουν οι ίδιοι τα μέσα παραγωγής και θα καρπώνονται ολόκληρο τον πλούτο που παράγουν. Η παραγωγή στη βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή θα σχεδιάζονται κεντρικά, με βάση τις ανάγκες του Λαού μας και όχι για να κερδοφορούν τα μονοπώλια. Πιο συγκεκριμένα η αγροτική παραγωγή: θα σχεδιάζεται κεντρικά με βάση τις αναγκαίες ποσότητες σε στάρι, λάδι, κηπευτικά, φρούτα, ζωοτροφές και κτηνοτροφικά προϊόντα, κρασί, σταφίδα, βαμβάκι, καπνό, αλιεύματα- ψάρια και όπου υπάρχουν δυνατότητες θα κάνουμε εξαγωγές. Θα αξιοποιούνται τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχή. Θα κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα (η βιομηχανία αγροτικών εφοδίων και η μεταποιητική βιομηχανία). Οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι μικροί έμποροι, οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς, θα εντάσσονται στον κεντρικό σχεδιασμό. Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί των αγροτών θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική και με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες, με κρατική επιστημονική στήριξη, θα αξιοποιούνται καλύτερα οι παραγωγικές δυνάμεις, θα μειώνεται το κόστος παραγωγής, θα καλύπτονται τελικά οι διατροφικές ανάγκες του λαού μας σε φθηνά και ποιοτικά τρόφιμα. Στην σοσιαλιστική εξουσία θα ασκείται ο εργατικός έλεγχος. Η Παιδεία, η Υγεία, ο Αθλητισμός, ο Πολιτισμός δε θα είναι κόστος αλλά δικαίωμα και ανάγκη που θα πρέπει να καλύπτεται από το σοσιαλιστικό κράτος.
Η πάλη για την λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό δεν είναι ένα σχέδιο μακρινό. Ξεκινάει σήμερα στους χώρους δουλειάς, σπουδών, κατοικίας. Εκεί που ζει και δουλεύει ο λαός μας.
Το κοινό μέτωπο εργατών, μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματοβιοτεχνών, μαθητών και σπουδαστών, η οργάνωση των αγώνων μέσα από το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ μπορεί να δώσει στο λαό μας την απαραίτητη δύναμη για να βάλει τη δική του σφραγίδα στην ιστορική εξέλιξη.
Με εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, που έγκαιρα προέβλεψε και προειδοποίησε, έγκαιρα κάλεσε σε ρήξη με τα μονοπώλια και τις επιταγές του κεφαλαίου, της ΕΕ, των αστικών κομμάτων είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον. Επαναλαμβάνουμε με βεβαιότητα και περηφάνια τα λόγια του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη: «Αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. Γι’ αυτό είμαστε σίγουροι.»