Οχι, η γιαγιά που κτυπά με το χέρι την πλάτη του τεράστιου σκύλου δεν ειναι το ίδιο με αυτόν που τον σκοτώνει με καραμπίνα ή τον κρεμά από ένα δέντρο

Καλή η φιλοζωία, καλός και ο ακτιβισμός για τα δικαιώματα των ζώων, αλλά ηρεμία. Ο κανιβαλισμός δε βοηθά σε τίποτα στην προστασία των δικαιωμάτων των ζώων.

Η είδηση που έκανε τον γύρο του διαδικτύου τις τελευταίες ημέρες ειχε πηχαίους τίτλους για την ηλικιωμενη που κτυπά “βάναυσα” τον σκύλο του γιου της.

Ο τίτλος βεβαίως από την εικονα που αντικρίζουμε στο βίντεο απέχει πολύ. Γιατί στο βίντεο βλέπουμε μια μικροκαμωμένη μεγάλης ηλικίας γυναίκα η οποία έχει σε ένα λουρί εναν τεράστιο σκύλο τον οποιο δε μπορεί να κουμαντάρει. Όταν τελικά την υπακούει, αυτή, προφανώς έχοντας χάσει την ψυχραιμία της τον κτυπα με το χέρι της στην πλάτη και τον δένει.

Τώρα, πολλά μπορούν να ειπωθούν και να σχολιασθούν. Η γυναίκα προφανώς δε φέρθηκε σωστά στο ζώο το οποίο δε φαίνεται να είναι σωστά εκπαιδευμένο και γι’ αυτό μοιάζει ανυπάκουο. Δε φταίει το ζώο, φταίνε οι ιδιοκτήτες του (ιδιοκτήτης είναι ο γιος της κυρίας) και βεβαίως όταν μιλάμε για ένα τέτοιου μεγέθους σκύλο, τα προβλήματα που θα μπορεί να δημιουργήσει είναι πολλά.

Τι σχέση έχει η εικόνα της γιαγιάς που δε μπορεί να κουμαντάρει τον σκύλο και χάνει την ψυχραιμία της με την εικόνα των δύο φαντάρων που κρατούσαν από τα πόδια έναν σκύλο και τον πέταξαν στον γκρεμό ή από την εικόνα των δύο παιδιών στη Φολέγανδρο που θεώρησαν παιχνίδι να κλωτσούν μια τυφλή γάτα;

Τι σχέση έχουν οι εκατοντάδες, χιλιάδες συμπολίτες μας που είναι κακοί ιδιοκτήτες κατοικίδιων και δεν ξέρουν να τα φροντίσουν όπως πρέπει, ή δεν είναι ικανοί για να τα εκπαιδεύσουν σωστά, με την εικόνα των κρεμασμένων σκύλων στα Κεραμιά;

Στην πρώτη περίπτωση των χιλιάδων συμπολιτών μας πρέπει να υπάρξει σωστή εκπαιδευση και πιθανά ποινές ανάλογα με τη βαρύτητα όμως της κακομεταχείρισης και πρέπει να αυστηροποιηθούν τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία δίνονται ζώα για κατοικίδια, στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους των οποίων η συμπεριφορά είναι αντικοινωνική και ως εκ τούτου επικίνδυνη προς το κοινωνικό σύνολο, που δεν αρκεί η εκπαίδευσή τους αλλά οφείλουν να τιμωρούνται βαριά για ποινές οι οποίες ειναι αξιόποινες και βάρβαρες.

Η γενίκευση και η ισοπέδωση μικρή σχέση έχουν με την απόδοση δικαιοσύνης και την προστασία των δικαιωμάτων.

Όσον αφορά για την πρακτική που τείνουμε να αποδεχτούμε επειδή γίνεται “για καλό σκοπό” της καταγραφής του γείτονά μας ή όποιου θεωρούμε οτι δεν πράττει “ορθά” και της παράδοσης του υλικού στην αστυνομία, είναι πρακτικές που παραπέμπουν σε απολυταρχικά καθεστώτα, εκεί οπου οι πολίτες καλούνταν να λειτουργούν ως επέκταση της κρατικής μηχανής.

Όμως ο πολίτης δε μπορεί και δεν πρέπει να αναλάβει το ρόλο της αστυνομίας.