Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος – Λογοτέχνης
«Από μερικές σοβαρές αιτίες, ο άνθρωπος έφτασε στο συμπέρασμα ότι είναι η τελειότερη μορφή του σύμπαντος. Δεν υπάρχει, φυσικά, τίποτα απολύτως που να επιβεβαιώνει αυτή του την άποψη.»
James Thurber. Αμερικανός Συγγραφέας (1894 – 1961)
Παρατηρώντας εικόνες της Γης όπως αποτυπώνονται από δορυφόρους από μεγάλο ύψος, νοιώθεις να σε κυριεύει δέος στη θέαση του πλανήτη, με ωκεανούς και θάλασσες να πλαισιώνουν μια στέρια γη πανέμορφη, πολύχρωμη, ποικιλόχρωμη και ποικιλόμορφη. Αρμονική συνύπαρξη νερού και γεω-σχηματισμών, που κάποιο χέρι Σοφού Δημιουργού με πλέρια μαστοριά εχάραξε, αναρίθμητους αιώνες πριν. Όμως, σε καμιά φωτογραφία δεν απεικονίζεται το “τελειότερο δημιούργημα”, ο άνθρωπος ο “δυνατός”, κατά τ’ ανθρώπινα μετράδια. Αθέατος στη σμικρότητά του τόσο ο ίδιος, όσο και τα δημιουργήματά του!…
…Και όμως: Στη στέρια τούτη γη, κινείται και βρυάζει ένα πλήθος μεγαλοφυών όντων: Η γενιά των ανθρώπων… οι άνθρωποι… Πρόσκαιροι σαν τα φύλλα μα αιώνιοι σαν τους θεούς, έκαναν πράξη εφαρμοσμένη τη ρήση του Πλάστη: “…Αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε την Γην…”. `Ετσι, περί τα 6,5 δισεκατομμύρια υπολογίζεται ο σημερινός πληθυσμός του ανθρώπινου είδους. Του είδους του νοήμονος, του σοφού, του Homo sapiens sapiens!
Και λογιάζεται σαν το “τελειότερο δημιούργημα”, το πλέον “δυνατό”!
Κι ανάμεσά τους, ένας λευκός (όχι απαραίτητα) Άρχων στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, αυτοπροσδιορίζεται ως “Πλανητάρχης”! Διεκδικητές και επίδοξοι μνηστήρες του επίζηλου τίτλου, ο Καυκάσιος Άρχων στα Βόρεια της Ευρασίας, καθώς και ο Κίτρινος Άρχων, στον Ανατολικό προσανατολισμό της Γης. Σε άλλες γωνιές του Πλανήτη διαφεντεύουν κάποιοι (αυτόκλητοι) Τοπάρχες… Όλοι τους – Άρχοντες και Τοπάρχες- “δυνατοί” κατά τα ανθρώπινα μετράδια, σαν έχουν χρήμα, όπλα, επιρροή, μέσα αναγκαία για την καταδυνάστευση των αδυνάτων λαών της Γης, όπου γης!
…Και όμως: Ο Εγκέλαδος, γιος του Ταρτάρου και της Γης, παραμένει ολοζώντανος στον τάφο που τον έθαψε η θεά Αθηνά (κατά την ελληνική Μυθολογία) η οποία αφού τον έτρεψε σε φυγή, έρριψε εναντίον του τη Σικελία ή το όρος Αίτνα και τον καταπλάκωσε. Κι εκείνος, ασφυκτιώντας στη στενότητα του αιώνιου τάφου του, και κινούμενος ή στενάζοντας κατά καιρούς, προκαλεί εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμούς. Όταν λοιπόν ξεσπάσει σεισμός, τι κάνει ο αυτοαποκαλούμενος “Πλανητάρχης”, αλλά και οι επίδοξοι του τίτλου, ο Καυκάσιος και ο Κίτρινος Άρχων αλλά και οι όπου Γης –αυτόκλητοι- “Τοπάρχες”; Τι κάνουν; Μαζεύονται στα “καβούκια” τους σαν τον σαλίγκαρο που συναντά σωρό στάχτης, σαν την χερσαία τη χελώνα που συναντά νερό, αδύναμοι στη δύναμη του Εγκέλαδου! Το ίδιο κάνουν και τα πλήθη του “δυνατού” ανώνυμου ανθρώπου, όπου γης! Μπροστά στο δέος μα και στη δύναμη του Εγκέλαδου, υποχωρούν κι εξανεμίζονται τίτλοι, αξιώματα, χρήμα, δύναμη, επιρροές! Πού είναι ο άνθρωπος “ο δυνατός”; Πουθενά!
Και σαν το μένος του Εγκέλαδου πυροδοτεί την έκρηξη ηφαιστείων, τι κάνει ο αυτοαποκαλούμενος “Πλανητάρχης” αλλά και οι επίδοξοι του τίτλου Καυκάσιος και Κίτρινος ο Άρχων, και οι όπου γης “Τοπάρχες”; Μαζεύονται και “κουρνιάζουν” στην προβιά τους, σαν τον σκαντζόχοιρο που συναντά νερό! Ο Εγκέλαδος και πάλι νικητής στον άνθρωπο τον δυνατό, τον αδύναμο!
Και σαν ο Αίολος σε ταύτιση με τον Ποσειδώνα ανοίγει τους ασκούς ο πρώτος, και πιάνει την τρίαινα ο δεύτερος και ξεσπούν τυφώνες ή κυκλώνες, ο “Πλανητάρχης” (στα μέρη του οποίου συχνάζουν τούτα τα φαινόμενα), απλά αναμετρά τα θύματα τα έμψυχα και τ’ άψυχα, όπως τον ενημερώνουν οι “αυλικοί” και βγάζει ανακοινώσεις για τυφώνα Sandy, Andrew ή Katrina ή άλλο, με υποσχέσεις για τα έμψυχα και τ’ άψυχα –πτερόεντα έπη-. Αλλά, ο ίδιος, καλά προστατευμένος στο “καβούκι” του, νοιώθει ανήμπορος να αναμετρηθεί με τον Αίολο, τον Ποσειδώνα…εκείνος, ο “παντοδύναμος” όσο και αδύναμος o “Πλανητάρχης”, αλλά και οι υπόλοιποι “δυνατοί” (με τα ανθρώπινα μετράδια) όπου γης!
Και σαν ο Εγκέλαδος, σε ταύτιση με τον Αίολο και τον Ποσειδώνα ξεσπάσουν την οργή τους, τρέμει η Γη, οι άνεμοι παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους, η θάλασσα ανταριάζεται με θηριώδη κυματισμό που αγκαλιάζει και σαρώνει τη στέρια γη, σε βάθος χιλιομέτρων. “Τσουνάμι”!!! θα πει έντρομος ο άνθρωπος ο “δυνατός”, ανίσχυρος στο μένος του Εγκέλαδου, του Αίολου, του Ποσειδώνα! Ανοιχτές ακόμη οι πληγές από το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου 2004 που προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές του αιώνα στις χώρες της Ινδονησίας του Ινδικού Ωκεανού. Μετά από μια ισχυρή σεισμική δόνηση μεγέθους 9,1-9,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ακολούθησε το καταστροφικό εκείνο τσουνάμι που έπληξε τις ακτές της νοτιοανατολικής Ασίας, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του και αφήνοντας πίσω του περισσότερους από 230.000 νεκρούς! Και οι “δυνατοί” όπου γης, απλοί θεατές στην εξέλιξη της οργής της Φύσης!…
…“Ακραία καιρικά φαινόμενα” –κατά την ορολογία των Μετεωρολόγων- εξαφανίζουν ολόκληρα χωριά ή καθιστούν “λιμνοθάλασσες” πόλεις και χωριά του “εξελιγμένου” ανθρώπου, με τους “δυνατούς” όπου γης αλλά και τον “Πλανητάρχη” και τους λοιπούς επίδοξους μνηστήρες του τίτλου, απλούς και πάλι θεατές, στο ξέσπασμα της μανίας της Μάνας-Φύσης!
Αυτός είναι ο άνθρωπος ο δυνατός και ο αδύναμος συγχρόνως!
Και σαν τα “στοιχειά” και τα στοιχεία της Φύσης “κουρνιάζουν” στις κρυψώνες τους, ο άνθρωπος ο “Δυνατός” αναθαρρεύει, αναμετρά στον καθρέφτη της τεχνολογίας τη θωριά του κι αρχίζει και κινά το ίδιο το αιώνιο σκληρό “παιχνίδι” της κυριαρχίας εις τη σκακιέρα του ατομικισμού και του συμφέροντος, καταδυναστεύοντας λαούς και έθνη και καταληστεύοντας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους. Αδιαφορεί για τις όποιες ανθρώπινες απώλειες στη σκακιέρα, κι έχοντας διασφαλίσει το Βασιλιά και τη Βασίλισσα, θυσιάζει τα ταπεινά τα πιόνια-κράτη, ονοματίζοντας “παράπλευρες συνέπειες” τις αναπόφευκτες εκατόμβες! Και κάνει εις την υστεριά και πάλι mat, απότοκο της δύναμης των όπλων, του χρήματος, της (πλασματικής) δύναμης, της επιρροής!
Και τούτα, μέχρι τα “στοιχειά” και τα στοιχεία της Μάνας-Φύσης αφυπνιστούν! Τότε, λουφάζουν και πάλι στο “καβούκι” τους, οι όπου γης “δυνατοί”!
Ο άνθρωπος ο δυνατός, ο αδύναμος!