Ήταν και οι δύο τους κορυφαίοι. Ήταν βαθιά κομμουνιστές, βαθιά ανθρωπιστές και ποτέ δεν έκαναν πίσω για τα πιστεύω τους. Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Κατράκης γνώρισαν από την καλή τη Μακρόνησο, που τους σημάδεψε και τους ένωσε. Ο Κατράκης και ο Θεοδωράκης ήταν φίλοι και συνοδοιπόροι στους αγώνες.
Κοσμική σύμπτωση; Έφυγαν και οι δυο τους την ίδια ημέρα. Με 37 χρόνια διαφορά. Δυο Σεπτεμβρίου του 2021 ο Μίκης, 2 Σεπτεμβρίου του 1984 ο Μάνος. Τότε 37 χρόνια πριν επάνω από τον τάφο του Μάνου, ο Μίκης τον αποχαιρέτισε με ένα σπαρακτικό μοιρολόι που έμεινε στην ιστορία.
Ο Μίκης εκείνη την ημέρα έδινε μια συναυλία. Κατά τη διάρκεια της κάποιος τον ενημέρωσε για το θάνατο του Μάνου Κατράκη. Του καλού του φίλου, του συντρόφου και συναγωνιστή του στα δύσκολα χρόνια.
Και οι δυο ήταν Κρητικοί και μόλις ο Μίκης έμαθε για το «φευγιό» του Μάνου τραγούδησε και του αφιέρωσε ένα σπαρακτικό μοιρολόι, ένα κρητικό ριζίτικο:
«Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι, κάθεται ν’ αετός.
Βρεγμένος χιονισμένος …παρακαλεί τον ήλιο ν’ ανατείλει».
Όλοι ένιωσαν να τους διαπερνά ρεύμα. Ανατρίχιασαν και κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει.
Μίκης και Μάνος πλήρωσαν με φυλακές βασανιστήρια και εξορία την αγάπη τους για έναν καλύτερο κόσμο, πλήρωσαν βαριά που πολέμησαν τον ναζισμό και τον φασισμό. Ο Κατράκης εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής, και πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση. Η πεισματική άρνησή του να υπογράψει «δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των κομμουνιστικών ιδεών» οδήγησε σε διώξεις, βασανιστήρια και εξορία στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη για σχεδόν επτά χρόνια
