Του Τάσου Σκάβδη
Το τελευταίο συμβάν με τον καθηγητή του ΕΠΑΛ ο οποίος χτύπησε τη μαθήτρια, αποκαλύπτει για όσους δεν έχουν σχέση με την εκπαίδευση, τη σκληρή πραγματικότητα που επικρατεί συχνότατα σε σχολεία της χώρας, ιδίως σε ΕΠΑΛ.
Και δεν εννοώ την απολύτως καταδικαστέα πράξη του εκπαιδευτικού, που είναι κάτι σπάνιο. Δυστυχώς πολύ λιγότερο σπάνια είναι όλα τα υπόλοιπα, που ήρθαν στην επιφάνεια με το περιστατικό.
Η πανεύκολη πια και απολύτως παράνομη βιντεοσκόπηση μέσα στην τάξη. Το γεγονός ότι η μαθήτρια, όπως φαίνεται στο βίντεο, πιάνει τον καθηγητή από το λαιμό. Το γεγονός ότι η μαθήτρια απαιτεί θρασύτατα κι επιθετικά να της σβήσει τις απουσίες. Το γεγονός ότι οι μαθητές διακινούν το βίντεο και μάλιστα κατά πως θέλουν πετσοκομμένο, χωρίς να φαίνονται τα πριν και τα μετά. Το γεγονός ότι αναποδογύρισαν το αυτοκίνητο του.
Το γεγονός ότι φυγαδεύτηκε από το σχολείο με τη βοήθεια συναδέλφων του. Ζημιές σε αυτοκίνητα εκπαιδευτικών ΕΠΑΛ, έχουν πολλές φορές γίνει και όχι γιατί χτύπησαν κάποιον, αλλά για λόγους απουσιών, βαθμών κ.α. Όλα αυτά πρέπει να σοκάρουν πολύ περισσότερο από τη βιαιοπραγία του εκπαιδευτικού, γιατί αυτά είναι πολύ, μα πολύ πιο συχνά παρατηρήσιμα από το χτύπημα.
Είναι προφανές ότι ο καθηγητής έσφαλε σοβαρά και δεν έπρεπε να αντιδράσει έτσι, όσο κι αν προκλήθηκε λεκτικά και σωματικά, παρόλο που πιθανότατα προκλήθηκε πολύ. Όμως επαναλαμβάνω ότι αυτό είναι κάτι πολύ σπάνιο, ενώ όλα τα υπόλοιπα, ή τουλάχιστον κάποια από αυτά, αποτελούν καθημερινότητα σε πολλά ΕΠΑΛ της χώρας!
Τα ταχύτατα αντανακλαστικά του υπουργείου που απέλυσε τον εκπαιδευτικό και η ασυγκράτητη οργή της Τατιάνας για τον εκπαιδευτικό- εγκληματία, είναι λίγο επιλεκτικά και δεν συνάδουν με την αναισθησία τους για όλα τα υπόλοιπα που βγήκαν στην επιφάνεια!
Το υπουργείο και τα ΜΜΕ που το λιβανίζουν με το αζημίωτο, αποσιωπούν όλους τους παράγοντες που έχουν φέρει την εκπαίδευση σε αυτή την κατάσταση και όταν βρίσκουν κακούς εκπαιδευτικούς, είναι πολύ βολικό να τους φορτώσουν (ανομολόγητα φυσικά), τη μεγάλη ευθύνη για την κατάντια του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Έχουμε το χειρότερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ευρώπη με ευθύνη των κυβερνώντων, που τώρα υποκριτικά βγαίνουν από τα ρούχα τους με τον εκπαιδευτικό! Παροιμιώδης αναποτελεσματικότητα, αδιαφορία, προχειρότητα, αναλγησία, μη στόχευση για καλή Παιδεία, διαπνέουν τους κυβερνώντες εδώ και δεκαετίες. Οικογένειες πληρώνουν αδρά για πράγματα που είναι αυτονόητα στον υπόλοιπο προηγμένο κόσμο.
Είτε για να μπουν σε κάποια σχολή, ακόμα και δευτεροκλασάτη, είτε για να μάθουν ξένη γλώσσα, είτε για να μάθουν τα βασικά, γονείς ξεπαραδιάζονται, ενώ και όσοι έχουν απλά στόχο να τελειώσουν χωρίς άλλες βλέψεις, πιθανότατα θα έχουν μορφωτικό επίπεδο κυριολεκτικά τραγικό!
Είναι γνωστό ότι για σημαντικό μέρος μαθητών των ΕΠΑΛ, και των ΓΕΛ αλλά λιγότερο εκεί, το Λύκειο λειτουργεί ως Δημόσια υπηρεσία που θα δώσει το χαρτί μετά από 3 χρόνια απόλυτου παρκαρίσματος.
Είμαστε η μοναδική χώρα με τόσα πολλά Φροντιστήρια, από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Σε πολλές χώρες η έννοια του Φροντιστηρίου είναι σχεδόν ανύπαρκτη! Είμαστε μια χώρα που παραδοσιακά ανθούσε το πελατειακό κράτος, κομματικοί κηφήνες βγάζουν και ορίζουν ύλες, βιβλία, προγράμματα σπουδών, πέρα κι έξω από κάθε ρεαλισμό και οδηγούν με τις πολιτικές και πρακτικές τους στην οικονομική αφαίμαξη το σύνολο σχεδόν των οικογενειών!
Όλα τα παραπάνω δημιουργήθηκαν από τους υπερευαίσθητους με τα γρήγορα αντανακλαστικά για να τιμωρηθεί ο εκπαιδευτικός. Ορθώς να τιμωρηθεί αλλά να μη χάνουμε το δάσος! Άλλα πρέπει επιτέλους να μας σοκάρουν!