“Ο νομος της μασκας ειναι οπως και πολλοι αλλοι, καθαρα εισπρακτικου χαρακτηρα”, αυτό λένε οι πολίτες

Ως τιμωρία και ως μέτρο με εισπρακτικό χαρακτήρα βιώνουν την απόφαση της κυβέρνησης για χρήση μάσκας σε όλο και πιο πολλούς χώρους καθώς και τα πρόστιμα για τη μη χρήσης της που φτάνουν τα 150 ευρώ.

Έτσι, λογικά, πολλοί αντιδρούν αφού άλλωστε το κόστος δεν είναι μικρό. 0,80 ευρώ κάνει η κάθε μάσκα… Σε αυτό το έδαφος οι θεωρίες συνωμοσίας πληθαίνουν. Πολλοί λένε ότι η απόφαση πάρθηκε όχι για την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά για την εξυπηρέτηση του εργοστασιάρχη που έχει σχέσεις με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που παράγει τις μάσκες. Προχωρούν και λένε ότι οι μάσκες δεν προστατεύουν.

Άλλοι πάλι δεν αμφισβητούν τη σημασία του να φοράνε μάσκες όμως δε μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος. Κι έτσι κάνουν το εξής:

Χρησιμοποιούν τη μάσκα και αντί να την πετάξουν, τη διπλώνουν και τη φυλάνε μαζί με άλλες μάσκες που έχουν αγοράσει για να την επαναχρησιμοποιήσουν.

Φαινομενικά λοιπόν μπορεί να φαίνεται ότι περισσότεροι φοράνε τη μάσκα, όμως το ζήτημα είναι και πώς τη φοράνε αλλά και… πόσες φορές τη φοράνε.

Το βέβαιο είναι ότι οι περισσότεροι φοράνε τη μάσκα όχι επειδή εμπιστεύονται την κυβέρνηση αλλά επειδή δεν αντέχει η τσέπη τους να πληρώνουν τα πρόστιμα. Καταρρέει έτσι και το αφήγημα για μία νέα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και κράτους στην Ελλάδα που διαμόρφωσε η κρίση του κορωνοϊού.

Επαναλαμβάνουμε λοιπόν ξανά και σήμερα ότι αν το ζητούμενο είναι οι πολίτες να φοράνε μάσκες για να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία, ας αρχίσουν να μοιράζουν μάσκες στους πολίτες το κράτος αλλά και οι επιχειρήσεις στους πελάτες.

Δε γίνεται όλα τα κόστη να μετακυλύονται στους πολίτες γιατί τότε η διασφάλιση της δημόσιας υγείας μοιάζει περισσότερο σα ένα ακόμα φοροεισπρακτικό τιμωρητικό μέτρο.