Παράσταση διαμαρτυρίας μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών για τις ελλείψεις σε καθηγητές – βιβλία και για τον εξεταστικό μαραθώνιο του «Νέου Λυκείου» πραγματοποιήθηκε σήμερα στις 12 το μεσημέρι έξω από τα γραφεία των Διευθύνσεων εκπαίδευσης Χανίων, στην οδό Γκερόλα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων δήμου Χανίων:
Πέρασε ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση του νόμου 4186/2013 για την αναδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και είναι πλέον δυνατή όσο και αναγκαία η αποτίμηση της θέσπισης και λειτουργίας του Νέου Γενικού Λυκείου.
Πρώτη διαπίστωση στην οποία καταλήγει οποιοσδήποτε εξετάζει τον θεσμό εξαρχής δε μπορεί να είναι άλλη από τη βιασύνη και προχειρότητα που επέδειξε το Υπουργείο Παιδείας εισάγοντας χωρίς διαβούλευση σοβαρές αλλαγές σε διάφορους τομείς. Ως λογικό επακόλουθο, γονείς και μαθητές συχνά αναζητάμε επί μήνες πληροφορίες κι ενημέρωση τις οποίες δε λαμβάνουμε ποτέ, αφού ούτε ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ούτε οι υπάλληλοι του ΚΕ.ΣΥ.Π. γνωρίζουν σημαντικές παραμέτρους της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης-απορρύθμισης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η πρόσβαση στην περιβόητη Τράπεζα Θεμάτων έγινε δυνατή μόλις 3-4 μέρες πριν την έναρξη των γραπτών εξετάσεων, ο τρόπος υπολογισμού των βαθμών για την προαγωγή των μαθητών στη Β΄ Λυκείου τροποποιήθηκε μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων των εξετάσεων, οι κατευθύνσεις της Γ΄ Λυκείου ακόμα παζαρεύονται ανάμεσα στον Υπουργό και τους εκπαιδευτικούς συγκεκριμένων ειδικοτήτων (όπως τους Χημικούς και της Πληροφορικής), η διδακτέα και η εξεταστέα ύλη ανακοινώνονται με καθυστέρηση, τα μαθήματα των Πανελληνίων για την εισαγωγή σε ορισμένες Σχολές ή Πανεπιστημιακά Τμήματα παραμένουν άγνωστα και η διδασκαλία ειδικών μαθημάτων (σαν το ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο) έχει ξεχαστεί εκτός ωρολογίου προγράμματος!
Δυστυχώς, αυτό το Νέο Λύκειο σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει τα οράματα της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ο συνυπολογισμός του βαθμού προαγωγής της Α΄ και Β΄ τάξης για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μετατρέπει το σχολείο σε απέραντο βαθμοθηρικό κι εξεταστικό κέντρο, αλλοιώνοντας την ουσία της μαθησιακής διαδικασίας. Η υπερεξειδίκευση του ωρολογίου προγράμματος με την έμφαση στα μαθήματα κατεύθυνσης αφαιρεί από τους μαθητές τη δυνατότητα να αποκτήσουν γενική μόρφωση και Παιδεία και ουσιαστικά τους απομακρύνει από το σχολείο, οδηγώντας τους στην ημιμάθεια. Εξουθενώνει ψυχικά και σωματικά όσους προσπαθήσουν να αντεπεξέλθουν στις συνεχείς εξετάσεις και στο κυνήγι υψηλών βαθμολογιών στο πλήθος των μαθημάτων και αφαιμάζει οικονομικά τις οικογένειές τους, πιέζοντας από νωρίς για περισσότερα φροντιστήρια. Υποβαθμίζει έτσι το εκπαιδευτικό έργο και καταργεί την παιδεία ως δημόσιο αγαθό.
Στην πράξη, οι δυσλειτουργίες του Νέου Λυκείου και οι ανισότητες που δημιουργεί γίνονται ολοφάνερες και οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν στην ίδια τη φιλοσοφία του. Βασικό δομικό στοιχείο του αποτελεί η παραδοχή ότι για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αναγκαία η αξιολόγηση του μαθητή και στις τρεις τάξεις. Αυτό πρακτικά μεταμορφώνει το σχολείο από αυτοτελή εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό φορέα σε εξαρτημένο προθάλαμο των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με τις πανελλήνιου τύπου εξετάσεις δίνεται η ψευδαίσθηση μιας προσπάθειας μακροχρόνιας αξιολόγησης, τέτοιας που θα βοηθά υποτίθεται τον μαθητή να μην εξαρτάται από μια «άτυχη στιγμή» στις Πανελλήνιες της Γ΄ Λυκείου. Πρόκειται ασφαλώς για μια φενάκη. Οι προαγωγικοί βαθμοί παίζουν μικρής σημασίας ρόλο σε σχέση με τους αντίστοιχους στα τέσσερα μαθήματα των Πανελληνίων. Αυτός είναι και ο λόγος που ολόκληρη η δομή του Νέου Λυκείου είναι προσανατολισμένη στην προετοιμασία για τις τελικές εξετάσεις, με ατέλειωτες ώρες κατεύθυνσης ήδη από τη Β΄ και κυρίως στη Γ΄ τάξη. Ωστόσο, επειδή καμιά φορά και οι λεπτομέρειες μετράνε, τα παιδιά ξεκινούν από νωρίς φροντιστήρια, ώστε να μη χάσουν μόρια από τις πρώτες τάξεις. Αντίστοιχα, οι εκπαιδευτικοί κυνηγούν την ύλη, της οποίας ο όγκος σε ορισμένα μαθήματα είναι υπερβολικός. Έτσι, τα παιδιά γίνονται βαθμοθήρες και το σχολείο ένα συνεχές κι εξοντωτικό εξεταστικό κέντρο.
Και καθώς τα θέματα των γραπτών εξετάσεων της Α΄ και Β΄ τάξης προκύπτουν τυχαία για κάθε σχολείο από την Τράπεζα Θεμάτων, το σύστημα παύει να είναι καν αντικειμενικό. Όχι μόνο επειδή προφανώς παρουσιάζουν διαφορετική δυσκολία, αλλά και γιατί τα γραπτά διορθώνονται από τον καθηγητή του κάθε τμήματος, που μπορεί και να βαθμολογεί με επιείκεια τους μαθητές του πριμοδοτώντας τους. Μάλιστα, τα θέματα μπορεί και να τύχει να μην έχουν διδαχτεί επαρκώς, αν ο καθηγητής τα θεωρεί ήσσονος σημασίας και προτιμά να ρίξει το βάρος σε ουσιαστικότερα κατά την κρίση του. Αυτό είναι λογικό να συμβαίνει, αφού στην Τράπεζα Θεμάτων συνυπάρχουν τα σημαντικά και τα επουσιώδη, τα «SOS» και οι υποσημειώσεις των διδακτικών βιβλίων, γεγονός που αποτελεί μια ακόμα ανισότητα και δυσλειτουργία, πέρα από το γεγονός ότι η ίδια η Τράπεζα μετατρέπει τη διδασκαλία σε επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων.
Συνέπεια του εντατικοποιημένου, βαθμοθηρικού κι εξετασιοκεντρικού Νέου Λυκείου, στο οποίο η τύχη παίζει ακόμα μεγαλύτερο ρόλο και η γνώση ή καλύτερα η αποστήθιση της ύλης σε κάθε λεπτομέρειά της δεν προάγει το κριτικό αξιολογικό δημιουργικό διάβασμα εξαντλώντας τον μαθητή, είναι η αύξηση του άγχους των παιδιών μας. Το πρόβλημα μεγεθύνει η υποχρέωση να επιλέξουν ήδη από την ηλικία των 15 χρόνων την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουν, χωρίς δυνατότητα να μεταβάλουν γνώμη από την αρχή της Β΄ τάξης, αφού το ίδιο το σύστημα των Ομάδων Μαθημάτων Προσανατολισμού (παλιές Δέσμες), δημιουργεί τεχνητούς αξεπέραστους αποκλεισμούς από Σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε χρήσιμη και αναγκαία την αντικατάσταση του Νέου Γενικού Λυκείου από ένα σχολείο που θα προκύψει μετά από διαβούλευση με επιστημονικούς φορείς και τα μέρη της εκπαιδευτικής κοινότητας. Στόχος όλων πρέπει να είναι η δημιουργία ενός σχολείου που θα προσφέρει ουσιαστική μόρφωση και παιδεία, θα θέλγει τους μαθητές καλλιεργώντας το πνεύμα τους, αναπτύσσοντας την κριτική ικανότητά τους, παρακινώντας τους να συνεργάζονται και να αναζητούν τη γνώση. Ένα τέτοιο Λύκειο θα είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό καθεαυτό και δε θα συνιστά προθάλαμο των ΑΕΙ και ΤΕΙ, ούτε θα οδηγεί τα παιδιά μας στην αποστήθιση και τα φροντιστήρια, στην εξάντληση και την απόγνωση, αλλά θα τους επιτρέπει να χαίρονται τη ζωή και θα τα διδάσκει πώς να είναι δημιουργικά κι ευτυχισμένα.