Επειδή τυγχάνω πολυγραφότατος, με γνωρίζουν αρκετοί συμπολίτες, άρα με βομβαρδίζουν συνεχώς με πληθώρα ερωτημάτων. Δείτε μερικά απ’ αυτά:
«Γιατί δεν ασχολήθηκες με το θέμα του Λιάπη;» Άλλο: «Άξιζε τόσο γράψιμο για την καθηγήτρια, που απολύσανε επειδή συνέλαβε το γιό του Σαμαρά να αντιγράφει;»
Ας περιοριστώ σ’ αυτά τα δύο , από την πληθώρα ερωτημάτων, έτσι για να μη σας ζαλίσω κιόλας, μια που ο Έλληνας αναγνώστης κουράζεται εύκολα… Μεγάλο πλην, για την πολιτική του παιδεία…
Ας μιλήσω για το πρώτο, μη χαρίζοντας κάστανα σε πολλούς ψηφοφόρους της.. φάτνης όπου εγεννήθη και ανδρώθηκε αυτό το ονάριον ο Λιάπης. Θα μου πείτε, μα στις φάτνες δεν γεννιούνται ονάρια, κοινώς γαϊδουράκια! Πόσο λάθος κάνετε! Γεννιούνται γιατί ακριβώς, εκεί τους ρίχνουν μπόλικα άχυρα, αυτοί που τα μεγαλώνουν! Όσο για την αδιαφορία μου να κριτικάρω την περίπτωση; Είδατε σεις ποτέ γραφιά να γράφει και ταυτόχρονα να κάνει «εξαγωγές» κοινώς εμετό; Δεν γνωρίζω βέβαια αγαπητοί μου, αν πάθετε κι εσείς το ίδιο, βλέποντας τα δελτία ειδήσεων, για τον φτωχούλη που τα βόλευε τσίμα – τσίμα. Φανταστείτε την πενία του με τα 28 τόσα ακίνητα, καθώς και τις … πενταροδεκάρες που δεν φτάνανε να ζει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια!!!
Δεν ξέρω πώς μου ‘ρθε στη σκέψη, η λυκοφωλιά, όπου μεγαλώνουν τα λυκόπουλα, των οποίων η μάνα τους κάνει ασκήσεις πώς να ξεσχίζουν τα κρέατα που τους κουβαλάει, κλεμμένα από τους βοσκούς (ψηφοφόρους δηλαδή). Γιατί μη μου πείτε πως η παρομοίωση είναι ατυχής! Ας την αξιολογήσουν κάποιοι αναγνώστες έτσι σαν μια αυτοκριτική…
Όσο για μένα και τα θέματα όπως αυτά, πάντα οι κεραίες μου είναι στραμμένες προς την εργατική τάξη, όπου και ανήκω. Προς τους αγρότες απ’ όπου και προέρχομαι. Προς τα λαϊκά μας στρώματα που ίσως κάνουν απονενοημένα διαβήματα (αυτοκτονίες) λόγω χρεών κυρίως, μικρομεσαίων που πετιούνται στο δρόμο, προς την νεολαία μας με τα τσαλακωμένα πτυχία και όνειρα. Προς τους συνταξιούχους μας που πένονται και γενικά τους «ταπεινούς και καταφρονημένους» της χώρας μας…
Άρα λοιπόν τι δουλειά έχω εγώ με τους Λιάπηδες; Έτσι για την ιστορία, «Λιάπηδες» ήταν οι φονιάδες και ληστές επί οθωμανικής αυτοκρατορίας. Υπήρχε και το κλέφτικο τραγούδι: «Η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκανε, δεν κάνει». Σε συσχετισμό με το παραπάνω, κατοχή είναι και η χώρα μας ανέκαθεν από τον εξωτερικό και εσωτερικό εσμό των Αστών – Καραμανλήδων και SIA καθώς και των ξένων – ΚΑΙ με ευθύνη πολλών από εσάς αγαπητοί μου! Όσο κι αν, χάριν «αξιοπρέπειας» (έτσι που κατάντησαν) το αρνείστε!
Ας ασχοληθώ όμως με κείνο το «αδύνατο κρέας» δηλαδή την καθηγήτρια, που το χρέος της το επαγγελματικό εξελίχτηκε σε μπούμερανγκ. Έτσι λέγανε τα όπλα των αγρίων της Αυστραλίας, με τα δάση και τις τούνδρες. Μήπως παρόμοιο τοπίο δεν είναι το πολιτικό μας; Και οι … άγριοι (μας) δεν διαφέρουν καθόλου από τους ιθαγενείς της Αυστραλίας: Πετούσαν το όπλο αυτό, σκότωναν όποιον – ότι ήθελαν και το μπούμερανγκ ξαναγύριζε σ’ αυτούς!! Δεν θυμίζει αυτό ένα θύμα τους (την καθηγήτρια) που μετά την επαγγελματική της «εξόντωση» , ούτε γάτα ούτε ζημιά για τη μαφία του πολιτικού μας κατεστημένου; Αν και ο μπαμπάς Σαμαράς, σκέφτηκε πως για… να υλοποιηθούν τα σχέδια για «Ανάταξη», πρέπει να δημιουργηθούν υγιή στελέχη, τα οποία… κληρονομικά δικαιώματα, θα υλοποιήσουν αυτή την περιβόητη «Ανάταξη»! Όπως δηλαδή ο «υιός των αγαπητός εν ω ηυδόκησε»! Ασχέτως αν αντέγραψε και τον έκανε τσακωτό το φτωχό και κακόμοιρο θύμα… Αποκλείετε αγαπητοί μου, πολλοί πολιτικοί αστέρες, τους οποίους ψηφίζετε και στηρίζετε, να υπήρξαν… κουμπούρες που δια του …λαθραίως βλέπειν, φτάσανε να σας γοητεύουν και να μας κυβερνούν; Συγνώμη, λάθος, να μας ξεπουλούν ταυτόχρονα;
Τι να πω… Φυσικά δεν εξεπλάγην καθόλου! Δανείζονται τα ξένα φώτα, δηλαδή αντιγράφουν τα ξένα τσιτάτα, με την βοήθεια των οποίων μας κυβερνούν και μας «δουλεύουν» ψιλό γαζί.
Αντ. Χαρχαλάκης
