Η διαπραγμάτευση έφτασε σε ένα τέλμα. Και το τελεσίγραφο που έθεσε η πλευρά της Γερμανίας έγινε αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός έβαλε την υπογραφή του σε ένα νέο δυσβάστακτο μνημόνιο. Όμως, όχι και τόσο παλιά, στις 29 Απριλίου του 2012, ο κ. Τσίπρας έλεγε πως θα αντιδράσει αλλιώς. Η ερώτηση του δημοσιογράφου του 902 που ήταν προφητική. Ρώτησε τον τότε αρχηγό της αντιπολίτευσης, ποια θα είναι η στάση της κυβέρνησης σε περίπτωση που θα λάμβανε ένα όχι από τους δανειστές και εξαναγκαζόταν να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα 12 με 14 δις μέτρων (όπως και γίνεται τώρα). Τότε, με τον Αλέξη Τσίπρα να έχει δίπλα του τον Μανώλη Γλέζο, έδωσε μία απάντηση που είναι πολύ διαφορετική από αυτά που πράττει σήμερα η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Διαβάστε τι ειπώθηκε:
ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ («902»): Χαίρετε. Να ρωτήσω λοιπόν σχετικά, είστε ξεκάθαρος ότι ούτε εσείς θέλετε να βγούμε έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε βέβαια — όπως είπατε — η κα Μέρκελ θεωρεί ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Πηγαίνετε λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση που θα συγκροτηθεί πηγαίνει και διαπραγματεύεται και παίρνει ένα όχι από τους δανειστές. Γυρίζει πίσω και πρέπει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα 12 με 14 δις ευρώ μέτρων. Τι κάνει αυτή η κυβέρνηση;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Αναστασόπουλε σας εξήγησα ότι η ιδρυτική πράξη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, μιας κυβέρνησης Αριστεράς, θα είναι η –καταγγελία της δανειακής σύμβασης και η -ακύρωση του μνημονίου μη μου λέτε για μέτρα, μη μου μιλάτε για μέτρα. Αν ήταν να τα εφαρμόσουμε εμείς τα μέτρα καλύτερα να τα εφαρμόσει ο Βενιζέλος. Αυτός ξέρει καλύτερα να εφαρμόζει μέτρα από μας. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να εφαρμόζουμε μέτρα. Το θέμα είναι να αρνηθούμε τα μέτρα. Μʼ αυτή την έννοια σας λέω ότι το πρώτο βήμα, καταγγέλλουμε την δανειακή σύμβαση, εγώ ξέρετε με μια επιστολή που συντάξαμε ως Κοινοβουλευτική Ομάδα, εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, απευθύνθηκα στην κα Μέρκελ, στον κ. Σαρκοζί και στους 16 ηγέτες της Ευρωζώνης, αλλά και στην κα Λαγκάρντ, στον κ. Γιούνκερ, στον κ. Μπαρόζο στην οποία τι τους λέγαμε; Τους λέγαμε κάτι πολύ απλό, ξέρετε, μη θεωρείτε ότι η υπογραφή Βενιζέλου και Σαμαρά δεσμεύει τον ελληνικό λαό.
Αυτή η υπογραφή δεσμεύει τους ίδιους, τα κόμματά τους που καταρρέουν, το σάπιο πολιτικό σύστημα που εκφράζουν. Δεν δεσμεύει τον ελληνικό λαό. Και τους εξηγούσαμε ότι όταν έρθει η δυνατότητα να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα και ο λαός εκφραστεί μέσω της δικής του ετυμηγορίας μπορεί να στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά. Εσείς θα κάθεστε να θεωρείτε ότι οι υπογραφές τους είναι γνήσιες;
Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την ιδέα και λυπάμαι πολύ που την υιοθετεί και ο κ. Κουβέλης αυτή την ιδέα. Είναι παραλογισμός να λέει προοδευτική κυβέρνηση αλλά που θα σεβαστεί τη δανειακή σύμβαση και την υπογραφή του Βενιζέλου και του Σαμαρά και θα εφαρμόσει το μνημόνιο.
Αυτά δεν γίνονται. Αυτά προσβάλουν τη νοημοσύνη μας. Και ψάχνει να βρει ισοδύναμα μέτρα. Σαν να ψάχνουμε να βρούμε ισοδύναμους πόνους. Να μη κόψουμε το μεγάλο δάχτυλο, να κόψουμε το μικρό δάχτυλο.
Πείτε μου εσείς ποιο θα είναι το ισοδύναμο. Αν και η λέξη ισοδύναμο έχει ενταχθεί στην πολιτική μας ορολογία από την τρόικα. Πείτε μουεσείς ποιο θα είναι το ισοδύναμο μέτρο των 150.000 απολύσεων στο δημόσιο τομέα, της νέας μείωσης μισθών και συντάξεων, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Υπάρχουν ισοδύναμα σʼ αυτά;
Το λέμε μια και ξεκάθαρα. Η ιδρυτική πράξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ενός νέου συνασπισμού εξουσίας είναι η ακύρωση του μνημονίου και η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και μετά πολιτική διαπραγμάτευση. Πολιτική διαπραγμάτευση και στην Ευρώπη και σε διεθνές επίπεδο, με στόχο την εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης λύσης για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη.
Κα ακούστε το αυτό. Τα μάτια των Ευρωπαίων πολιτών είναι στραμμένα πάνω μας στις 6 του Μάη. Διότι δεν δίνουμε αγώνα μονάχα για λογαριασμό των Ελλήνων και των Ελληνίδων, αλλά και λογαριασμό όλων των Ευρωπαίων πολιτών, αυτών που βγήκαν στο δρόμο τους προηγούμενους μήνες λέγοντας «είμαστε όλοι Έλληνες». Το θυμάστε αυτό; Μας κοιτάνε τώρα αυτοί, μας προσέχουν. Διότι αν εδώ ξεκινήσει η μεγάλη ανατροπή, θα γίνει ντόμινο και για τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=tlVAdgMlvXI”]
Και θυμηθείτε τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε στις 14 Ιουλίου 2015 στον δημοσιογράφο της ΕΡΤ Πάνο Χαρίτο:
Κύριε Χαρίτο, σήμερα θέλω να πω μόνο αλήθειες. Θα μιλήσω τη γλώσσα της αλήθειας και δεν ωραιοποιώ τα πράγματα. Η χθεσινή ημέρα, η προχθεσινή νύχτα, ήταν μια νύχτα κακή για την Ευρώπη. Δεν ήταν μια νύχτα που θα τη θυμούνται οι ευρωπαίοι πολίτες το επόμενο διάστημα, θεωρώντας ότι γίνανε βήματα επιστροφής της Ευρώπης στις αξίες της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής των 19 και του Eurogroup ήταν ένα αποτέλεσμα μιας πίεσης ισχυρής προς μία χώρα και έναν λαό που δημοκρατικά έχει εκφραστεί να προσεγγίσει τις επιθυμίες των πιο οικονομικά ισχυρών πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Αυτή είναι η αλήθεια. Σε συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας και εκβιασμού με δύο εναλλακτικές λύσεις πάνω στο τραπέζι: Τη συμφωνία με αυτούς τους όρους ή την άτακτη χρεοκοπία, την έξοδο από το ευρώ. Βεβαίως, υπήρχε και μια τρίτη εκδοχή, η εκδοχή Σόιμπλε, που δεν ήταν η άτακτη χρεοκοπία, αλλά η συμφωνημένη έξοδος από το ευρώ. Θα πω αργότερα γι’ αυτό. Όμως, η ουσία είναι πως ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί η στάση της ελληνικής κυβέρνησης τους πέντε τελευταίους μήνες, αλλά και η ετυμηγορία του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, ήταν μια στάση και ένας τρόπος που δεν τιμά τις παραδόσεις της δημοκρατικής Ευρώπης. Εν τούτοις, από την άλλη πλευρά, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση για όλους, δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση και για τους 18 συναδέλφους μου. Προσπάθησα, με όση δύναμη ψυχής είχα, να διεκδικήσω όσα περισσότερα μπορούσα, μέχρι στις 9 και μισή το πρωί, από τις 4 το προηγούμενο απόγευμα. Πήραμε μια συμφωνία η οποία έχει σκληρές διαρθρωτικές μεταρ-ρυθμίσεις.
Όμως, δεν έχει το απόλυτο αδιέξοδο που είχα μπροστά μου, που είχα στα χέρια μου όταν έπαιρνα το τελεσίγραφο από το Eurogroup στις 25 του Ιούνη. Στις 25 του Ιούνη έπαιρνα σκληρές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και πέντε μήνες ζωής, 18 περίπου δις για πέντε μήνες και μετά ξανά συζήτηση για νέο μνημόνιο. Τώρα έχω το αποτέλεσμα που έχω, να το αναλύσουμε εάν θέλετε, σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική προσαρμογή. Από την άλλη, όμως, για να απαριθμήσουμε και τα θετικά,έχουμε 82 δις ευρώ, κάλυψη όλων των μεσοπρόθεσμων δανειοδοτικών αναγκών της χώρας για την επόμενη τριετία και σαφή δέσμευση ότι το αμέσως επόμενο διάστημα θα υπάρξει και αναδιάρθρωση του χρέους από το 2022 και μετά. Δηλαδή, ντεφάκτο αναδιάρθρωση του βραχυπρόθεσμου χρέους μέχρι το 2022 και δέσμευση ότι μέσα στο 2015 θα έχουμε τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση και του ΄22 και μετά. Ταυτόχρονα, 35 δισεκατομμύρια ευρώ για επενδύσεις. Νομίζω ότι αυτά τα τρία είναι ένας συνδυασμός, δηλαδή εξασφάλιση των βραχυπρόθεσμων αναγκών, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, ώστε να καταστούν απολύτως ασφαλείς οι καταθέσεις των πολιτών, 25 δις, εξασφάλιση βραχυπρόθεσμων αναγκών, επενδυτικό πρόγραμμα 35 δις, εμπροσθοβαρές το περισσότερο από αυτό, συν την αναδιάρθρωση του χρέους από το ΄22 και μετά, είναι ένας συνδυασμός που μπορεί να καταστήσουν, εάν επιτευχθεί επιτυχώς και αυτό θα το ξέρουμε όταν κλείσει η συμφωνία, δεν έχει κλείσει ακόμα, που μπορεί να καταστήσει ως γεγονός χωρίς επιστροφή την πιθανότητα το ότι ξεφεύγουμε από το Grexit. Και άρα να αντισταθμίσει τις υφεσιακές τάσεις που θα δημιουργήσουν τα σκληρά μέτρα και να δώσει μια προοπτική επαναφοράς των επενδύσεων στην Ελλάδα και ανάκτησης της εμπιστοσύνης των αγορών. Συνεπώς, είχαμε μια σκληρή και εκδικητική στάση από τους εταίρους, που δεν συνάδει με τις παραδόσεις της Ευρώπης, είχαμε μια συμφωνία δύσκολη και κακή σε ορισμένα σημεία, όμως, με μια προοπτική να ξεφύγουμε από την κρίση. Αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν θέλω να ωραιοποιήσω τίποτα, προσπαθώ ως αντικειμενικός κριτής να πω τα πράγματα με το όνομά τους.
Εάν ανεβαίνει η ανεργία πάμε σε περαιτέρω ύφεση, πώς θα …
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Βεβαίως, μεγάλο πρόβλημα αυτό. Ένα πρόβλημα, λοιπόν, για τα ασφαλιστικά ταμεία είναι το ότι κουρεύτηκαν με το PSI και χάσανε 25 δισεκατομμύρια και ένα δεύτερο τεράστιο πρόβλημα είναι η ανεργία. Η ανεργία, όταν έχεις 27% επίσημη ανεργία, έχεις έλλειμμα πόρων προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Άρα, το μεγάλο στοίχημα για να σωθεί το ασφαλιστικό είναι η εξεύρεση νέων πόρων και η επιστροφή στην ανάπτυξη που θα μειώσει την ανεργία στη χώρα μας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.