Του Χρίστου Καλουντζόγλου
Ο πόλεμος στην Ουκρανία άρχισε με μία ύβρη- την αλαζονεία του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, που θεωρούσε ότι η στρατιωτική υπεροπλία θα του εξασφάλιζε μία εύκολη και γρήγορη νίκη. Αλλά συνεχίζεται με μία άλλη ύβρη- τον «αόριστο θριαμβευτισμό» που διακατέχει Αμερικανούς και Βρετανούς και σε κάποιο βαθμό τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
«Ο αόριστος θριαμβευτισμός» στον οποίον έχει παρασυρθεί ο Ζελένσκι «συγκαλύπτει την επικίνδυνη και δύσκολη κατάσταση», επισημαίνει σε άρθρο του στο CounterPunch ο δημοσιογράφος Πάτρικ Κόκμπουρν.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν θεωρούσε ότι ο ουκρανικός λαός θα υποδεχόταν με ζητωκραυγές την ρωσική στρατιωτική μηχανή και η κυβέρνηση του Κιέβου θα κατέρρεε. Αποδείχτηκε ότι έκανε λάθος εκτίμηση της πραγματικότητας.
Μπορεί ο ρωσικός στρατός να διασφαλίζει τον έλεγχο της στρατηγικής σημασίας περιοχής του Ντονμπάς, αλλά το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Κι από την άλλη πλευρά, το ανησυχητικό είναι ότι η αντίσταση των Ουκρανών έχει καλλιεργήσει τον «θριαμβευτισμό» στην Δύση, που παρέσυρε και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. «Λονδίνο και Ουάσινγκτον προχωρούν με ύβρη- όπως ακριβώς και ο Πούτιν», λέει ο Πάτρικ Κόκμπουρν.
«Ο πολιτικός στόχος έχει αλλάξει και από την υπεράσπιση της Ουκρανίας έγινε ένας μάλλον ομιχλώδης στόχος, που κάποιες φορές ορίζεται ως αλλαγή καθεστώτος στην Μόσχα, ή μάχη μέχρι την επιστροφή της Κριμαίας. Δηλαδή επιστροφή όχι στην κατάσταση πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, όταν άρχισε ο πόλεμος, αλλά στο καθεστώς προ του 2014. Οι Ρώσοι ποτέ δεν θα το δεχτούν, άρα έχουμε έναν πόλεμο που δεν τελειώνει», τονίζει ο Πάτρικ Κόκμπουρν.
Η προειδοποίηση Κίσινγκερ
Ο γκουρού της αμερικανικής διπλωματίας, Χένρι Κίσινγκερ, δέχτηκε ομοβροντία πυρών όταν στο Νταβός είπε ότι η Ουκρανία πρέπει να κάνει υποχωρήσεις για να σταματήσει ο πόλεμος. Ο Κίσινγκερ προειδοποίησε ότι αν επιδιώκεται η ταπεινωτική ήττα της Ουκρανίας, αυτό ενέχει τον κίνδυνο ευρύτερης αποσταθεροποίησης. Ο στόχος, κατά τον Κίσινγκερ, πρέπει να είναι η επιστροφή στο status quo ante, δηλαδή στην κατάσταση πριν από τις 24 Φεβρουαρίου. «Η συνέχιση του πολέμου πέραν αυτού του σημείου δεν αφορά την ελευθερία της Ουκρανίας, αλλά έναν πόλεμο κατά της ίδιας της Ρωσίας», προειδοποίησε ο 98 χρονος Αμερικανός πολιτικός.
Ο δημοσιογράφος Πάτρικ Κόκμπουρν σε συνέντευξη στο democracynow επισήμανε ότι η κατάσταση στην Ουκρανία εξελίσσεται όπως και στη Συρία, την οποία η Ρωσία και η Δυτική συμμαχία μετέτρεψαν σε πολεμική αρένα «δι΄ αντιπροσώπων».
Όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Συρία και στην Ουκρανία οι χώρες καταστρέφονται , εκατομμύρια άνθρωποι γίνονται πρόσφυγες και οι περισσότεροι σταδιακά ξεχνούν γιατί γίνονται τέτοιοι πόλεμοι, ποιος είναι ο πραγματικός στόχος.
Το δόγμα ΜακΝαμάρα
Το 1962 σε ομιλία του στο American Bar Foundation, ο υπουργός Άμυνας του Τζον Κένεντι, Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα, αναφέρθηκε για πρώτη φορά στον όρο «Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Καταστροφή», που χαρακτήρισε το πολιτικό δόγμα των πυρηνικών δυνάμεων στον Ψυχρό Πόλεμο. Ο ΜακΝαμάρα υποστήριζε ότι με αυτό το δόγμα, σε περίπτωση που η Σοβιετική Ένωση εξαπέλυε πυρηνική επίθεση, υπήρχε σχέδιο αντιποίνων που θα επέφερε και σε αυτή τεράστιες καταστροφές.
Σύμφωνα με το αμερικανικό σχέδιο, το πλήγμα θα ήταν τέτοιο που θα εξολοθρευόταν το ένα τρίτο του πληθυσμού της ΕΣΣΔ και οι μισές βιομηχανικές υποδομές. Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας έλεγε ότι αυτή η προσέγγιση ήταν «ο θεμέλιος λίθος της στρατηγικής» των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της αποτροπής μίας πυρηνικής απειλής.
Αργότερα παραδέχτηκε ότι «ούτε η Σοβιετική Ένωση ούτε οι ΗΠΑ μπορούν να επιτεθούν η μία στην άλλη, ακόμα και με απόλυτο αιφνιδιασμό, χωρίς να υποστούν μαζικές καταστροφές από τα αντίποινα».
Το Plan B του Ρήγκαν
Μετά από χρόνια, ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν, σε μία επίσκεψη στη NORAD (Βορειο-Αμερικανική Διοίκηση Αεροδιαστημικής Άμυνας) και συζητώντας για την πυρηνική στρατηγική των ΗΠΑ, ρώτησε: «Ποιο είναι το PlanB;» Η απάντηση που πήρε πρέπει να τον σόκαρε: «Δεν υπάρχει»…
Η σύντομη αυτή συζήτηση λέγεται πως οδήγησε τον Ρήγκαν στην προσωπική δέσμευση να αποφύγει με κάθε κόστος έναν πυρηνικό πόλεμο, με την εξάλειψη των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.
Ο Ρόναλντ Ρήγκαν ήταν αυτός που ήθελε να εξαλείψει από προσώπου γης την ΕΣΣΔ που την έλεγε «αυτοκρατορία του διαβόλου» και για αυτό οι Σοβιετικοί τον αντιμετώπιζαν με ανησυχία και δυσπιστία, αλλά στη συνέχεια ο Αμερικανός πρόεδρος υποχρεώθηκε να υιοθετήσει την τακτική «εμπιστοσύνη κατόπιν επιβεβαίωσης».
Το ευτύχημα είναι ότι όταν στην Μόσχα ανέλαβε τα ηνία ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που ήταν λάτρης των γουέστερν με πρωταγωνιστή τον Ρήγκαν, επικράτησε επίσης η λογική να φύγει η δαμόκλειος σπάθη των πυρηνικών πάνω από τον πλανήτη.
Μπορεί να μην κατάφεραν να διαλύσουν τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, αλλά άφησαν μία παρακαταθήκη, την οποία πήραν οι Baby Boomers και η Γενιά Ζ, που ενδιαφέρονταν περισσότερο για τον διασυνδεδεμένο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
Το ερώτημα είναι τι έχει μείνει από αυτή την ιστορία στο μυαλό των σημερινών ηγετών. Αν εξακολουθήσουν να έχουν ως κινητήριο μοχλό την ύβρη του θριαμβευτισμού, ο κόσμος θα είναι θεατής σε έναν πόλεμο χωρίς τέλος και σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών, ως νέα δαμόκλειο σπάθη.
φωτογραφία: depositphotos.com