Γράφει η Βασιλίνα Ριστάνη *
Αν και ο πόλεμος του Κόλπου τυπικά έληξε το 1991, ο πόλεμος των ΗΠΑ κατά του Ιράκ θα συνεχιζόταν για δεκαετίες. Παρά τις προσπάθειες και πολλά εκατομμύρια δολάρια, οι Αμερικανοί διαμαρτύρονταν για την αποστολή των ανδρών τους σε μια μακρινή χώρα. Εξάλλου, η Σοβιετική Ένωση μόλις είχε καταρρεύσει και πίστευαν ότι ο ελεύθερος κόσμος ήταν πλέον ασφαλής.
Εκεί έρχεται ένα 15χρονο κορίτσι από το Κουβέιτ. Η Ναγίρα εμφανίστηκε, το 1990, ενώπιον της Ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Καπιτώλιο. Συγκλόνισε την παγκόσμια κοινότητα με την ανατριχιαστική της μαρτυρία: Τα ιρακινά στρατεύματα σκότωσαν 312 μωρά. Τρεις μήνες μετά την κατάθεση της , ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους εισέβαλε στο Ιράκ.
Οι ισχυρισμοί της Ναγίρα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα καλοστημένο και πειστικό ψέμα. Ήταν όμως πια πολύ αργά.
Αποκάλυψη σοκ η αληθινή ταυτότητα της Ναγίρα
Η Ναγίρα παρουσιάστηκε στο Κογκρέσο ως μια νεαρή νοσοκόμα που εργαζόταν εθελοντικά στο νοσοκομείο Al Adan του Κουβέιτ. Δεν αποκάλυψαν το επώνυμο της για να προστατεύσουν την οικογένεια της πίσω στην πατρίδα. Αυτή ήταν μόνο η βιτρίνα. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να αναζητήσει ποια ήταν πραγματικά. Η Ναγίρα δεν ήταν μια κοινή Κουβετιανή έφηβη.
Η Ναγίρα Αλ-Σαμπάχ ήταν η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Είχε εκπαιδευτεί από την εταιρεία δημοσίων σχέσεων Hill & Knowlton, η οποία εργαζόταν για την Κουβετιανή κυβέρνηση. Ο Δημοκρατικός πρόεδρος της Ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ο μόνος επιζών του Ολοκαυτώματος που υπηρέτησε ποτέ στο Κογκρέσο, γνώριζε τα πάντα.
Δεν το παραδέχτηκε ποτέ. Αφού αποκαλύφθηκε η αλήθεια, ο Λάντος, επικαλέστηκε άγνοια – και επέμεινε στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που γίνονταν στο Κουβέιτ. Ο δημοσιογράφος που είδε πρώτος πίσω από τα ψέματα της Ναγίρα Αλ-Σαμπάχ, μίλησε γι’ αυτό στο «Democracy Now!».
«Η Hill & Knowlton την επέλεξε ως αδιάσειστη μάρτυρα αυτής της θηριωδίας. Όλα αυτά ήταν μέρος μιας εκστρατείας για να μετατραπεί ο Σαντάμ Χουσεΐν, τουλάχιστον στη συνείδηση του κοινού, σε Αδόλφο Χίτλερ. Δεν μπορούσαν να πουλήσουν τον πόλεμο του Κόλπου χωρίς αυτό. Με άλλα λόγια, έπρεπε να εξαπατήσουν για να κερδίσουν».
Το ψέμα
Η αφήγηση της Ναγίρα – γι’ αυτά που υποτίθεται ότι είδε – πάγωσε το αίμα του κοινού. Οι Ιρακινοί στρατιώτες είχαν αφαιρέσει 312 μωρά από τις θερμοκοιτίδες του νοσοκομείου και τα άφησαν να πεθάνουν. «Αν ο ανηψιός μου είχε γεννηθεί πρόωρα εκείνη τη μέρα, τώρα θα ήταν νεκρός», είπε με τη φωνή της να τρέμει σε μια αίθουσα γεμάτη δημοσιογράφους.
«Κύριε Πρόεδρε και μέλη της επιτροπής, το όνομά μου είναι Ναγίρα και μόλις ήρθα από το Κουβέιτ. Η αδελφή μου, μαζί με τον 5 ημερών ανιψιό μου, ταξίδεψαν μέσω της ερήμου για να σωθούν. Στο Κουβέιτ δεν υπήρχε διαθέσιμο γάλα για το μωρό. Μόλις που γλίτωσαν όταν το αυτοκίνητό τους κόλλησε στην άμμο της ερήμου και ήρθε βοήθεια από τη Σαουδική Αραβία. Εγώ έμεινα πίσω και ήθελα να κάνω κάτι για τη χώρα μου. Τη δεύτερη εβδομάδα μετά την εισβολή, εργάστηκα εθελοντικά στο νοσοκομείο Al-Adan μαζί με άλλες 12 γυναίκες. Ήμουν η νεότερη εθελόντρια, οι άλλες ήταν από 20 έως 30 ετών. Ενώ ήμουν εκεί, είδα τους Ιρακινούς στρατιώτες να μπαίνουν στο νοσοκομείο με όπλα. Έβγαλαν τα μωρά από τις θερμοκοιτίδες, πήραν τις θερμοκοιτίδες και άφησαν τα παιδιά να πεθάνουν στο κρύο πάτωμα. Ήταν τόσο τρομακτικό. Δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ τον ανιψιό μου».
Η αναδιαμόρφωση της κοινής γνώμης
Η μαρτυρία αναμεταδόθηκε σε όλη τη χώρα. Aποτέλεσε σημείο καμπής για την κοινή γνώμη σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ. Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους επικαλέστηκε επανειλημμένα τους ισχυρισμούς της. Σημαντικά δημοσιεύματα όπως αυτά των New York Times και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η Διεθνής Αμνηστία αναπαρήγαγαν τις ανησυχίες της.
Ο αμερικανικός λαός ήταν διχασμένος σχετικά με το αν θα έπρεπε να αναπτυχθούν στρατεύματα για την απελευθέρωση του Κουβέιτ. Οι δημοσκοπήσεις του Gallup το 1990 διαπίστωσαν ότι τον Αύγουστο μόνο το 17% του αμερικανικού κοινού υποστήριζε την άμεση στρατιωτική επέμβαση. Τον Δεκέμβριο, το ποσοστό αυτό ανέβηκε στο 41%.
Η ιστορία της Ναγίρα έγειρε την ζυγαριά πριν από την ψηφοφορία της 12ης Ιανουαρίου 1991. Εκείνη την ημέρα, η Γερουσία ψήφισε με 52 ψήφους έναντι 47 υπέρ της έγκρισης της στρατιωτικής δύναμης των ΗΠΑ στο Ιράκ. Τουλάχιστον 7 γερουσιαστές επικαλέστηκαν την περιβόητη μαρτυρία για να δικαιολογήσουν τη στάση τους.
Η καθοριστική ψηφοφορία έδωσε τελικά στον Μπους την πολιτική υποστήριξη που χρειαζόταν για να «σώσει το Κουβέιτ»… και τα πολύτιμα κοιτάσματα πετρελαίου.
* Η Βασιλίνα Ριστάνη σπουδάζει στη New Media Studies
