Μερικές φορές η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με τις ιδέες των ανθρώπων ή είναι απλά τόσο δυσάρεστη ώστε οι άνθρωποι να αρνούνται την ύπαρξή της και να καταγγέλλουν όσους περιγράφουν αυτή την πραγματικότητα ως ψεύτες και ιδεοληπτικούς. Η αλήθεια όμως είναι υπαρκτή.
Αυτό συνέβη και με ένα πρόσφατο γεγονός που πήρε μεγάλη δημοσιότητα μέσω διαδικτύου. Αναφέρομαι στην επίθεση Ολλανδέζας τουρίστριας σε ελληνίδα επειδή χρησιμοποιούσε την ίδια παραλία.
Το γεγονός όπως περιγράφηκε έχει ως εξής:
Ελληνίδα που βρέθηκε σε παραλία της Κρήτης (Αφραθιά) δέχτηκε επίθεση από Ολλανδέζα που της ζήτησε να φύγει από την παραλία λέγοντας ότι η παραλία ανήκει στους Γερμανούς και τους Ολλανδούς και αντί οι Έλληνες να κάθονται στις παραλίες καλό θα ήταν να δουλεύουν ή να κάθονται στα σπίτια τους.
Πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την είδηση πιθανά ως ψευδή, μία ειδησεογραφική υπερβολή ενός περιφερειακού μέσου ενημέρωσης που ψάχνει το εντυπωσιακό. Άλλοι είπαν ότι το γεγονός δεν έγινε ποτέ και έσπευσαν να μιλήσουν για ρατσιστική προπαγάνδα. Μάλιστα, υπενθύμισαν ότι πολλοί τουρίστες – όπως έχουν γράψει πάλι οι ειδήσεις, ξανά μέσω ενώ περιφερειακού μέσου ενημέρωσης, αυτή τη φορά όμως μεταφέροντας την “αλήθεια” – ζητούν συγνώμη από τους Έλληνες για τις κυβερνήσεις που έχουν.
Η αλήθεια είναι ότι καμία από τις δύο πραγματικότητες δεν είναι και από τις πιο συνηθισμένες. Δεν είναι συνηθισμένο ούτε τουρίστες να βρίζουν τους Έλληνες, ούτε να τους ζητούν συγνώμη. Το πιο συνηθισμένο είναι οι τουρίστες, είτε έχουν άποψη υπέρ, είτε έχουν άποψη κατά, να μην την εκφράζουν.
Όμως, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και την περίοδο που ζούμε είναι πιο πολλές οι εξαιρέσεις όπου τουρίστες εκφράζονται ενάντια στους Έλληνες, αντιμετωπίζοντάς τους με αποικιοκρατική συμπεριφορά.
Δεν είναι μόνο το περιστατικό με την Ολλανδέζα που πήρε δημοσιότητα. Πριν από αυτό και πάλι στην Κρήτη υπήρξαν περιπτώσεις τουριστών που εκφράστηκαν με απαξιωτικά σχόλια για την Ελλάδα και για τα χρέη των Ελλήνων. Δε μπορώ να πω ότι μου κάνει εντύπωση.
Σε μία σειρά βόρειων χωρών υπάρχει μία στροφή των κοινωνιών τους προς την ακροδεξιά. Στην Ολλανδία λ.χ., η φωνή της μετριοπάθειας είναι αυτή του σκληρού κ. Ντάισελμπλουμ. Υπάρχουν όμως πολύ πιο σκληρές φωνές που εκφράζονται με ξεκάθαρους αποικιοκρατικούς και ακροδεξιούς τόνους εις βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Λετονία, τη Σλοβακία, και μία σειρά άλλων χωρών στις οποίες έχει θεμελιωθεί μία πολύ αρνητική εικόνα της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Στα πλαίσια ενός ακροδεξιού λαϊκισμού που κυριαρχεί δια των μέσων ενημέρωσης αυτών των χωρών θεμελιώνεται η θέση ότι οι Έλληνες χρωστούν στους φορολογούμενους των βόρειων χωρών και ότι οι βόρειες χώρες έχουν δικαιώματα στην Ελλάδα.
Τα δημοσιεύματα περί πώλησης αρχαιολογικών χώρων ή παραλιών για να ξεπληρωθούν τα χρέη των Ελλήνων ήταν πολύ συνηθισμένα. Ενώ οι γελοιογραφίες και τα σχόλια περί τεμπέληδων, σπάταλων, αναποτελεσματικών Ελλήνων ήταν καθημερινά. Συνεχίζονται και τώρα: Θεμελιώνουν και φυσικοποιούν τη βία που ασκείται πάνω σε όλη την κοινωνία της Ελλάδας και νομιμοποιούν τη συνέχιση των πολιτικών της λιτότητας.
Γεγονότα όπως αυτό με την Ολλανδέζα στην παραλία της Κρήτης, όσο κι αν θέλαμε να είναι αλλιώς, δεν είναι ψευδή.
Μέσα στη βαθιά δεξιά Ολλανδία θα υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Κάποιοι από αυτούς θα έρχονται κατά την τουριστική περίοδο στην Ελλάδα. Λιγότεροι θα εκφράσουν ανοικτά τις θέσεις τους. Βρέθηκε μία Ολλανδέζα που ζήτησε από μία Ελληνίδα να φύγει από την παραλία. Μπορεί να μην ταιριάζει με τις ιδέες μας, όμως το γεγονός είναι υπαρκτό. Το ίδιο υπαρκτό είναι το γεγονός της επίθεσης Ελλήνων νεαρών σε νεαρούς από τη Γερμανία στα Μάλλια όπου ξυλοκοπήθηκαν επειδή Καγκελάριος της Γερμανίας είναι η Μέρκελ.
Όλα αυτά τα γεγονότα, όλα υπαρκτά, αντικατοπτρίζουν μία Ευρώπη βαθιά ταξική και διχασμένη, διαχωρισμένη, που βασίζεται όχι στη διαμόρφωση μίας κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας αλλά στην κυριαρχία ισχυρών κρατών εις βάρος λιγότερων ισχυρών κρατών. Μία Ευρώπη όπου ο εθνικισμός όχι απλά δεν έχει κατανικηθεί αλλά επιστρέφει πιο κυρίαρχος από ποτέ. Με ηγεμονική κινητήρια δύναμη πίσω από αυτή την δυναμική επιστροφή της Ευρώπης των εθνικισμών, τη Γερμανία και τον γερμανικό εθνικισμό.
Και η Ολλανδέζα της παραλίας στην Κρήτη δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να εκφράσει αυτή την κυριαρχία φωναχτά.