Του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή *
Ο Μωυσής, μη μπορώντας να αντέξει άλλο να βλέπει την κακομεταχείριση από τους Αιγύπτιους και τους σκληρούς νόμους του Φαραώ, σύναξε τους Ισραηλίτες κι αποφάσισαν να φύγουν από τη χώρα του μαρτυρίου,όπου βίωναν τα πάνδεινα, διασχίζοντας την άγονη κι άνυδρη έρημο. Γνωρίζοντας βέβαια ότι για να φθάσουν στην Γη της Επαγγελίας, τη Χαναάν, στο μεγάλο ταξίδι τους θα έρχονταν αντιμέτωποι με πολλές δοκιμασίες. Έχοντας όμως πίστη στο Θεό και αδαμάντινη θέληση στην ψυχή τους για μια καλύτερη ζωή το αποφάσισαν αγνοώντας για το τι θα αντιμετώπιζαν. Ο Μεγαλοδύναμος όμως δεν τους εγκατέλειψε στο δύσκολο κι επώδυνο αυτό ταξίδι τους και εκεί που απελπίζονταν πως δεν υπάρχει ελπίδα να επιβιώσουν, με θαυμαστό τρόπο,τους έθρεψε με το Μάννα, τους ξεδίψασε με νερό, υπήρξε οδηγός στο δρόμο τους και προστάτης από πολεμοχαρείς λαούς και η ελπίδα τους αναζωπυρωνότανε. Τόση μεγάλη ήταν η πίστη τους προς τον Παντοκράτορα που κι Εκείνος με την ευσπλαχνία του τους κράτησε ζωντανούς για πολλά χρόνια μέσα στα μαρτύρια της αφόρητης ζέστης της ερήμου.
Κάπως έτσι γίνεται και την σήμερον ημέρα από την κυβέρνηση μας. Είδαν ότι για να φύγουμε από το μαρτύρια που βιώναμε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και για να ανασάνουμε λίγο από τα μνημόνια που έφτασαν τη χώρα μας ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, και δεν το λέω εγώ αυτό, οι ίδιοι οι πολιτικοί μας το λένε, άρχισε η σημερινή κυβέρνηση σιγά – σιγά να νοικοκυρεύει τα πράγματα που είχαν ξεφύγει τελείως από το σωστό δρόμο, το δρόμο της ευημερίας και της δικαιοσύνης. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, αυτοί το λένε, εγώ όμως ως συνταξιούχος δεν είδα καμιά βελτίωση της καθημερινής μου ζωής.Αντίθετα, μου μειώσανε πάλι τη σύνταξή μου, η ακρίβεια θεριεύει μέρα με τη μέρα, η ιατρική περίθαλψη χειροτέρεψε φθάνοντας στο σημείο τη μισή σύνταξή μου να την ξοδεύω στους γιατρούς και την άλλη μισή, όχι ακριβώς τη μισή, στα φάρμακα και στην αύξηση του ρεύματος, του τηλεφώνου, του νερού κ.τ.λ.
Έτρεφα όμως μέσα μου την ελπίδα ότι θα ισιώσουν τα πράγματα και θα δω καλύτερες μέρες πριν εισέλθω στην οδό της αναπαύσεως. Είχα την ελπίδα πως θα μου επιστρέψουν τα χρήματα της σύνταξή μου που παράνομα μου έχουν κρατήσει. Δυστυχώς όμως αυτή τη χαρά δεν την ένωσα ακόμα κι άρχισε σιγά – σιγά να λιγοστεύει το φως από το κερί της ελπίδαςπου αχνοφέγγει στα έγκατα της ψυχής μου. Η κυβέρνηση όμως δεν με εγκατέλειψε τελείως.Θωρώντας ότι η ζωή, ειδικότερα για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, γινότανε όλο και πιο δύσκολη γιατί έκλειναν οιεπιχειρήσεις τους η μία κατόπιν της άλλης, αλλά και για τους υπόλοιπους πολίτες της Ελλάδας και για τους συνταξιούχους γινότανε όλο και πιο μαρτυρική, αποφάσισαν οι κυβερνώντες και άρχισαν να μας δίνουν διάφορα επιδόματα για να βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών όλης της χώρας. Πόσα επιδόματα μοίρασαν, ουκ έστιν αριθμός. Εγώ προσωπικά δεν πήρα σχεδόν κανένα γιατί κατατάσσομαι στους ‘’ακριβοπληρωμένους’’ συνταξιούχους.
Τέλος πάντων, δύο άτομα έχουμε απομείνει στο σπιτικό μας, εγώ και η σύζυγός μου, και κουτσά – στραβά τα βολεύομε κάπως κάνοντας όμως περικοπές στα ψώνια μας, οικονομία στο ρεύμα, στο τηλέφωνο κ.τ.λ. και προσέχω πολύ να μην ξοδέψω όλα τα λεφτά μου και δεν έχω να αγοράσω μια σοκολάτα για τα εγγόνια μου. Γιατί αν γίνει κάτι τέτοιο άντε να εξηγήσω στον εγγονό μου γιατί έφθασα σε αυτόν τον παρονομαστή. Τέλος πάντων.
Η ελπίδα όμως που έτρεφα μέσα στην ψυχή μου και μου έδινε λίγη χαρά ήταν ότι θα μου επιστρέψουν κάποια μέρα τα αναδρομικά της κουτσουρεμένης σύνταξής μου που αναίτια μου έχουν κρατήσει, όπως και στην αρχή ανέφερα. Δεν έκανε όμως την εμφάνισή της η ημέρα εκείνη,ώσπου, στις μέρες που διανύουμε, μια μέρα άκουσα έναν πολιτικό της αντίθετης παράταξης από τη σημερινή κυβέρνηση ότι άμα αναλάβει τα ηνία της πολύπαθης πατρίδας μου θα μας τα επιστρέψει σε τρεις δόσεις. Η αλήθεια είναι ότι αναπτέρωσε πολύ η ελπίδα κι έλεγα ότι ίσως να προλάβω να τα πάρω και τουλάχιστον θα έχουν τα παιδιά μου τα έξοδα της κηδείας μου, γιατί έχω προχωρήσει αρκετά στην οδό της αναπαύσεως και δεν θα αργήσω να φθάσω στο τέρμα της. Η αλήθεια είναι ότι χάρηκα μ’ αυτή τηνανακοίνωσηκαι είπα ότι και να αποδημήσω στα ουράνια σκηνώματα θα τα πάρουν τα παιδιά μου κι αυτό βέβαια δεν είναι και λίγο. Προχθές όμως διάβασα σε κάποια έγκριτη εφημερίδα ότι η κυβέρνηση τώρα έβαλε τα κιτάπια της κάτω, μέτρησε τα κουκιά και είδε ότι βγαίνουν στο μέτρημα και ότι σκέφτεται – έτσι γράφει η εφημερίδα – να μας τα δώσει τα αναδρομικά σε τέσσερεις όμως δόσεις τον επόμενο χρόνο, δηλαδή το 2024. Τώρα πως βρέθηκαν τόσα χρήματα δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως ότι κι αν γίνει δεν μας κάνουν χάρη που θα μας τα δώσουν, αν βέβαια μας τα δώσουν κάποτε, γιατί σίγουρο δεν είναι τίποτα απ’ όσα τάζουν. Μας τα χρωστάνε και απαιτούμε να μας τα επιστρέψουν όποια παράταξη κι αν πάρει το χρίσμα της κυβέρνησης.
Τέλος, εγώ κύριοι δεν πιστεύω στα όσα τάζετε προεκλογικά. Είμαι αρκετά μεγάλος και στο διάβα της πολύχρονης ζωής μου έζησα και άκουσα πάρα πολλά και θα ψηφίσω εκείνον που με εκφράζει περισσότερο. Και να είστε σίγουροι, αν βέβαια υπάρχω κι αναπνέω, ότι θα πάω να ψηφίσω και δεν θα πω ότι λένε πολλοί συνάνθρωποί μου: ‘’ψέματα λένε όλοι τους και δεν θα ψηφίσω κανέναν’’. Είναι λάθος σκέψη. Αυτό πιστεύω εγώ.
* συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων