Για την παράσταση: «Όλοι οι χαζοί μπορούμε»

Δύσκολη μετάβαση από την αρχαία κωμωδία στο σύγχρονο δράμα. Βοηθάει όμως η χαζομάρα μας που κάθε μέρα γίνεται πιο μεγάλη και ανίκητη, γιατί όσο πιο έξυπνα γίνονται τα κινητά που κρατάμε στα χέρια μας τόσο πιο ηλίθιοι γινόμαστε εμείς. Μου αρέσει αυτή η αθωότητα, είναι το μόνο που με ξεκουράζει. Τώρα ψάχνομαι να βρω μια παρέα από μπίμπο κοπέλες, ώστε να μην κάνουμε σοβαρές αναλύσεις και συζητήσεις που βγάζουν μιζέρια. Θέλω λοιπόν λίγο να ξεχαστούμε με τα αρχέγονα: σεξ, drugs και ροκ εν τρολ. Τρολάρουμε και μαστουρωνόμαστε έτσι κι αλλιώς από τα διάφορα που  η αριστερή μας κυβέρνηση θα τα κάνει και νόμιμα και λέμε πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός από του μπάτσου και του βουλευτή, ενώ παράλληλα, όπως λέω και στην παράσταση είμαι θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, όπως όλοι.

Για τη σεξουαλική παρενόχληση

Στεναχωριέμαι γιατί υπάρχει μια «μουνοκρατορία», δηλαδή έχουν βγει όλες οι γυναίκες και καταγγέλλουν και δεν το κάνουμε κι εμείς τα αγοράκια που κυρίως από gay εργοδότες έχουμε τραβήξει τα πάνδεινα. Εγώ στα νιάτα μου όταν ξεκίναγα τη δουλειά, ήμουν καθημερινά θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Ο παραγωγός, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής με στρίμωχνε στα παρασκήνια. Μετά αυτό κορυφώθηκε από γηραιότερες κυρίες, από θρησκευτικούς λειτουργούς, όταν σπούδαζα στη Θεσσαλονίκη και πήγαινα συχνά στο Άγιος Όρος, όπου σχεδόν με βιάσανε και πρέπει να πω ότι όλο αυτό με έχει σημαδέψει. Να σου πω -και το λέω για πρώτη φορά, να θυμηθώ να το πω και στη γυναίκα μου- όταν ήμουν στην Ε’ Δημοτικού, έπαιζα με κάποιους φίλους και με ερωτεύτηκε η αδελφή των φίλων μου. Ήταν πολύ άσχημη με πολύ ωραίο σώμα όμως, η οποία μου έκανε απίστευτο bullying. Και τώρα καταλαβαίνω πολλά πράγματα για εμένα, ευτυχώς που το θυμήθηκα.

Μετά λοιπόν τον Κέβιν Σπέισι και τη Βάνα Μπάρμπα, έτσι και εγώ και ποιος ξέρει πώς θα ήταν η διεθνής μου καριέρα αν δεν είχα δεχτεί αυτό το bullying.  Αυτό σε βοηθάει να δεις τα όριά σου, εσείς οι γυναίκες το καταλαβαίνετε καλύτερα, αλλά επειδή κι εγώ έχω μια έντονη θηλυκή πλευρά, χωρίς να είμαι gay, δηλαδή είμαι ομοφυλόφιλος που έγινα λεσβία οπότε μου αρέσουν οι γυναίκες, είναι λίγο περίπλοκο. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω ότι το θέμα της ομοφυλοφιλίας είναι κοινωνικό θέμα. Δεν είναι καθόλου έτσι, ο καθένας μπορεί να κάνει ότι γουστάρει με το σώμα του και δεν χρειάζεται να πάρει την έγκριση κανενός. Με τρελαίνει όταν άνθρωποι που έχουν αμφισβητήσει το σώμα τους και τη σεξουαλικότητά τους και κάνουν τέτοια επανάσταση με τον εαυτό τους, να θέλουν την έγκριση του μπάτσου, του υπουργού και του παπά. Τα μικροαστιλίκια αυτά τα σιχαίνομαι.

Για τα όσα μπορούμε ή δεν μπορούμε ως «χαζοί»

Νομίζω ότι είμαστε υπερβολικά χαζοί, και δεν το λέω για κακό. Μην ξεχνάμε ότι ένας από τους πιο μεγάλους πνευματικούς ηγέτες του πλανήτη είναι ο Βούδας ο οποίος ήταν ηλίθιος. Δηλαδή η ηλιθιότητα με την διάνοια και την ευφυΐα έχουν μια πολύ λεπτή γραμμή που τα χωρίζει. Δεν το θεωρώ κακό, ίσα-ίσα, θα ήθελα να είμαι κι εγώ πιο χαζός. Το λέω και στο πρόγραμμα «ήγγικεν η βασιλεία των ουραγών». Αυτό ζούμε τώρα, απασχολούν τη ζωή μας πρόσωπα που σε άλλη περίπτωση δεν θα τους έδινες καμιά σημασία.

Ο Καμμένος, ο Τσίπρας, ο Παππάς, είναι άτομα πολύ χαμηλού επιπέδου και αυτό με στεναχωρεί περισσότερο από όλα. Μας απασχολούν με το ζόρι, γιατί ό,τι και αν ανοίξεις θα δεις μπροστά σου αυτά τα γελοία άτομα τα οποία είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Παράδειγμα τα αγγλικά που μιλάει ο Τσίπρας και δεν είναι αστείο, παρόλο που το λέω ως αστείο στην παράσταση. Όταν έχει το θράσος ένας αγράμματος άνθρωπος να λέει αυτές τις αρλούμπες στα αγγλικά και να εκθέτει έναν ολόκληρο λαό, ανεξάρτητα αν τον έχεις ψηφίσει ή όχι, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας μου βγαίνει στο εξωτερικό και με εκθέτει, όπως στη συνάντηση του Ντόναλντ του Αμερικάνου και του δικού μας του Γκούφη, αυτό τον κάνει επικίνδυνο άτομο και ικανό για όλα. Από τη στιγμή που μας εκθέτει και δεν καταλαβαίνει τι τον ρωτάνε και τι απαντάει, είναι ικανός να κάνει ακόμα και πόλεμο και να μας μπλέξει άσχημα. Όταν έχει βγάλει το ένα παιδί του Ερνέστο και το άλλο Φοίβο-Παυλή, δεν θα δεχθεί bullying το παιδάκι αυτό; Χίλιες φορές τα πολιτικά τζάκια και «τζάνκια» από αυτούς. Έχουν τέτοια δίψα για την καρέκλα που έχουν γαντζωθεί και κάνουν τα πάντα για να κάτσουν έστω και μια μέρα παραπάνω. Είναι τραγικό και επικίνδυνο και θα ζήσουμε άσχημα πράγματα.

Για τους δικούς του haters

Νομίζω πως έχω, όπως όλοι αν μιλάς με τον τρόπο που μιλάω, αλλά γεννήθηκα έτσι. Εγώ βλέπω όλα τα μέλη του σώματος το ίδιο, στο σπίτι κυκλοφορώ γυμνός, δεν φορτίζω κάπως το θέμα, επομένως χάνει τη χυδαιότητά του, για παράδειγμα το ημίγυμνο είναι χυδαιότερο του γυμνού, στο κάτω-κάτω, το γυμνό – για αυτούς που πιστεύουν – το έχει φτιάξει ο Θεός.

Για την πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρο 

Στην αρχή μού φαινόντουσαν βλακείες τα περί μαγείας της Επιδαύρου και συνεχίζω να λέω ότι μια παράσταση όταν είναι καλή όπου και να παίξει, καλή θα βγει. Ωστόσο, στην πρόβα τζενεράλε που παίξαμε όλο το έργο χωρίς θεατές, απέναντι στα βράχια, εκεί μπορώ να πω ότι έφαγα μια σφαλιάρα μεταφυσική. Βέβαια αυτή η μαγεία, όπως λένε οι παλαιότεροι, τώρα δεν υπάρχει γιατί την έχει απορροφήσει ο Νταλάρας, σε μια τραγωδία του Κιμούλη που έκανε το Χορό μόνος του. Που να αντέξει και η Επίδαυρος, όσο μαγεία και να έχει;

Για τις δικαστικές διαμάχες του και τη σάτιρα

Εντάξει, αυτά είναι μέσα στη δουλειά μας. Οι άλλοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες έχουν κοστούμια, αμπιγιέζ, εγώ έχω δικηγόρους! Δεν μπορώ να προσέχω, όταν πρέπει να αυτολογοκριθώ τόσο μου βγαίνει πείσμα. Η σάτιρα εναι εμμονική και κυρίως το ίδιο το πρόσωπο την προκαλεί, όταν δεν έχει χιούμορ, όταν δεν καταλαβαίνει. Αν δεν έχεις χιούμορ δεν είσαι καλλιτέχνης. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο οφείλεις να δέχεσαι την κριτική, από τη στιγμή που φύσει και θέσει μπορείς να απαντήσεις. Δεν χρειάζεται να μεσολαβούν νόμοι και δικαστήρια αυτό είναι γελοίο. Αυτά γίνονται για λόγους φτηνιάρικους και οικονομικούς. Μπαίνουν άλλα στη μέση, όπως η τσιγκουνιά και η έλλειψη χιούμορ. Η σάτιρα δεν έχει όρια, μιλάει για όλους, όλοι είναι ισότιμοι, οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μαύροι, οι κίτρινοι. Όλοι στη σάτιρα αντιμετωπίζονται το ίδιο, γιατί είναι αντιρατσιστική και τα όριά της, αυστηρά, τα βάζει το κοινό, ούτε δικαστήρια, ούτε τα νοσοκομεία, γιατί αυτά πάνε μαζί.

Για τις καταχρήσεις

Η Ελλάδα είναι «κανναβοχώρα» είναι η χώρα του ποτέ, του μποτέ, του πλυσίματος, του μαύρου χρήματος. Έχουμε μια μεγάλη παράδοση  στα coffee shops του Άμστερνταμ κλπ., οι πρώτες ποιότητες είναι από τον Πύργο, την Καλαμάτα, όπως γίνεται και με το λάδι μας. Έχουμε το καλύτερο λάδι που το τυποποιούν οι Σουηδοί και οι Ισπανοί και το παρουσιάζουν για δικό τους. Έτσι και με την κάνναβη. Ο Τσίπρας και ο Παππάς από ό,τι τους θυμάμαι από το Πανεπιστήμιο, έτρεχαν για τον αντιαπαγορευτικό νόμο, για τη νομιμοποίηση και τώρα συζητάμε για ιατρικά και παραμύθια. Φυσικά δεν το συζητάμε, η φαρμακευτική κάνναβη πρέπει να είναι ελεύθερη.

Εγώ είμαι εναντίον όλων των απαγορεύσεων, δεν πρέπει να υπάρχουν, ούτε καν η καταστολή. Όσο απαγορεύεις τις ουσίες τις γιγαντώνεις. Δεν υπάρχει χειρότερη εξάρτηση από το τσιγάρο και το αλκοόλ, τα οποία καταστρέφουν καθημερινά κόσμο και είναι νόμιμα.

Νομίζω ότι και τα ναρκωτικά πρέπει να είναι νόμιμα, αλλά είμαι ενάντια στη φούντα γιατί έχω δει πολλούς φίλους μου να καταστρέφονται από αυτή και όχι από την πρέζα. Από την πρέζα έχω δει και φίλους που έχουν περάσει τα 70 και είναι μια χαρά, γιατί η ηρωίνη σού διώχνει το άγχος, είναι αγχολυτικό, ήταν φάρμακο της Μπάγερ και κυκλοφορούσε ελεύθερο στα φαρμακεία. Η φούντα είναι διαφορετικό, σε καταστρέφει, στο δικό μας χώρο βλέπω μουσικούς να παίζουν μαστουρωμένοι και νομίζουν ότι παίζουν καλά ενώ παίζουν χάλια.

Για «Το τελευταίο σημείωμα» του Παντελή Βούγλαρη

Δεν μπορώ να δω την ταινία, είναι από τις λίγες που βαριέμαι από το τρέιλερ. Δεν μου αρέσει αυτό που παρουσιάζει, ότι δεν γίνεται Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα. Δηλαδή ο Έλληνας αν είναι φασίστας δεν πρέπει να τον σκοτώσουμε; Αυτά τα αγωνιστικά, ότι δεν υπάρχει αριστερά δεν τα μπορώ. Εκείνοι που έκαναν το τελευταίο σημείωμα, ο Ναπολέων Σουκατζίδης κλπ., ήταν κομμουνιστές βαρβάτοι. Πέθαιναν και έλεγαν «Ζήτω το ΚΚΕ», ούτε καν «Ζήτω η Ελλάς». Ήταν κομμουνιστές όπως είμαι κι εγώ. Δεν μπορείς στην ταινία να μη λες ότι ήταν κομμουνιστές. Για αυτό λέω και στο πρόγραμμα ότι «περιμένουμε την επόμενη ταινία του Βούλγαρη όπου θα την κάνει για το Ολοκαύτωμα και δεν θα πρωταγωνιστούν Εβραίοι, αλλά Εσκιμώοι». Εκείνοι οι άνθρωποι ήταν κομμουνιστές και ό,τι έκαναν το έκαναν για τον παγκόσμιο κομμουνισμό και όχι γιατί ήταν πατριώτες. Οι πατριώτες, αυτοί που εμφανίζονται ως έλληνες πατριώτες, ήταν δωσίλογοι και μαυραγορίτες που με τις κουκούλες έδειχναν τους άλλους και κυβερνούν μέχρι σήμερα. Πρέπει να λες τα πράγματα με το όνομά τους, για το βρώμικο ρόλο του ΚΚΕ, τα πάντα.

Θα μπω και εγώ στο κινηματογραφικό παιχνίδι και θα κάνω έναν «φαντασιακό Βελουχιώτη» για να μάθουν τα νέα τα παιδιά ότι δεν είναι έτσι, ότι δεν είναι μπανάλ να είσαι Αριστερός. Δεν είναι μόνο μια ευαισθησία ηθική, γιατί εγώ έτσι ξεχωρίζω τον Αριστερό, όταν έχει ηθική. Όμως και ένας Δεξιός μπορεί να είναι ηθικός και να μην είναι λαμόγιο, αλλά το βασικό χαρακτηριστικό ενός Αριστερού είναι η αυτοκριτική. Αν ακούσεις αυτοκριτική από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και όλους αυτούς τους απατεώνες να μου τρυπήσεις τη μύτη. Είμαστε η μοναδική χώρα παγκόσμια που δεν έχουμε τιμωρήσει τους δωσίλογους και τους συνεργάτες των κατακτητών. Εγώ είμαι αναρχοαυτόφωτος και κομμουνιστής χωρίς το «κο».

Για την επιτυχία

Την επιτυχία που έχω από τότε που ξεκίνησα, πριν 40 χρόνια, τη συνηθίζεις γρήγορα και δεν υπάρχει μετά, δεν μου προξενεί χαρά αν και κανονικά θα έπρεπε να πέταγα. Δεν μου λέει τίποτα και συμβαίνει γενικότερα, δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα. Η επιτυχία συνηθίζεται. Όταν ετοιμάζω κάτι είναι σαν να πεθαίνω, πηγαίνω στις πρόβες και πριν τις παραστάσεις είμαι χάλια, ωστόσο αν δεν έχεις αυτή την τελειομανία, δεν κάνεις καλή δουλειά.

Φθείρομαι σωματικά και ψυχολογικά και όταν φεύγει το άγχος και η ένταση εμφανίζονται  τα προβλήματα. Από την άλλη, η επιτυχία σε φέρνει σε μια ισορροπία, όχι ότι σου δίνει χαρά, ενώ αν έρθει και μια αποτυχία, που θα έρθει, θα σε ρίξει στα τάρταρα. Αλλά για να βγει κάτι καλό πρέπει προηγουμένως να βυθιστώ, γίνομαι πολύ χάλια. Για εμένα, η διαδρομή από τα παρασκήνια μέχρι τη σκηνή είναι η κόλαση. Όμως όταν βγαίνεις στη σκηνή και παίρνεις την αγάπη του κόσμου, ισορροπείς.

Για τον «Τζιμάκο»

Μου αρέσει. Μπορεί να είμαι αχάριστος, να μη χαίρομαι με όσα έχω επιτύχει, να είμαι στις μαύρες μου – όπως όταν έχασα τον αδερφό μου που ήταν μικρότερος και συγκλονίστηκα – αλλά όταν είμαι πολύ χάλια, θα βγω εδώ στην Κηφισίας, θα κάνω μια βόλτα, θα σταματήσουν τα αυτοκίνητα, θα μου κορνάρουν, θα με αγκαλιάσουν και θα ανακουφιστώ. Η αγάπη του κόσμου είναι ό,τι καλύτερο έχει αυτή η δουλειά. Ακόμα και έναν καραγκιόζη ή κάποιον που δεν σε σέβεται την ώρα που τρως και θέλει φωτογραφία, εγώ τους αγαπάω όλους γιατί είναι αυτοί που μου δίνουν δύναμη και κουράγιο.

Για τις συνεντεύξεις

Τελευταία λόγω των προσωπικών μου προβλημάτων, έχω γίνει πιο απολογητικός. Δεν είναι ωραίο. Αν το έβλεπα σε έναν συνάδελφο δεν θα μου άρεσε. Ωστόσο δεν μπορώ να κρυφτώ και να πω ψέματα, θα μιλήσω όπως αισθάνομαι. Μέχρι πριν λίγο καιρό έπαιζα ρόλο, πολλές συνεντεύξεις – και τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις – τις έχω φτιάξει μόνος μου. Έπαιζα ρόλο, παρουσιάζοντας ένα τρολάρισμα, κάτι ψεύτικο και  όταν παίζεις με την εικόνα σου είναι πολύ ωραίο.

Η συνέντευξη στο aixmi.gr

Μ.Σ Εσείς ως άνθρωπος είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;

Τ.Π «Θα έλεγα ότι είμαι βαθιά απαισιόδοξος με εκλάμψεις αισιοδοξίας, πολύ έντονες. Κυκλοθυμικός βασικά. Όλοι οι κωμικοί έχουμε αυτό το πρόβλημα. Δηλαδή, απελευθερωνόμαστε πάνω στην σκηνή και βγάζουμε ένα χαρούμενο προσωπείο όταν στα παρασκήνια ή εκτός παράστασης είμαστε περίεργοι».

Μ.Σ Ο κόσμος, όπως ξέρετε, είναι μουδιασμένος όλα αυτά τα χρόνια λόγω της κρίσης. Ωστόσο, τα δυο τελευταία χρόνια είναι σε σοκ, γιατί περίμενε ενδεχομένως άλλα πράγματα να γίνουν με τον ΣΥΡΙΖΑ κι άλλα έγιναν.

Τ.Π «Αυτό το μούδιασμα υπάρχει και πρέπει να πω ότι είναι λιγότερο στην επαρχία, υπάρχει όμως και κει. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μία καταστροφή μεγάλη, δεν υπάρχουν μαγαζιά, υπάρχει μία επέλαση κινέζων, μιλιούνια που έχουν πάρει όλα τα καταστήματα, δεν υπάρχει περίπτερο ανοιχτό, δεν υπάρχει μαγαζί ανοιχτό, είναι δύσκολα τα πράγματα πάνω. Αλλά, αυτό ήταν και πριν την κρίση, θυμάμαι με τη μεταφορά των επιχειρήσεων στη Βουλγαρία. Το θέμα είναι η κεντρική διοίκηση, έχουμε πέσει σε αυτά τα κομματόσκυλα, που είναι το μεγάλο μας πρόβλημα, που αν δεν απαλλαγούμε από αυτούς δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Τους παίρνουν τα κόμματα και τους γαλουχούν από το δημοτικό ακόμη, όλα τα κόμματα και κυρίως τα δήθεν αριστερά, μιλάω και για το ΚΚΕ και για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτά κάνουν τη μεγάλη ζημιά, δεν υπάρχει συνδικαλισμός, είναι κατεστραμμένο το εργατικό κίνημα. Εγώ θυμάμαι παλιά που δούλευα στην Εθνική Τράπεζα, είχαμε έναν συνδικαλισμό πολύ δυνατό, τώρα είναι κατεστραμμένα όλα, ακόμη και στον χώρο τον αναρχικό, τον λεγόμενο, τώρα δεν υπάρχει τίποτα, υπάρχει μόνο πρέζα και γηπεδικές θύρες που έχουν παρεισφρήσει παντού κι έχουν καταστρέψει τα πάντα. Είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά νομίζω ότι θα λυθεί με βία. Ελπίζω στα παιδιά μας, να δούμε τι θα κάνουν»

Μ.Σ Εσείς ήσασταν από αυτούς που πίστεψαν στον Αλέξη Τσίπρα;

Τ.Π «Όχι, με τίποτα, γιατί τους ξέρω. Δεν κάνει αυτός τώρα.. Δεν είναι… Είμαι από αριστερή οικογένει κι έχω ζήσει τον σταλινισμό στο πετσί μου -και από τους ίδιους  του γονείς μου. Το πρόβλημα αρχικά ήταν το λεγόμενο ΚΚΕ εσωτερικού, η διάσπαση του ΚΚΕ. Αυτό που μετά έγινε ΚΚΕ εσωτερικού και τώρα λέγεται Σύριζα. Αυτοί είναι το μεγάλο πρόβλημα, το βαθύ κράτος, και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, αυτοί ήταν στα πόστα τα νευραλγικά, και συνεχίζουν να παραμένουν. Για μένα το μεγάλο πρόβλημα, η γάγγραινα, είναι η λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ που πέρασε σύριζα στην Αριστερά και δεν την ακούμπησε. Δεν έχει καμία σχέση με την αριστερά αυτό το πράγμα. Αυτοί διορίζουν κανονικά, ούτε καν την απλή αναλογική, αυτό είναι το τραγικό. Ούτε καν την απλή αναλογική που θα έλυνε κάπως τα προβλήματα, να γίνει διαχωρισμός του κράτους από τη δικαιοσύνη, να υπάρξει ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Δεν έχουμε ελπίδα. Το βλέπουν και τα παιδιά. Ο γιος μου είναι 27 χρονών, με πτυχία, και είναι άνεργος, όπως οι περισσότεροι. Δεν μπορείς να ζήσεις με 400-500 ευρώ το μήνα και να πληρώνεις το νοίκι σου. Η κατάσταση είναι τραγική. Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, μπορεί να μην κάναμε ό,τι έπρεπε κάναμε ό,τι μπορούσαμε, τώρα πρέπει να αναλάβουν και τα παιδιά».

Μ.Σ Σίγουρα φταίει σε μεγάλο μέρος η γενιά του Πολυτεχνείου. Όμως, η νέα γενιά, σε αυτό το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί, τι θα μπορούσε να κάνει; Καποιοι νέοι ψήφισαν τον Τσίπρα που υποσχόταν κάτι το διαφορετικό. Τελικά, αποδείχθηκε ότι η διακυβέρνησή του είναι παρόμοια με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Τ.Π «Πριν, υπήρχε αντιπολίτευση εντός εισαγωγικών. Τώρα, αυτός τα ξεπουλάει όλα, κάνει το ασφαλιστικό, μας έχει καταστρέψει, εμείς όλα αυτά που παίρνουμε όσοι έχουμε μπλοκάκια τα δίνουμε όλα στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία. Έχουν κάνει μεγάλες καταστροφές και συνεχίζουν να κάνουν. Από την άλλη δεν υπάρχει ελπίδα μέσα από αυτό το πράγμα. Οι άλλες χώρες, κατάφεραν και ορθοπόδησαν μόνο όταν διώξανε τα κομματόσκυλα. Αυτούς που έχουν σχέση με κόμματα. Κοιτάνε όλοι αυτοί να καταστρέψουν ό,τι πάει να γίνει από τη μεριά των εργαζομένων. Υπάρχει σαπίλα μεγάλη»

Μ.Σ Τι πιστεύετε ότι έφταιξε στην Ελλάδα και βρεθήκαμε εδώ που φτάσαμε; Μήπως επειδή ο Έλληνας ψήφιζε με βάση το δικό του συμφέρον για να βολευτούν τα παιδιά του και τα ανήψια του στο δημόσιο; 

Τ.Π «Διαφωνώ κάθετα. Δεν φταίει ο κόσμος. Στις εκλογές έχουν ψηφίσει τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, ένα 20% σε απόλυτους αριθμούς ψήφων. Είναι τα εκλογικά συστήματα τα οποία αλλάζουν τη βούληση του λαού. Ο λαός δεν ευθύνεται, ο λαός προσπαθεί και δεν υπάρχει κι εναλλακτική λύση. Δηλαδή ποιος; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι χειρότερος, όλοι είναι χάλια. Πστεύω αυτό που λένε, πως αν οι εκλογές άλλαζαν στο παραμικρό τα πράγματα, θα ήταν παράνομες. Είναι εργαλείο του συστήματος. Αν θυμόσαστε, το 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής , ο «Εθνάρχης», ο Γέρος της Εργολαβίαςόπως τον λέω εγώ, έκανε εκλογικό νόμο που έβγαινε πρώτο το δεύτερο κόμμα. Γενικά, τα τελευταία 2000 χρόνια, από τότε που έπεσε η Ελλάδα και η Αθήνα στους Ρωμαίους, πάντα ήμασταν υπό κατοχήν, δεν έχουμε μία μέρα ελευθερίας. Έχουμε εθιστεί στη δουλεία. Τουλάχιστον μετά το 1821 έλεγες αγγλικό κόμμα, γερμανικό, ρώσικο. Τώρα δεν το λένε καν. Τα ξεπουλάνε όλα γιατί είναι υπάλληλοι που παίρνουν μίζες και δουλεύει το σύστημα έτσι. Μια δουλειά, αν δεν έχει μίζες, δε γίνεται».

Μ.Σ Είπατε ότι αν έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην εξουσία, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Γιατί;

Τ.Π «Όπως έχω αποκαλύψει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι γιος του Τέρυ Χρυσού και της Ντόρας Μπακογιάννη. Θα τα κάνει, λοιπόν, όπως το τραγούδι του Χρυσού, το τάκα τάκα τάκα τα. Δεν κάνει αυτός. Εδώ έπαιρνε δώρα από τη Siemens, ήταν μαζί με τον Χριστοφοράκο, δεν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Όλοι αυτοί των κομμάτων είναι υπάλληλοι των πολυεθνικών. Δεν θέλουν να βοηθήσουν τον τόπο με τίποτα».

Μ.Σ Παρόλα αυτά δεν σας κάνει εντύπωση πώς ο κόσμος δεν έχει ξεσηκωθεί ακόμη; Γιατί, πλέον, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Τ.Π «Αν μας είχαν κόψει 100 ευρώ μπορεί να ξεσηκωνόμασταν. Τώρα μας κόβουν όλο το μισθό και παροπλιζόμαστε. Κοιτάς σπασμωδικά να εξασφαλίσεις τα άμεσα, τα προς το ζην, για τα παιδιά σου, να τα πας σε ένα σχολείο, σε ένα φροντιστήριο. Έχουν κάνει μία επίθεση πολύ στοχευμένη από την πλευρά τους. Ο καπιταλισμός  πεθαίνει και θα πάρει πολύ κόσμο μαζί του. Βλέπετε τι γίνεται και στη γειτονιά μας. Δεν το έχουν σε τίποτα να αρχίσουν να βομβαρδίζουν κιόλας , δεν είναι πολύ μακριά. Ξέρετε, μία ώρα είναι από δω το Χαλέπι. Νομίζω ότι πρέπει να αντισταθούμε όπως αντιστέκονται οι Άραβες».

Μ.Σ Μου είπατε προηγουμένως ότι ο γιος σας είναι 27 ετών. Όταν συζητάτε πάνω στην πολιτική νιώθει απογοητευμένος;

Τ.Π «Η γενιά του δεν έχει καμία εμπιστοσύνη. Έχουν σταματήσει να ασχολούνται, ούτε τηλεόραση βλέπουν, δεν ασχολούνται με αυτό το σύστημα. Έχουν καταλάβει ότι είναι σάπιο, από την άλλη όμως χρειάζεται ένας φορέας για να γίνει κάτι. Τώρα έχουν διαβρώσει τα πάντα. Κάνουν μία διαδήλωση, οι μισοί πηγαίνουν στην Ομόνοια οι άλλοι μισοί αλλού. Δεν μπορεί να γίνει κάτι. Χρειάζεται μία οργάνωση -και πάλι σας λέω, μπαίνουν τα κομματόσκυλα μέσα και καταστρέφουν. Για παράδειγμα, στο Μega που δουλεύει η γυναίκα μου, προσπαθούν να κάνουν κάτι, και πάνε οι ΚΝίτες και τα διαλύουν όλα, δεν αφήνουν τίποτα.

Η Αριστερά πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Δεν μπορεί να μη σκεφτεί ποιες είναι οι δικές της ευθύνες για το γεγονός ότι δεν υπάρχει 8ωρο, δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις… Δε γίνεται να τα ρίχνει όλα στο σύστημα. Αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ιεχωβάδες, όπως τους λέω εγώ, καταστρέφουν οτιδήποτε πάει να γίνει. Νταβατζήδες της εργατικής τάξης είναι».

Μ.Σ Μου είπατε ότι προέρχεστε από αριστερή οικογένεια. Να φανταστώ ότι είστε απογοητευμένος από τα κόμματα που υπάρχουν, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.

Τ.Π «Ναι ναι βέβαια. Εγώ με τον πατέρα μου είμαστε συνέχεια σε σύγκρουση, γιατί ο μπαμπάς ήταν με Μακρονήσια κτλ, κουμμουνιστής με μια θρησκευτική ευλάβεια, ας πούμε. Σαν να είναι ο άγιος Στάλιν. Είναι ξεπουλημένοι, δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Έκλεισε και ο σταθμός που είχε το ΚΚΕ, ο 902, ο Ριζοσπάστης φυτοζωεί, το Κόκκινο δεν πληρώνει τους εργαζόμενους. Αν δεν μπορείς να φτιάξεις έναν διαφορετικό σταθμό πώς θα φτιάξεις μία χώρα; Είναι άχρηστοι και επικίνδυνοι για τον τόπο. Νομίζω ότι από κει ξεκινάει το πρόβλημα. Για τους άλλους ξέρεις, ξέρεις τι πρεσβεύουν. Άλλη μία λούμπα, μία καραμέλα που λένε ότι δεν υπάρχει Αριστερά και Δεξιά. Αυτά είναι παραμύθια. Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται και για τον συνάνθρωπό του, εγώ τον χαρακτηρίζω αριστερό. Ο άνθρωπος που κοιτάει να πατήσει επί πτωμάτων, να πνίξει ανθρώπους για να κάνει αυτός λεφτά, είναι δεξιός»

Μ.Σ Ψηφίζετε τα τελευταία χρόνια;

Τ.Π «Όχι. Ποτέ δεν ψηφίζω εγώ. Πηγαίνω και κάθομαι μέσα στο παραβάν, γιατί υπάρχει και μία ασάφεια του νόμου, όπου δεν σου λέει πόση ώρα πρέπει να κάτσεις μέσα, κι όταν βγω θα σκίσω μία φωτογραφία δικιά μου. Δεν νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε κάτι. Μόνο με σαμποτάζ. Ο κόσμος, όχι όμως στην Ελλάδα, το έχει καταλάβει. Οι δημοσκοπήσεις παγκοσμίως -κι αυτό είναι μία μεγάλη νίκη του λαϊκού κινήματος- πέφτουν όλες έξω. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται κανέναν και τους λέει ψέματα. Ακόμη και στα exitpolls τους λέει ψέματα και ποτέ δεν μπορούν να βγάλουν ένα αποτέλεσμα. Εγώ πολεμάω τα ραδιόφωνα για τις παραστάσεις μου χρόνια, γιατί έχω δουλέψει και σε αυτόν τον τομέα και ξέρω πώς γίνονται όλες οι δημοσκοπήσεις. Σοβαρό μέλημα του καθένα από μας είναι να απαντάει ψέματα, για να καταστρέφει τις δημοσκοπήσεις. Είναι πολύ σημαντικό».

Μ.Σ Πιο ανησυχητικό, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι από τα κόμματα που παραμένουν σταθερά είναι η Χρυσή Αυγή. Έχουμε τόσους φασίστες γύρω μας;

Τ.Π «Όχι, καμία σχέση. Είναι ψήφος αγανάκτησης. Προσέξτε, η Χρυσή Αυγή έχει αντιγράψει το πρόγραμμα της ΧΑΜΑΣ, της αριστερής ΧΑΜΑΣ και κάνει μία κοινωνική πολιτική που κανονικά έπρεπε να κάνει το ΚΚΕ. Και για αυτό έχει κάποια λαικά ερείσματα, γιατί έχει μπει στον κοινωνικό ιστό μέσα, στους φτωχούς ανθρώπους, εκεί που υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα κι επεμβαίνει κοινωνικά. Αλλά δε νομίζω, φούσκα είναι. Δε νομίζω ότι θα κάνει ζημιά. Είναι γραφικοί, δεν είναι φασίστες φασίστες. Δεν νομίζω ότι μπορούν να κάνουν κάτι».

Μ.Σ Εσείς, λόγω αυτής της κατάσταση,ς έχετε δημιουργήσει χρέη;

Τ.Π «Βέβαια, όλοι έχουμε. Στο ΤΕΒΕ, στον ΟΑΕΕ, δεν μπορούμε να πληρώσουμε αυτά τα λεφτά. Είναι περισσότερα από αυτά που παίρνουμε. Οι μουσικοί μου έχουν καταργήσει τα μπλοκάκια. Εγώ το κρατάω, γιατί κάποιος πρέπει να κόβει τιμολόγιο, δε γίνεται αλλιώς, με αποτέλεσμα ό,τι παίρνουμε να το δίνουμε στα Ταμεία. Έγινε μία ρύθμιση, χασομέρησα μία δόση, την κόψανε, είναι τραγική η κατάσταση, δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Και συνεχίζουν να διορίζουν τα ξαδέλφια τους, να φτιάχνουν κομματικό κράτος. Για να καταλάβετε, στο Εθνικό που έχω κάνει ένα 6μηνο συμβόλαιο για να παίξω στον Αριστοφάνη, το Εθνικό έχει προυπολογισμό τον μισό από αυτόν που είχε, και το 95% των χρημάτων της κρατικής χρηματοδότησης πάει στην μισθοδοσία -όχι των ηθοποιών, αλλά των υπαλλήλων. Δεν είναι κράτος αυτό, είναι τραγικό».

Μ.Σ Κατάθλιψη έχετε περάσει κάποια στιγμή στη ζωή σας;

Τ.Π «Όχι γιατί εγώ αυτοψυχαναλύομαι πάνω στη δουλειά. Ουσιαστικά την κάνω γιατί με ξελαφρώνει κι εμένα. Βγαίνω και λέω στον κόσμο ό,τι έχω στο κεφάλι μου -έτσι, δεν έχει χρειαστεί»

Μ.Σ Καταχρήσεις έχετε κάνει;

Τ.Π «Δυστυχώς όχι. Δυστυχώς, γιατί μου αρέσουν τα πάθη, δεν μου αρέσει όμως να ξεφεύγεις ψεύτικα. Δεν απολαμβάνω τη ζωή μου, ούτε με ναρκωτικά, ούτε με αλκοόλ που το σιχαίνομαι, αλλά όλα αυτά τα βοηθήματα είναι σαν τα βοηθήματα τα σεξουαλικά.Αν είσαι μαστουρωμένος, πιωμένος κτλ. δεν απολαμβάνεις πάλι τίποτα, ούτε δουλειά, ούτε σεξ, καμία χαρά. Δεν ειμαι τέτοιος άνθρωπος. Και δεν μπορώ και δυστυχώς ο κύκλος μου έχει αρκετούς που αναγκαστικά οι άνθρωποι έχουν καταφύγει σε αυτή τη διέξοδο σε εισαγωγικά και δεν μπορούμε να τα βρούμε, ακόμη και καλλιτεχνικά. Μαστουρωμένος νομίζεις ότι παίζεις καλά αλλά παίζεις χάλια. Τους λέω έλα να το γράψουμε και μετά είναι χάλια»!

Μ.Σ Φοβάστε κάτι πολύ στη ζωή;

Τ.Π Τις αρρώστιες, γιατί έχασα και τον αδελφό μου πρόσφατα που ήταν μικρότερος από μένα και αυτό με κλόνισε πολύ. Κι επειδή έχω μία κορούλα μικρή τώρα, 7 χρονών, εκεί εναποθέτω την ελπίδα μου. Οι μεγαλύτεροι έχουν επαναπαυτεί 25-30 χρονών, με 400-500 ευρώ, το χαρτζιλίκι από τον μπαμπά και καμία φούντα να πίνουμε (γελάει). Τα καινούρια παιδάκια τα βλέπω πιο αγριεμένα. Με μία μικρή αφορμή θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά θα αλλάξουν με βία, με αίμα. Όπως έχει γίνει πάντα».

Μ.Σ Όταν ήρθε η κόρη σας στη ζωή, σας άλλαξε;

Τ.Π «Με την κόρη μου άλλαξε η ζωή μου, ξεκινάω από την αρχή πάλι. Καταρχήν με τα παιδιά ξαναγεννιέσαι. Γίνεσαι πιο νέος. Δε φοβάσαι το θάνατο. Είναι μεγάλη ανάσα, μεγάλη χαρά. Είναι το καθημερινό σχολείο, δεν μαθαίνω εγώ στο παιδί μου, μου μαθαίνει εκείνη.Προεκλογικά έβγαιναν οι πολιτικοί αρχηγοί και ρώτησα την κόρη μου, που τότε ήταν 4. «Πώς τον βλέπεις τον Τσίπρα, θα βγει;», τον κοίταζε και δεν μου έλεγε. Της λέω «ρε παιδί μου πώς το βλέπεις θα βγει;» και μου λέει: «μπαμπά ελπίζω όχι». Μαθαίνω παρά πολλά πράγματα από την κόρη μου. Τα μικρά παιδιά έχουν συναισθηματική νοημοσύνη πολύ ανεβασμένη. Αφού τρομάζω. Πώς έχουν το αίσθημα του δικαίου, πώς έχουν το νόημα της οικογένειας, της αγάπης, να βοηθήσουν, να βοηθήσει τα παιδάκια που βλέπει και μου λέει: «μπαμπά γιατί βομβαρδίζουν εκεί».

Μ.Σ Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να κάνετε επαγγελματικά κι ακόμη δεν έχετε κάνει;

Τ.Π «Είναι περίεργη η περίπτωσή μου, ακόμη δεν έχω προσανατολιστεί επαγγελματικά, διαρκώς ψάχνομαι. Κάνω 40 χρόνια αυτή τη δουλειά, αλλά σκέφτομαι να ανοίξω ένα βενζινάδικο. Ψάχνομαι. Αυτή η δουλειά που κάνουμε στα μέσα μαζικής εξημέρωσης, όπως τα λέω εγώ, είναι στη χειρότερη κατάσταση. Είμαστε παρά πολύ χάλια, κι από αμοιβές κι από δουλειές γενικά και θα αναγκαστούμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα».

Μ.Σ Πάντως, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, πολλοί λένε ότι οι εταίροι θέλουν να μας πάρουν ακόμη και τα σπίτια.

Τ.Π «Εξαιρετικό το βρίσκω -αν και έχω μανία με το real estate- και ό,τι χρήματα έχω βγάλει τα έχω κάνει σπίτια, τα έχω κάνει ντουβάρια, με αποτέλεσμα τώρα να έχω γονατίσει από τον ΕΝΦΙΑ. Παρόλα αυτά το βλέπω θετικό, γιατί ως αναρχοαυτόφωτος είχα όνειρο να καταργηθεί η ιδιοκτησία. Με Αριστερά προχωράει παρά πολύ καλά αυτό. Μade in Greeceπάμε καλά. Θα είμαστε στις ουρές, όπως τότε με τους σεισμούς, θα κάνουμε και γνωριμίες. Εγώ τότε έκανα τρομερές γνωριμίες. Και τώρα η φτώχεια θα μας φέρει πιο κοντά».

Μ.Σ Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα που έχουμε αριστερή κυβέρνηση, η οποία κυβερνά πιο δεξιά από τους δεξιούς.

Τ.Π «Ναι, αυτό είναι τρομακτικό. Είμαστε πρωτοπόροι. Να το δοκιμάσουν και σε άλλες χώρες αυτό, αφού τους βγήκε αυτή η συνταγή.Δε θα τον αλλάξουν εύκολα τον Τσίπρα, τους κάνει παρά πολύ καλά τη δουλειά. Δε θα μπορούσε άλλος να κάνει τόσα πράγματα, να ξεπουλήσει τα πάντα, τη ΔΕΗ, τα αεροδρόμια, τα πάντα όλα, τα έχει πουλήσει όλα, δεν έχει αφήσει τίποτα. Είναι αδίστακτος -και θα σας πω, επειδή εγώ μελετάω και πιο μεταφυσικά τα πράγματα, να μην εμπιστεύεται ο κόσμος άνδρες που έχουν γυναικεία περιφέρεια, όπως ο Τσίπρας, έχει ψωμάκια, έχει κωλαράκι, έχει περιφέρεια γυναικεία. Ο Τσίπρας, ο Λιάγκας.Θα δείτε πολλούς άνδρες που έχουν γυναικεία περιφέρεια. Αυτοί είναι επικίνδυνοι για τον τόπο».

Συνέντευξη στο oneman.gr

Για τους δύο(!) θρησκευτικούς(!!) του γάμους:

“Σιχαίνομαι τον πολιτικό γάμο. Έχω κάνει δύο θρησκευτικούς. Και αύριο να παντρευόμουν, πάλι θρησκευτικό θα έκανα. Όταν έκανα τον πρώτο βέβαια, έφτιαξα ένα δισέλιδο ονόματι ‘Βουγιουκλάκη των Εξαρχείων’ με φωτογραφίες του γάμου για το ‘Ιδεοδρόμιο’ του Χρηστάκη. Ήταν ένας λίβελος για εμένα τον ίδιο. Αλλά γουστάρω τον λαϊκό πολιτισμό”.

“Με τρελαίνει ο μητροπολίτης και θέλω να τον δαγκώσω, αλλά τον παπά τον γουστάρω γιατί ο παπάς πιστεύει. Είναι φίλος μου ο Ευδόκιμος στη Μονή Παναχράντου της Άνδρου, ο οποίος προσεύχεται για μένα. Μου λέει ‘ξέρω τι λένε για σένα, αλλά αφού είσαι εδώ, σε γουστάρω’. Κι εγώ τον γουστάρω. Είναι κι αθυρόστομος όπως εγώ”.

Για το σεβασμό στις θρησκείες και το μεταφυσικό:

“Θρησκεία δεν έχω, δεν μπορώ να έχω σχέση με αυτά. Τα χριστιανικά μυστήρια όμως τα σέβομαι, όπως σέβομαι και τα βουδιστικά κ.ο.κ. Έχω πάει σε τζαμιά με φίλους, έχω βγάλει τα παπούτσια μου. Σέβομαι τον άνθρωπο που πεθαίνει γι’ αυτό.

Το μεταφυσικό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Και ένα λάθος που κάνουμε πολλοί -κι εγώ το έχω κάνει- είναι ότι απομακρύνουμε τα παιδιά μας απ’ αυτό.

Το μεταφυσικό πρέπει να είναι στη ζωή μας. Όχι ως το κατεστημένο του να πηγαίνεις εκκλησία, αλλά ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να ανάβεις ένα κεράκι; Εγώ δεν το κάνω γιατί έχω κόμπλεξ και γιατί μεγάλωσα σε μια αριστερή οικογένεια που έβγαζε φλύκταινες μ’ αυτά.

Μετά την απομάκρυνση απ’ το μεταφυσικό ταμείο, ουδέν πάθος αναγνωρίζεται και το εννοώ. Δεν ήταν μαλάκας ο Ηράκλειτος, ο μεγαλύτερος επιστήμονας που βγήκε ποτέ, ο οποίος έκανε θυσίες στο Δία. Κάτι ήξεραν οι Αρχαίοι. Ήταν μύστες των Ελευσινίων μυστηρίων και έπαιρναν LSD πριν μπούνε μέσα. Πώς να στο πω; Θέλει μια οργάνωση το μεταφυσικό και να μπει στη ζωή μας. Και τα ναρκωτικά να μπουν όπως στην αρχαιότητα”.

Για τα ναρκωτικά σήμερα:

“Τα ναρκωτικά είναι στη ζωή μας με τρόπο παράλογο και του συστήματος. Ειδικά αυτή η κατουρημένη φούντα, δήθεν φυσικό προϊόν με εντομοκτόνα και αμμωνίες μέσα, που μπορούν να σε σκοτώσουν, έχει αποχαυνώσει σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά.

Λίγο φουντίτσα, λίγο μαλακία, 300 ευρώ μισθός, τελειώσαμε. Τα κορίτσια με τα οποία συζητάω έχουν παράπονο από τα αγόρια δεν προχωράνε. Τους έχει φάει η τσόντα και το κινητό. Ε δεν είναι ζωή αυτή. Δεν είναι τυχαίο που το ίντερνετ είναι ανακάλυψη του αμερικάνικου πενταγώνου. Είναι μια μούφα ότι τα κοινωνικά δίκτυα τάχα μου κάνουν την επανάσταση. Την είδαμε στην Αίγυπτο την επανάσταση”.

Πηγές: