Οι αποκαλύψεις για τον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου και η εμπλοκή του Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ στο σκάνδαλο που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, έχει άμεσο αντίκτυπο στα ελληνικά πολιτικά πράγματα: μετά την αδιάφορη στάση του Βερολίνου και την αδιάλλακτη της τρόικας, ο νέος πρόεδρος της ΕΕ αποτελούσε την μοναδική ελπίδα που είχε απομείνει στην ελληνική κυβέρνηση.
Το τελευταίο διάστημα στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί αμηχανία και διάχυτος εκνευρισμός λόγω της στάσης της τρόικας και της γερμανικής κυβέρνησης, που κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο. Η επιστολή με την οποία ζητούσαν από την κυβέρνηση να ακυρώσει τις ρυθμίσεις για τα δάνεια που είχαν ήδη ψηφιστεί στην Βουλή, δεν ήταν παρά το “κερασάκι στην τούρτα” μιας σειράς απαιτήσεων και όρων που οι επικεφαλής της τρόικας θέτουν προκειμένου να επιστρέψουν στην Αθήνα για την περιβόητη αξιολόγηση του προγράμματος, ώστε να ακολουθήσει η εκταμίευση της τελευταίας δόσης και η επικύρωση της αξιολόγησης από το eurogroup τον Δεκέμβριο.
Στις αρχές του φθινοπώρου, αν και στη συνάντηση Σαμαρά-Μέρκελ η τελευταία δεν δεσμεύτηκε σε τίποτα από όσα της ζήτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός, στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπήρχε η ελπίδα ότι οι δανειστές θα έκαναν τα “στραβά μάτια”, μεταθέτοντας για το 2015 και μετά την προεδρική εκλογή την εφαρμογή των -δαπανηρών πολιτικά- μνηνομιακών δεσμεύσεων. Μια πηγή αισιοδοξίας ήταν ακριβώς ο Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ που είναι αντίθετος με τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας του Βερολίνου. Φυσικά, όπως εξήγησε και ο κ. Γιούνγκερ στον κ. Σαμαρά στην συνάντηση τους την ίδια περίοδο, ο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι υποχρεωμένος να παίρνει υπόψιν του τον συσχετισμό των δυνάμεων στην ΕΕ και δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του. Θα μπορούσε όμως να επηρεάσει τις σχετικές αποφάσεις, πολύ περισσότερο αφού είναι ο πρώτος πρόεδρος που αναλαμβάνει την θέση, έστω και εμμέσως, μετά από εκλογές σε όλη την Ευρώπη.
Αμέσως όμως μετά την 1η Νοεμβρίου, όταν ανέλαβε ο κ. Γιούνγκερ επισήμως τα καθήκοντα του, βρέθηκε μπλεγμένος στην δίνη ενός σκανδάλου που κανείς δεν περίμενε. Ήδη χθες Δευτέρα, το πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων Bloomberg ζητούσε την παραίτηση του, ενώ ερωτηματικά για το αν πρέπει να παραμείνει στην θέση διατύπωναν και γερμανικά έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας, όπως το Spiegel.
Προς στιγμή δεν φαίνεται ότι ο κ. Γιούνγκερ θα παραιτηθεί(κάτι τέτοιο ίσως θα σήμαινε ότι ο νέος Πρόεδρος θα επιλέξει νέους Επιτρόπους ). Σίγουρα όμως βρίσκεται αποδυναμωμένος, περνάει υποχρεωτικά στην άμυνα και δεν θα έχει ούτε τον χρόνο ούτε και την διάθεση να ασχοληθεί με τα προβλήματα της ελληνικής κυβέρνησης που χάνει συνεχώς έδαφος απέναντι στην τρόικα: όλη η κυβερνητική αφήγηση για το success story, την έξοδο από τα μνημόνια και το ΔΝΤ έχει πλήρως καταρρεύσει.
Ο βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι πλέον η τρόικα( την οποία πριν λίγο καιρό εμφανιζόταν αποφασισμένη να διώξει) να επιστρέψει στην Αθήνα το γρηγορότερο. Όχι μόνο δεν βάζουν νερό στο κρασί τους, αλλά οι δανειστές διατυπώνουν συνεχώς και νέες απαιτήσεις, την ίδια στιγμή που η κυρία Μέρκελ δεν δείχνει να νοιάζεται για την τύχη της κυβέρνησης. Χωρίς διεθνή στηρίγματα, το ερώτημα πλέον είναι αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να περάσει τα σκληρά μέτρα που της ζητούν ή θα αναγκαστεί να πέσει κάτω από το βάρος της ¨προδοσίας” της Μέρκελ και του σκανδάλου Luxleaks-Γιούνγκερ.
