Συγκέντρωση διαμαρτυρίας μετά την εν μέρει αθωωτική απόφαση στη δίκη για τον βιασμό κατ’ εξακολούθηση του 20χρονου ΑμεΑ Γιάννη πραγματοποίησε η κατάληψη Rosa Nera έξω από τη Μητρόπολη Χανίων:
“αν μιλήσεις θα σε σταυρώσουμε σαν τον Χριστό και θα σε κάψουμε σαν τον Ιούδα”
(απειλές προς το θύμα από τους παιδοβιαστές του)
Από τις 6 Δεκέμβρη διεξάγεται μια από τις πιο σημαντικές δίκες των τελευταίων χρόνων, όσον αφορά την τοπική κοινωνία των Χανίων. Πρόκειται για την υπόθεση της πολύχρονης κακοποίησης και σεξουαλικής βίας στο χωριό Γλώσσα Πλατανιά, με θύμα τον 20χρονο -σήμερα- Γιάννη, παιδί με μέτρια νοητική υστέρηση, και θύτες το στενό οικογενειακό του περιβάλλον.
Καταρχάς η δίκη γίνεται στο Ρέθυμνο, κι έτσι δεν φτάνει εδώ η μπόχα της ρασοφόρας και ευυπόληπτης “καλής κοινωνίας” που αφενός κάθεται στο εδώλιο και αφετέρου την υπερασπίζεται. Αν λοιπόν δεν έχετε ακούσει τίποτα ακόμα για την υπόθεση, είναι επειδή ένα ολόκληρο πλέγμα τοπικής εξουσίας, εκκλησιαστικής και πολιτικής, παίζει τα ρέστα του για να βγουν λάδι ο πατέρας του θύματος Στέφανος Γουμενάκης, ο θείος του Ιωάννης Γουμενάκης (ιερέας και δάσκαλος στις Βουκολιές, κομματικό στέλεχος της ΝΔ, με θητεία ακόμα και ως προϊστάμενος της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων), τα πρώτα του ξαδέρφια Νικόλαος Κακαβελάκης (ιερέας στα Καμισιανά) και Εμμανουήλ Κακαβελάκης, καθώς και ο φίλος του πατέρα, Εμμανουήλ Γεωργουσάκης. Μια υπόθεση αδιανόητης φρίκης και κτηνωδίας, καθώς οι 4 εκ των κατηγορουμένων βαρύνονται με κατά συρροήν βιασμούς ενός ανήμπορου παιδιού, του οποίου ο πατέρας εξέθετε στη “διάθεσή” τους για χρόνια, αλλά και το εξανάγκαζε να ζει σαν ζώο σε αποθήκες, στάβλους και στο ύπαιθρο – σε μια απόλυτα βάρβαρη συνθήκη δηλ, ακόμα κι αν εξέλιπαν τα βασανιστήρια των βιασμών και κακοποιήσεων.
Σημειώνουμε εδώ ότι τα ονόματα των κατηγορουμένων δεν έχουν ακουστεί κυριολεκτικώς πουθενά, ούτε σε μία από τις ελάχιστες ανταποκρίσεις και τα σχετικά ρεπορτάζ για την υπόθεση που είδαν το φως της δημοσιότητας, από τότε -πριν ένα χρόνο περίπου- που έγιναν οι πρώτες συλλήψεις έως σήμερα. Και πέραν της ιδιότυπης ασυλίας στη δημόσια σφαίρα, οι κατηγορούμενοι απολαμβάνουν και της “υψηλότερης” δυνατής υπεράσπισης για το σινάφι τους, με δικηγόρους που συστηματικά υπερασπίζονται δολοφόνους, βιαστές, ναζιστές και λοιπά καθάρματα. Η “βαριά” αυτή νομική εκπροσώπηση αποτελείται από το γνωστό και μη εξαιρετέο Μαρκογιαννάκη μέχρι την Κατερίνα Σιαφακα (από το γραφείο του Κούγια), την Βάσω Πανταζή (συνήγορο υπεράσπισης της Χ.Α.) και τους Διονύσιο Βέρα και Μεθόδιο Ματαλιωτάκη.
Από την πρώτη μέρα της δίκης, όταν διαβάστηκε το ογκωδέστατο κατηγορητήριο (που αρκούσε να προκαλέσει εμετό ακόμα και στην πιο ψύχραιμη ψυχοσύνθεση), το νομικό αυτό επιτελείο έχει αντίπαλο μονάχα έναν ανεπαρκέστατο -για να μην πούμε κάτι βαρύτερο- δικηγόρο, διορισμένο από το κρατικό ίδρυμα που φιλοξενεί προσωρινά το θύμα – και όλως τυχαίως γαμπρό του διευθυντή του ιδρύματος, επίσης γνωστού στελέχους της τοπικής ΝΔ. Τις επόμενες μέρες, κατά τις οποίες εξετάστηκαν οι μάρτυρες κατηγορίας, απέναντι σε μια υπεράσπιση που επιδιδόταν σε ένα κρεσέντο ωμών ύβρεων εις βάρους τους, ο δικηγόρος του ιδρύματος (Νικόλαος Ντουντουλάκης) δεν προέβαλε την παραμικρή ένσταση ή κάποια είδους αντίδραση, αφήνοντάς τους κυριολεκτικά στο έλεός της. Για να αποτυπώσουμε αδρά την κατάσταση των πραγμάτων: η τιμή και η υπόληψη όσων είχαν το θάρρος να καταθέσουν ενάντια στους βιαστές, κουρελιάστηκε βάναυσα, χυδαία και συστηματικά από την υπεράσπιση των τελευταίων, η οποία μετέτρεψε τη διαδικασία σε ριάλιτι του χειρίστου είδους, χρεώνοντας απροκάλυπτα στα κίνητρα των μαρτύρων ερωτικές αντιζηλίες και οικονομικές επιδιώξεις.
Και δυστυχώς, εκτός της κραυγαλέας απροθυμίας του συνήγορου πολιτικής αγωγής -του δικηγόρου της “δομής” δηλ- να προστατέψει κάπως τους μάρτυρές του Γιάννη, ακόμα και η έδρα παρακολουθούσε κατ’ ουσίαν αμέτοχη το εξουθενωτικό μπούλινγκ των Μαρκογιαννάκη και σία. Μια έδρα που διαρκώς υποτάσσεται σε σχεδόν κάθε αίτημα της υπεράσπισης, με αποκορύφωμα στη λυσσώδη απαίτησή της να εξεταστεί μέσα στην αίθουσα ο Γιάννης, υποχρεώνοντάς τον να υποστεί ξανά μετά από τόσους μήνες, τη βάσανο της εγγύτητας με τους δεσμώτες και βιαστές του, καταθέτοντας σε απόσταση αναπνοής από κείνους τα όσα φριχτά βίωνε επί χρόνια στα χέρια τους.
Παρά όμως το ξύλο, την ψυχολογική βία και τις απειλές (“αν μιλήσεις θα σε σταυρώσουμε σαν το Χριστό και θα σε κάψουμε σαν τον Ιούδα”), ο Γιάννης βρήκε κάποτε το θάρρος να μιλήσει για την αβίωτη ζωή του, σε κείνους τους ανθρώπους που του δίναν ένα πιάτο κανονικό φαγητό, που προσπαθούσαν να επουλώσουν κάπως τις πληγές του και να του προσφέρουν λίγη αγάπη από αυτήν που ποτέ δεν γνώρισε από την οικογένειά του. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους στέκονται και σήμερα δίπλα του ως μάρτυρες στο δικαστήριο, παρά τις απειλές και τις προσπάθειες τρομοκράτησής τους από εκκλησιαστικούς κύκλους – και φυσικά είναι αυτοί που υπομένουν τις χυδαιότητες της υπεράσπισης των βιαστών μέσα στην αίθουσα. Σημειωτέον, οι άνθρωποι αυτοί εναντίον τους έχουν και τη διοίκηση του ιδρύματος που “φιλοξενεί” σήμερα το Γιάννη, η οποία έχει κινηθεί νομικά εναντίον τους και απαγορεύσει την επικοινωνία μαζί του, υπονομεύοντας ακόμα περαιτέρω την ανύπαρκτη εκπροσώπησή του.
Ο Γιάννης και οι μάρτυρες κατηγορίας, μόνοι τους ουσιαστικά απέναντι στα θηρία που τους καταρρακώνουν σε κάθε συνεδρία, έχουν την επείγουσα ανάγκη στήριξης όλων μας. Να σπάσουμε εν πρώτοις την ομερτά και να καταδείξουμε τις μεθοδεύσεις ενός σάπιου ως το κόκκαλο κατεστημένου που συγκαλύπτει τον εαυτό του, κάθε φορά που βγαίνουν στη φόρα οι βρωμιές του. Πάνω απ’ όλα όμως, να σταθούμε κι εμείς δίπλα στον Γιάννη, που τόσο χυδαία και ρατσιστικά αμφισβητείται η αξιοπιστία της μαρτυρίας του για όσα ο ίδιος έζησε. Να τον στηρίξουμε ενάντια στην υπερασπιστική γραμμή των βιαστών που χρησιμοποιεί την νοητική του υστέρηση για να τον βγάλει ψεύτη, παραβλέποντας τα ευρήματα της ιατροδικαστικής έκθεσης – η οποία κάνει λόγο για πολλαπλούς βιασμούς. Να σταθούμε δίπλα του, γιατί απλώς ο Γιάννης λέει την αλήθεια.
Ενάντια στη μεθοδευμένη εκστρατεία συγκάλυψης
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ