Της Μαρίας Μητσοπούλου
Μπορεί η κυβέρνηση να ζορίστηκε τον τελευταίο μήνα όσο δεν έχει ζοριστεί έως σήμερα από την αρχή της θητείας της, ωστόσο ο μήνας που πέρασε απέδειξε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να κρατήσει ένα σταθερό αντιπολιτευτικό τέμπο επί μακρόν χωρίς αυτογκόλ και στραβοπατήματα.
Αντιθέτως, μόλις αναπτύσσει μια σχετική δυναμική καταφέρνοντας να στριμώξει την κυβέρνηση όλο και κάποιο «φάλτσο» θα προκύψει που θα εκτρέψει τη συζήτηση και θα στρέψει την προβολή και το ανάθεμα πάνω του. Τρία τα χαρακτηριστικά παραδείγματα μέσα σε διάστημα περίπου ενός μήνα: η δήλωση Δρίτσα προχθές, οι αναρτήσεις Πολάκη για την Αγαπηδάκη στο Facebook παραμονές κρίσιμης ομιλίας Τσίπρα στη Βουλή για το θέμα της ποιότητας του δημόσιου διαλόγου και της Δημοκρατίας αλλά και το λεκτικό ολίσθημα Τσίπρα στη συνέντευξη προς τον Αντώνη Σρόιτερ και τον Alpha στις 9 Φεβρουαρίου.
Προεδρικό φάλτσο
Ξεκινώντας από το τελευταίο, υπενθυμίζεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στον Alpha προπαραμονή της ψήφισης στη Βουλή του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας και μέσα σε ένα κλίμα εκτεταμένων αντιδράσεων μεταξύ άλλων για τη διάταξη περί αστυνομίας στα πανεπιστήμια αλλά και για τη μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ, αναφέρθηκε στο θέμα. Συνοπτικά το νόημα της κριτικής του ήταν ότι η κυβέρνηση φέρνει κρίσιμα νομοσχέδια εν μέσω πανδημίας και αυστηροποίησης του λοκντάουν και μετά κατηγορεί τον κόσμο που δικαιολογημένα διαμαρτύρεται. Η ερώτηση που του απηύθυνε ο δημοσιογράφος σχετικά με τους επιδημιολογικούς κινδύνους των διαδηλώσεων είχε ως εξής: «Εσείς δέχεστε το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μια τέτοια συγκέντρωση στο όνομα της δημοκρατίας;». «Δέχομαι το ρίσκο» ξεκίνησε την απάντησή του ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς να τροποποιήσει τη φράση την οποία χρησιμοποίησε ο συνομιλητής του, και συνέχισε: «Και γι’ αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήταν η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδια που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Το νόημα από τα συμφραζόμενα ήταν σαφές, ωστόσο η φράση δέχομαι το ρίσκο, που στην πράξη σημαίνει «αναλαμβάνω το ρίσκο» και όχι «δέχομαι ότι υπάρχει ρίσκο» (αυτό που πραγματικά ήθελε να πει ο Τσίπρας), έδωσε πάτημα στην κυβέρνηση να εξαπολύσει σκληρή επίθεση στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να τον εμφανίσει υποκινητή των διαδηλώσεων που δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Η «ατυχής δήλωση Δρίτσα»
Προχθές, μιλώντας στο ραδιόφωνο του Πειραιά Κανάλι 1 ο τομεάρχης Άμυνας Θοδωρής Δρίτσας τοποθετήθηκε στο θέμα των ημερών, δηλαδή την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και τη στάση της κυβέρνησης, για την οποία σημείωσε πως «θα αναβιώσει μία συζήτηση για τη δράση του ένοπλου και της τρομοκρατίας, όπως λέγεται». Για να προσθέσει αμέσως μετά: «Κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη 17 Νοέμβρη. Αντίθετα ο ελληνικός λαός έχει τρομοκρατηθεί από πάρα πολλές άλλες πολιτικές». Το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να εκδώσει διευκρινιστική δήλωση λίγο μετά, ενώ το πρωί της Τετάρτης εκδόθηκε και κεντρική ανακοίνωση από τον ΣΥΡΙΖΑ κατόπιν οδηγίας του Αλέξη Τσίπρα με ξεκάθαρο «άδειασμα» στη δήλωση αυτή, προκειμένου να κοπεί κάθε συζήτηση για «συμπάθεια» του ΣΥΡΙΖΑ προς την τρομοκρατία και τη 17Ν.
Ωστόσο, παρά τον εκνευρισμό που προκάλεσε η δήλωση αυτή στην Κουμουνδούρου, τόσο για την ουσία όσο και για το τάιμινγκ, αντιμετωπίζεται ως μια «ατυχής δήλωση», όπως αναφέρεται και στην ανακοίνωση, το θέμα θεωρείται λήξαν και δεν υπάρχει κάποιο κλίμα δυσαρέσκειας για τον Θοδωρή Δρίτσα.
Μόνιμος πονοκέφαλος
Το αντίθετο ισχύει για τον Παύλο Πολάκη γενικά αλλά και με αφορμή τις πρόσφατες παρεμβάσεις του, καθώς στο ενδιάμεσο των δύο προαναφερθέντων «αυτογκόλ», και συγκεκριμένα την περασμένη Τετάρτη, θεώρησε καλό να αυτενεργήσει ανεβάζοντας μια ανάρτηση για την Ειρήνη Αγαπηδάκη και υπόνοιες σύνδεσης του τομέα ευθύνης που της ανατέθηκε από το Μαξίμου για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα με την υπόθεση Λιγνάδη. Αυτά, λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη ομιλία Τσίπρα στη Βουλή σε μια συζήτηση που είχε προκαλέσει ο πρωθυπουργός ακριβώς για να υποδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ ως διακινητή φημών και κίτρινων ισχυρισμών και συσχετισμών του Μαξίμου με τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται ο Λιγνάδης κι ενώ η ηγεσία είχε σχεδιάσει πολύ προσεκτικά την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στη συζήτηση αυτή.
Το κλίμα λοιπόν για τον Πολάκη είναι βαρύ και πλέον δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα το να πει κανείς ότι ενώνει τον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του, αφού στην Κουμουνδούρου οι διαμαρτυρίες για το πρόσωπο του βουλευτή Χανίων διαπερνούν τις τάσεις τόσο για τα επικοινωνιακά φάουλ που προκαλεί κατ’ εξακολούθηση όσο και για την «αυριανιστικού» τύπου αντιπολιτευτική ρητορική που χρησιμοποιεί σε πολύ υψηλούς τόνους και εν γένει για την εκτός ελέγχου συμπεριφορά του. Στο μεταξύ, με τη στάση του έχει στην πράξη ακυρώσει τη λειτουργία του πειθαρχικού οργάνου που συστήθηκε το περασμένο φθινόπωρο (αποτελούμενο από τη γραμματέα της Κ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Όλγα Γεροβασίλη και τον γραμματέα της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τζανακόπουλο), αφού οι συστάσεις δείχνουν να μην έχουν κανένα νόημα. Κάτι το οποίο παραδέχονται και στελέχη πρώτης γραμμής.
Μπορεί δε η πρόσφατη ήττα του στη Νομαρχιακή Χανίων να αποτυπώνει ένα κλίμα δυσαρέσκειας, ωστόσο κορυφαίο στέλεχος παρατηρεί ότι «έχει και πολλούς φίλους εντός του ΣΥΡΙΖΑ που τον στηρίζουν». Όλοι πλέον σηκώνουν τα χέρια ψηλά με τη συγκεκριμένη περίπτωση και θεωρείται δεδομένο ότι η τύχη του εναπόκειται πια στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα. Ο τελευταίος φέρεται να είναι πολύ ενοχλημένος, έως και «θυμωμένος» κατά μία εκδοχή, αν και με τον Μητσοτάκη να ζητάει την κεφαλή του επί πίνακι ο Τσίπρας του επιφύλαξε ένα ήπιο άδειασμα την περασμένη Πέμπτη, κάνοντας λόγο για «ασυδοσία του πληκτρολογίου». Ωστόσο, και ο ίδιος ο πρόεδρος δεν φαίνεται να έχει απαντήσεις για το πώς μπορεί να χειριστεί το συγκεκριμένο πρόσωπο.