Του Λουκά Δημάκα | Έκπληξη πρώτου μεγέθους ακόμα και για αυτούς που ήξεραν για τις διεργασίες και τα ρήγματα στην γερμανική κοινή γνώμη αποτελεί η θέση του γερμανικού περιοδικού Spiegel υπέρ της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων στο Δίστομο!Έχει ωστόσο και αυτό τα …λάθη του!
Είναι ήδη γνωστό από το πρωί ότι το περιοδικό με το άρθρο του David Bocking καλεί το Βερολίνο να πληρώσει αποζημιώσεις για τη σφαγή στο Δίστομο από τους ναζί υπογραμμίζοντας ότι η οικονομία της Γερμανίας αντέχει να εκταμιεύσει 28 εκατομύρια ευρώ, πολύ περισσότερο όταν μια τέτοια κίνηση θα αφαιρούσε επιχειρήματα από τον κ. Αλέξη Τσίπρα, όπως αναφέρει.
«Έτσι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε πια να συνδέει τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας με τα συμβάντα πριν από 70 χρόνια», γράφει το έγκριτο περιοδικό, το οποίο, αξίζει να σημειωθεί αναφέρεται μόνο στο Δίστομο και όχι στις συνολικές πολεμικές αποζημιώσεις ή στο δάνειο που είχαν πάρει οι ναζί από το κατεχόμενο ελληνικό κράτος.
Ας δούμε το σκεπτικό του- κυρίως πολιτικό , ωστόσο ”πατάει” και σε νομικές πτυχές:”Ο Τσίπρας απειλεί με κατάσχεση γερμανικής ιδιοκτησίας στο ελληνικό έδαφος. Ο Καμμένος, επιπλέον, αναφέρει ότι η αποζημίωση θα ήταν μια λύση για τη σημερινή κρίση χρέους. Κάτι τέτοιο δεν είναι τίμιο, 70 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου και ενώ έχει υπάρξει μεταφορά μεγάλων κεφαλαίων μέσω της ΕΕ” αναφέρει το Spiegel.
“Η γερμανική κυβέρνηση διευκολύνει όμως την κριτική όταν αναφέρεται στο θέμα σαν να έχει τελειώσει” συμπληρώνει το γερμανικό περιοδικό και συνεχίζει: “Η Γερμανία κατάφερε με την επανένωσή της, με έξυπνες διατυπώσεις και διαπραγματευτικές τακτικές να μην επιτρέψει στην Ελλάδα να προβάλει περαιτέρω απαιτήσεις και η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση πέτυχε να γλιτώσει την πληρωμή του αναγκαστικού δανείου που πήραν οι Ναζί”.
Εχει ενδιαφέρον η συνέχεια: “Σε οικονομικό επίπεδο η καταβολή αποζημιώσεων για το Δίστομο είναι εφικτή, καθώς είναι ύψους 28 εκατ. ευρώ. Θα ήταν και ένα πολιτικό μήνυμα, ότι η Γερμανία αναγνωρίζει το αίτημα της μικρής Ελλάδας όχι λόγω πίεσης, αλλά λόγω καταδίκης” συνεχίζει ο συντάκτης δείχνοντας ένα συγκεκριμένο σκεπτικό.
Κλείνοντας, το άρθρο τονίζει πως η καταβολή της αποζημίωσης θα αποσυνέδεε το παρελθόν με το παρόν και θα αφαιρούσε μια δικαιολογία από την Ελλάδα, “η οποία τώρα παίρνει ακόμη και τα αποθεματικά των Ταμείων για να βρει χρήματα”.
Μερικά σχόλια σε πρώτη ανάγνωση:
Καταρχήν η αναφορά του περιοδικού έχει την αξία της για δυο λόγους:
-Πρώτον διότι είναι η πρώτη φορά που σε γερμανικό δημοσιογραφικό κείμενο διατυπώνεται τόσο καθαρά θέση υπέρ της πληρωμής της αποζημίωση με βάση την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειας το 1997 για το Δίστομο (‘ η Γερμανία αναγνωρίζει το αίτημα της μικρής Ελλάδας όχι λόγω πίεσης, αλλά λόγω καταδίκης”, γράφει).
-Δεύτερον διότι παραδέχεται ότι όσον αφορά συνολικά τις αποζημιώσεις, επανορθώσεις και κατοχικό δάνειο η Γερμανία χρησιμοποίησε τρικ γύρω από την υπόθεση της επανένωσης (”με έξυπνες διατυπώσεις και διαπραγματευτικές τακτικές”, γράφει, ”η Γερμανία κατάφερε να μην επιτρέψει στην Ελλάδα να προβάλει περαιτέρω απαιτήσεις και η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση πέτυχε να γλιτώσει την πληρωμή του αναγκαστικού δανείου που πήραν οι Ναζί”\
Ωστόσο και στα δύο σημεία – παρόλο που η βάση του σκεπτικού του δημοσιογράφου είναι σωστή για το Δίστομο – κάνει λάθη:
1ον). Ας αρχίσουμε από το Δίστομο : Η αποζημίωση που έχει επιδικαστεί στους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου με βάση την απόφαση δεν είναι 28, όπως λέει,αλλά για να είμαστε δίκαιοι, 23,5 εκ ευρώ. Ωστόσο από τότε που ελήφθη τρέχουν οι τόκοι. Ειδικοί που τους είχαν υπολογίσει, ανέφεραν ότι την περίοδο που εκδικαζόταν η υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ,το συνολικό ποσόν ανέρχετο τότε στα 78 εκ ευρώ, οπότε σήμερα ειναι πλέον των 80 εκατ. ευρώ\
2ον). Όσον αφορά τώρα τα άλλα περί της συνθήκης επανένωσης τα όσα υποστηρίζει ο αρθρογράφος δεν στέκουν. Αφενός διότι η Ελλάδα δεν υπέγραψε ποτέ την Συνθήκη 2+4 του 1990 οπότε αυτή δεν ισχύει για την Ελλάδα αφού δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος.Το δε τρικ που προβάλει τελευταία ότι δήθεν η Ελλάδα δεν έθεσε θέμα στην πρώτη μετά την Συνθήκη 2-4 Συνδιάσκεψη, δεν στέκει διότι κατ αρχήν το θέμα αυτής ήταν άσχετο και αφετέρου διότι οι ελληνικές απαιτήσεις ειναι εκ της φύσεως τους απαράγραπτες. Επιπλέον η Ελλάδα το 1995 με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργό Εξωτερικών τον Κάρολο Παπουλια έκανε ρηματική διακοίνωση με τα ελληνικά αιτήματα\.Με την ρηματική διακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης διεκόπη η όποια παραγραφή παρόλο που μεταξύ κρατών δεν χωρά παραγραφή. Αλλά και αν υπήρχε ακόμη, αυτή διεκόπη το 1995. Οπότε το επιχείρημα ότι η Ελλάδα δεν προέβαλε περαιτέρω απαιτήσεις δεν στέκει.Περισσότερο – και ειδικά για το κατοχικό δάνειο- ας δει ο κ David Bocking την Έκθεση της Γερμανικής Βουλής…
ΥΓ. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος ”τόση σημασία σε ένα άρθρο”;
Η απάντηση έχει πολλές πτυχές: Σε μια τέτοια εποχή με τόσο αρνητικό κλίμα στην Γερμανία, έχει την σημασία του. Επίσης αναδεικνύει ότι στην Γερμανία δεν είναι ειναι όλοι ”μονομπλόκ”; Υπάρχουν ιστορικοί, νομικοί , ομάδες δράσεις αλλά και κόμματα που βλέπουν θετικά την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων.
Απ την άλλη, όπως είπε ο Μανώλης Γλέζος, «αυτό ( σ.σ.για την πληρωμή του Διστόμου) είναι μια μπαρούφα του Spiegel, γιατί ξέρει ότι η γερμανική κυβέρνηση δε θα το κάνει ποτέ. Λοιπόν, την προκαλώ να το κάνει»!
