Της Ήρας Μυλωνά *
Μετά την τραγωδία που ζήσαμε αυτές τις μέρες, μετά την οδύνη από τον άδικο χαμό τόσων ζωών, τη θέση της θλίψης αρχίζει να καταλαμβάνει ο θυμός για την απέραντη αποδιοργάνωση της δήθεν ευνομούμενης κοινωνίας μας και ο φόβος για το τί άλλο μας περιμένει και πιθανόν να συμβεί. Σκέψεις λοιπόν για το τι πρέπει να γίνει για να προλάβουμε να μην μας συμβεί και άλλο κακό. Και μοιραία το μυαλό πάει στον δικό μου τομέα, τον τομέα της ιατρικής περίθαλψης που θέλω να πιστεύω ότι τον υπηρέτησα με πίστη, αφοσίωση και με αυτοθυσία καλύπτοντας με κόπο και εις βάρος της οικογένειας μου και για μεγάλα χρονικά διαστήματα τα κενά της υποστελέχωσης.
Στο Νοσοκομείο της Ιεράπετρας βρέθηκα μαζί με τον σύζυγο μου Ανδρέα Μαμαντόπουλο τον Ιανουάριο του 1993. Σε ένα νοσοκομείο με μεγάλη προσφορά στο παρελθόν καθιστώντας το ως πρώτο νοσοκομείο του νομού. Όμως οι προθέσεις των Κυβερνήσεων ήταν άλλες. Από το 1985 και μετά ενσωματώνεται σε ενιαίο οργανισμό το Κέντρο Υγείας, καταργήθηκαν οι τότε διευθυντικές θέσεις, και καταξιωμένοι γιατροί κλείνουν τα ιατρεία τους και υπηρετούν ως επιμελητές. Η υπόδειξη ήταν σαφής, χωρίς να έχουν το θάρρος να την ομολογούν. Το κεντρικό νοσοκομείο πρέπει να είναι αυτό της πρωτεύουσας. Μια πολιτική απόφαση που δεν έλαβε υπόψη ούτε την ιστορία, ούτε τα πληθυσμιακά δεδομένα, ούτε τη γεωμορφολογία, ούτε το οδικό δίκτυο, ούτε την ειδική επαγγελματική ενασχόληση των κατοίκων της Ν.Α Κρήτης.
Έτσι όταν φτάσαμε, το Νοσοκομείο της Ιεράπετρας , είχε προβλήματα στελέχωσης και εξοπλισμού. Σε εύλογο χρονικό διάστημα ο εξοπλισμός ενισχύθηκε και εμπλουτίστηκε με σύγχρονου τύπου μηχανήματα και υλικό. Η παρουσία μας προσέλκυσε και άλλους γιατρούς και άρχισε η επανέναρξη δράσης και ανάπτυξης. Ο χειρουργικός τομέας αναπτύσσεται πρωτοπορώντας σε Παγκρήτιο επίπεδο σε τομείς όπως η Λαπαροσκοπική και Ενδοσκοπική Επεμβατική (πρώτοι στην Κρήτη), οι Ορθοπεδικοί μας προχωρούν σε μείζονες επεμβάσεις όπως οι ολικές αρθροπλαστικές, ενώ στον Παθολογικό Τομέα αναπτύσσεται πλούσια και πρωτοποριακή δράση όπως η έναρξη των θρομβολύσεων (πρώτοι στην Κρήτη και τέταρτοι σε Πανελλήνιο επίπεδο), οι ηλεκτρικές ανατάξεις αρρυθμιών, τα testκοπώσεως, η μελέτη της επίπτωσης των θερμοκηπιακώνκαλλιεργειών και τόσα άλλα.
Αναπτύχθηκε λοιπόν μια δυναμική στο Νοσοκομείο οδηγώντας το σε ανάπτυξη και γρήγορη εξέλιξη. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στη δημιουργία νέων Τμημάτων (Οφθαλμολογικό, Πνευμονολογικό, τη δημιουργία ΤΕΠ) και τη στελέχωση των ήδη υφισταμένων τμημάτων. Φιλοδοξούσαμε στη δημιουργία ΜΕΘ και πειραματικού εργαστηρίου με προπλάσματα και simulatorsγια τη δημιουργία της τότε λεγόμενης «σχολής βασικής εκπαίδευσης στη Λαπαροσκοπική επεμβατική» για ειδικευόμενους πρώτου έτους από όλη την Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας του πληθυσμού ήταν θεαματικά, ενώ άρχισε η προσέλκυση ασθενών και από άλλες περιοχές της Κρήτης. Οι διακομιδές ασθενών ελαχιστοποιήθηκαν, η εμπιστοσύνη προς το Νοσοκομείο παγιώθηκε ενώ η πρόοδος και η ανοδική πορεία ήταν εντυπωσιακή. Αξίζει να τονιστεί ότι οι σχέσεις του προσωπικού ήταν άψογες, με μικρά επιμέρους προβλήματα που είχαν εύκολες λύσεις. Το έργο του Νοσοκομείου αναγνωρίστηκε από Διεθνή και Πανελλήνια Ιατρικά και Νοσηλευτικά συνέδρια.
Αν θελήσουμε να κάνουμε απολογισμό της αποτελεσματικότητας του Νοσοκομείου στα επείγοντα περιστατικά θα μπορούσαμε να γεμίσουμε τόμους πεπραγμένων που έσωσαν τις ζωές συμπολιτών μας, επειδή αντιμετωπίστηκαν και έγκαιρα και αποτελεσματικά στο Νοσοκομείο Ιεράπετρας. Αυτά τα περιστατικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν θα υπήρχαν σήμερα ανάμεσα μας.
Ένα περιστατικό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι το μαζικό τροχαίο ατύχημα στις 3/8/2009. Αφορούσε 17 παιδιά ηλικίας 9-14 ετών (πρόσκοποι) και ένα ζευγάρι μοτοσικλετιστών. Αντιμετωπίστηκαν όλα στο Νοσοκομείο Ιεράπετρας, διασωληνώθηκαν 6 από τα παιδιά, 7 παιδιά είχαν ενδοκοιλιακή αιμορραγία με ρήξεις σπλάχνων (χειρουργήθηκαν στο Νοσοκομείο Ιεράπετρας), άλλα με κατάγματα πυέλου ισχίου, και ο μικρός πρόσκοπος με αμφοτερόπλευρη επιφυσιόλυση και 11% αιματοκρίτη που έκανε ανακοπή στο ακτινολογικό εργαστήριο. Αρκετά παιδιά διακομίστηκαν διασωληνωμένα αφού αντιμετωπίστηκαν και σταθεροποιήθηκαν. Ενδεικτικό της βαρύτητας ήταν η αποστολή από την Αιμοδοσία του Αγίου Νικολάου 32 φιαλών αίματος. Πρέπει να τονίσω ότι η κινητοποίηση όλου του προσωπικού συνολικά ήταν μεγαλειώδης. Ο τότε Διοικητής του Νοσοκομείου Ιεράπετρας και νυν Διοικητής της 7ης ΥΠΕ Κρήτης κύριος Νεκτάριος Παπαβασιλείου ανέλαβε την κινητοποίηση, τον χειρισμό των πανικόβλητων γονέων και τον συντονισμό διασφάλισης αίματος. Οι γιατροί που δεν μπορούσαν να συμβάλουν λόγω της φύσης των περιστατικών ανέλαβαν τον ρόλο των τραυματιοφορέων, οι νοσηλευτές έτρεξαν στο Νοσοκομείο με τα μαγιό τους και γιατροί από όμορα νοσοκομεία παρουσιάστηκαν αυτοβούλως για να βοηθήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν να διασωθούν όλοι οι τραυματίες!! Το γεγονός προκάλεσε τον θαυμασμό του 911 των ΗΠΑ.
Τέτοιες νίκες έχει καταγράψει το Νοσοκομείο διαχρονικά και σε αριθμούς εκπληκτικούς. Υπήρχε στην πλειοψηφία του προσωπικού αίσθηση καθήκοντος και ανιδιοτελούς προσφοράς.
Αντί όμως η συνολική προσφορά του Νοσοκομείου να επιβραβευθεί, άρχισε μεθοδικά η αμφισβήτηση του η οποία οδήγησε σταδιακά στην απαξίωση του. Καίριο χρονικό σημείο ήταν ο Ιούνιος του 2012 όταν με νόμο του Ανδρέα Λοβέρδου, δύο ημέρες πριν τις εκλογές, δημιουργείται η καταστροφική για εμάς ενιαία διοίκηση των νοσοκομείων του νομού. Από τότε αρχίζει να αντιμετωπίζεται το Νοσοκομείο μας ως δορυφορική υπομονάδα του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου. Το αποτέλεσμα ήταν να μειωθεί σταδιακά το ηθικό κίνητρο, η απογοήτευση και η φυγή του προσωπικού. Έτσισήμερα το νοσοκομείο είναι στη δυσκολότερη φάση της ύπαρξης του. Μεγάλο μέρος του προσωπικού έχει αναγκασθεί να οχυρωθεί πίσω από τις τυπικές υπηρεσιακές υποχρεώσεις, αναζητώντας ταυτόχρονα προσωπικές λύσεις αλλού.
Η σημερινή Κυβέρνηση έχει τη δική της φιλοσοφία. Όσον το δυνατόν συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Δεν το αμφισβητεί κανείς, ούτε και οι ίδιοι το αρνούνται. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι βασικό κομμάτι της ιδεολογίας τους. Το Υπουργείο Υγείας και οι περιφερειακοί εκφραστές του, οδηγούν το Νοσοκομείο στον απόλυτο αφανισμό. Τόλμησε να εκστομίσει η Αναπληρώτρια Υπουργός κυρία Μίνα Γκάγκαότι το προορίζει για χώρο φιλοξενίας Χρονίως Πασχόντων με μια Νοσοκόμα και υπό την εποπτεία ενός Παθολόγου για χορήγηση χημειοθεραπειών.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα είναι ολέθρια για τον πληθυσμό όλης της περιοχής συνολικά, για την αγροτική παραγωγή του τόπου, για την τουριστική ανάπτυξη, για τις ζωές που θα χαθούν. Οι συνέπειες θα αφορούν στη σταδιακή ερήμωση της Νοτιοανατολικής Κρήτης με σοβαρές επιπτώσεις στην τοπική και την εθνική οικονομία.
Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στις 2 Φεβρουαρίου, το μεγαλύτερο που έγινε στη χώρα για θέματα υγείας, έστειλε το μήνυμα ότι ο λαός δεν θα δεχθεί παθητικά τους σχεδιασμούς τους.
Ενημερωθήκαμε ότι προκηρύσσονται 7 θέσεις γιατρών(5 τώρα και 2 μετά την αποχώρηση άλλων 2 γιατρών από το Νοσοκομείο μας). Ο τρόπος προκήρυξης με έναν γιατρό σε ειδικότητες που είναι ορφανές, δεν προσελκύει κανέναν. Θα είμαστε τυχεροί αν προσέλθουν δύο γιατροί, ένας στην ακτινολογία και ένας ΩΡΛ. Εύχομαι να μην επαληθευτώ. Ταυτόχρονα γίνονται προκηρύξεις σε όλη την Ελλάδα καθιστώντας πάλι το Νοσοκομείο μας ως τελευταία επιλογή. Με τον νέο νόμο όπου ο γιατρός μπορεί να παρέχει υπηρεσίες σε ιδιωτικά κέντρα αυξάνοντας το εισόδημα του, δεν έχει κανένα κίνητρο να έρθει στο νοτιότερο άκρο της χώρας.
Αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι της εξουσίας. Επειδή σας επισημαίνω όσο γίνεται πιο συνοπτικά τις συνέπειες των μεθοδεύσεων, των επιλογών και της πολιτικής σας, σας αφαιρώ από σήμερα το άλλοθι της πλημμελούς ενημέρωσης ή της άγνοιας. Σας καθιστώ απόλυτα υπεύθυνους για τις συνέπειες της πολιτικής σας.
Γίναμε μάρτυρες μιας αισχρής προσπάθειας μετάθεσης ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα της Λάρισας, ανακαλύψαμε ότι άλλο είναι η αντικειμενική ευθύνη, άλλο η υποκειμενική και άλλο η πολιτική, είδαμε όλους τους υπεύθυνους ναδηλώνουν συντετριμμένοι για το γεγονός, μεθοδεύοντας όμως την ελαχιστοποίηση των ευθυνών τους με μοναδικό σκοπό την αναρρίχηση ξανά στους μηχανισμούς της εξουσίας.Δεν είναι όμως σημερινά όλα αυτά. Τη διαδικασία αυτή τη γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας.
Η μόνη μας ελπίδα να βγούμε από αυτόν τον λαβύρινθο είναι να αγωνιστούμε μόνοι μας για την προστασία αυτών που κατακτήσαμε.
Υπενθυμίζω στους αρμόδιους ότι δικαίωμα στη υγεία και τη ζωή έχουν όλοι οι πολίτες μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ο νέος νόμος που «ρυθμίζει» τη λειτουργία του Ε.Σ.Υ. καθορίζει ότι αυτό το δικαίωμα εξαρτάται από την οικονομική ευρωστία του κάθε ασθενούς. Η διοχέτευση πόρων προς τον ιδιωτικό τομέα (κάλυψη νοσηλίων από δημόσια ταμεία) , που αποτελεί σημαία των επιλογών σας, θα μπορούσε να διοχετεύεται στα Δημόσια Νοσοκομεία μας για ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό Ε.Σ.Υ. Η πρόθεση σας για την οικονομική αυτάρκεια των νοσοκομείων μόνον από τα νοσήλια αναγκάζει τα νοσοκομεία να λειτουργούν με μοναδικό κριτήριο το «κόστος-όφελος». Και το αγαθό της υγείας απλό εμπόρευμα. Όταν το κακό αρχίζει να απλώνεται, που δεν θα είναι άμεσο και μαζικό όπως τα τρένα στα Τέμπη, μην τολμήσετε να μας πείτε ότι φταίει ο «σταθμάρχης». Τα συμπεράσματα δικά σας και τα ξέρετε.
* Συνταξιούχος Συντονίστρια Διευθύντρια Αναισθησιολογίας
