To κείμενο αυτό είχε δημοσιευθεί στις 13 Οκτώβρη του 2011 στο tvxs.gr 5 χρόνια μετά, τα ίδια ισχύουν.
Διαβάστε ποια Άρθρα του Συντάγματος παραβιάζονται:
Επειδή ζούμε σε καιρούς επικίνδυνους όπου το τοπίο είναι θολό προκαλώντας σύγχυση παρά κατανόηση, παρουσιάζονται με κοινό νου και απλή λογική, τα άρθρα του Συντάγματος τα οποία η Κυβέρνηση είτε παραβαίνει ή αγνοεί επιδεικτικά.
Άρθρο 1 παρ. 3 Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού…
Οι συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων αγαθών σε ιδιωτικές εταιρίες, βλ. διόδια, θα έπρεπε να εξασφαλίζουν ότι η τιμολογιακή τους πολιτική δεν θα λειτουργεί εις βάρος του Λαού. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν γίνονται ιδιωτικοποιήσεις χωρίς εξασφάλιση της προστασίας του Λαού, σημαίνει ότι έχουν παραχωρηθεί κρατικές εξουσίες εις βάρος κι όχι υπέρ του Λαού.
Άρθρο 4 παρ. 5 Οι (…) πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Η μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με αυξήσεις ΦΠΑ σε βασικά αγαθά όπως τρόφιμα, ρεύμα, θέρμανση, βενζίνη με ανυπαρξία ελέγχου των τιμών τους, αυξάνουν το κόστος ζωής δυσανάλογα. Οριζόντια τέλη επιτηδεύματος, και οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων αποτελούν ευθεία παράβαση αυτού του Άρθρου.
Άρθρο 5 παρ.1 μη αναθεωρητέο: Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική (…) ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων…
Η συνεχής μείωση της αγοραστικής δύναμης με παράλληλη μείωση των πηγών εισοδήματος δεν επιτρέπει στους πολίτες, που μετά βίας αποκτούν βασικά αγαθά, να συμμετάσχουν στην οικονομική ζωή και κοινωνική ζωή και να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους.
Άρθρο 21 παρ.1 Η οικογένεια (…) καθώς και ο γάμος (…) τελούν υπό την προστασία του Κράτους
Ως ανωτέρω, η μείωση της αγοραστικής δύναμης κάνει πάρα πολύ δύσκολη την ανεξαρτητοποίηση των νέων, την τέλεση γάμου και την δημιουργία οικογένειας.
Άρθρο 21 παρ.4 Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.
Με την πολιτική των χαμηλών μισθών και της ακρίβειας, το Κράτος δεν επιτρέπει στους νέους να μπορούν να βρουν δικιά τους κατοικία, υποχρεώνοντάς τους να μένουν με τους γονείς τους. Αυτή τη στιγμή αν το Κράτος δεν εκμεταλλευόταν το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης και οι νέοι δεν έμεναν με τους γονείς τους θα έπρεπε να παρέχει φροντίδα για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Άρθρο 22 παρ.1 Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών για την ηθική και υλική εξύψωσή τους!
Η εύρεση εργασίας χωρίς διασφάλιση του επιπέδου του εισοδήματος σε συνδυασμό με το κόστος ζωής μπορεί να σημαίνει πολύ χαμηλή ποιότητα ζωής. Το να έχουν δουλειά όλοι με 500 ευρώ, είναι στρεβλή εφαρμογή του Άρθρου αυτού καθότι ακριβώς παραβλέπει την ηθική και υλική εξύψωση των εργαζομένων!
Άρθρο 23 Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας…
Όταν το Κράτος αγνοεί παντελώς τα αιτήματα των εργαζομένων, κόβει τον μισθό των απεργών που ήδη έχει μειώσει, και τους αναγκάζει εν τέλει να μην μπορούν να απεργήσουν για να καταφέρουν να ζήσουν, είναι μόνο κατά τύπον εφαρμογή του Άρθρου αυτού, αγνοώντας επιδεικτικά την ουσία, που είναι ο διάλογος με τους εργαζόμενους.
Άρθρο 25 παρ.1 …η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους.
Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, πρέπει να προστατεύονται τα άρθρα που ήδη έχουν προαναφερθεί!
Άρθρο 28 παρ.2 Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον (…) μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή την συνθήκη (…) απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
Δηλαδή με 180 βουλευτές. Ο νόμος 3845 του 2010 ψηφίστηκε μόνο με την κυβερνητική πλειοψηφία. Χωρίς σχόλια!
Άρθρο 28 παρ. 3 Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον…!
Στις αρχές του 2010 ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι έχουμε ήδη απωλέσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, εφόσον έχουμε την ανάγκη δανειστών παρουσιάζοντας το μνημόνιο ως μονόδρομο. Επί της ουσίας κατά παραδοχή του πρωθυπουργού, ο μνημονιακός νόμος 3845 του 2010 συνιστά απώλεια εθνικής κυριαρχίας, Ωστόσο δεν ψηφίστηκε με απόλυτη πλειοψηφία!
Στο σημείο αυτό, επειδή γίνεται λόγος περί του ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, να σημειώσω ότι σύμφωνα με το Άρθρο 42 παρ.1 και 2, ο ΠτΔ μπορούσε να αναπέμψει το νόμο ώστε να ψηφιστεί υποχρεωτικά με απόλυτη πλειοψηφία. Δηλαδή το Σύνταγμα του παρέχει ουσιαστική εξουσία για την προστασία της δημοκρατίας μας, την οποία όμως ποτέ δεν άσκησε!
Άρθρο 52 Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης (…) τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση.
Σύνταγμα που ενδιαφέρεται για ουσιαστική και όχι τυπική δημοκρατία δεν νοεί ως ελεύθερη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης μόνο την ψήφο στις εκλογές αλλά όλα τα μηνύματα και τη θέληση του λαού για διαφορετικές πολιτικές επιλογές. Άρα οι βουλευτές της Κυβέρνησης που ενώ έχουν υποχρέωση να αντιπροσωπεύουν τους πολίτες και να εκδηλώνουν τη θέλησή τους, συνηγορούν σε νόμους τους οποίους δεν θέλει η πλειοψηφία των πολιτών που τους επέλεξε, με απλά λόγια δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, καταπατούν το άρθρο αυτό, και παρέχουν στην κυβέρνηση τυπική μόνο, όχι όμως και ουσιαστική νομιμοποίηση. Στο ίδιο άρθρο προβλέπονται και ποινικές κυρώσεις για τους παραβάτες της διάταξης αυτής, δηλαδή τους βουλευτές!
Παράλληλα, η διάλυση του κινήματος των αγανακτισμένων με χημικά και άλλες μεθόδους, είναι άλλη μια μορφή παράβασης αυτού του Άρθρου.
Άρθρο 59 παρ. 1 Οι βουλευτές (…) δίνουν (…) τον ακόλουθο Όρκο: “Ορκίζομαι (…) να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου
Όπως έδειξε και το προηγούμενο άρθρο, ενός πολύ μικρός αριθμός των βουλευτών της Κυβέρνησης είναι σύννομος με τον όρκο τους και το Σύνταγμα.
Άρθρο 82 παρ.2 Ο Πρωθυπουργός (…) κατευθύνει τις ενέργειες της Κυβέρνησης (…) για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στα πλαίσια των νόμων!
! Για να προστατέψουν τη χώρα από πιθανή παρανομία οποιασδήποτε Κυβέρνησης, οι σοφοί νομοθέτες έγραψαν στο Σύνταγμα το αυτονόητο!! Είναι προφανές ότι ζούμε σε εποχές που δεν τηρείται το αυτονόητο, δηλαδή η τήρηση του υπέρτατου νόμου του Κράτους από την ίδια την Κυβέρνηση!
Άρθρο 100 παρ.5 Όταν τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίνει διάταξη τυπικού νόμου αντισυνταγματική παραπέμπει υποχρεωτικά το ζήτημα στην οικεία ολομέλεια…
Κανείς από την δικαστική εξουσία δεν έκρινε διατάξεις του Ν. 3845 και άλλων νόμων αντισυνταγματικές! Δηλαδή η αριστοτελική διάκριση της εξουσίας σε τρεις, θεμέλιο των δημοκρατικών πολιτευμάτων, δεν υφίσταται κατ’ ουσίαν και αποδεδειγμένα. Μόνη ελπίδα ελέγχου εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας (κυβέρνησης και βουλής), είναι η δικαστική, αλλά στην πράξη φαίνεται να μην την ασκεί επί των άλλων δύο.
Άρθρα 106 παρ.2 Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας.
Διόδια, βενζίνη, ρεύμα, είναι βασικοί τομείς που αν δεν είναι σε χαμηλές τιμές εμποδίζουν τις μεταφορές, το εμπόριο, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και εν τέλει την εθνική οικονομία. Βασικός λόγος ύπαρξης του Κράτους είναι ακριβώς αυτό το Άρθρο.
Άρθρο 120 παρ.2 Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό (!)…αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων
Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, οι υπουργοί της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός, και οι δικαστικοί λειτουργοί που δεν επιλήφθηκαν του ζητήματος της αντισυνταγματικότητας του νόμου 3845 και άλλων, δεν σέβονται το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό.
Υ.Γ. Με την σύνταξη και δημοσίευση του άρθρου αυτού, τηρείται το Άρθρο 25, παρ.4 σύμφωνα με το οποίο το Κράτος αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, και το Άρθρο 120 παρ.4, όπου αναφέρει ότι η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.