Της Βάνιας Τέρνερ | «Πώς σου ήρθε η ίδεα για αυτό το σπίτι;», ρωτώ τον 52χρονο Σεραφείμ, ο οποίος ζει και εργάζεται στα Χανιά όπου πρόκειται να χτιστεί το πρώτο κανναβόσπιτο της Ελλάδας. «Παρακολούθησα κάποια σεμινάρια δόμησης με φυσικά και ανακυκλώσιμα υλικά που διοργάνωσε η ομάδα του πηλΟίκο». Το πηλΟίκο, μου εξηγεί, αποτελείται από αρχιτέκτονες, κατασκευαστές και τοπογράφους και δημιουργήθηκε το 2008 στα Χανιά. Η ομάδα διοργανώνει εκπαιδευτικές ημερίδες και σεμινάρια διδάσκοντας την τεχνική της φυσικής δόμησης και αναζητά τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας στην κατασκευή των κτιρίων. Η βασική τους αρχή είναι να είναι «οικονομικές» και «οικολογικές».
«Στο τελευταίο εργαστήριο που παρακολουθήσα», μου λέει, «κατασκευάσαμε ένα κτίριο από αχυρόμπαλες και χώμα. Έτσι μου ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιήσω την κλωστική κάνναβη για να χτίσω ένα σπίτι. Η κλωστική κάνναβη πέρα από την παραγωγή ινών, χαρτιού, σπόρων, λαδιού και βιοαιθανόλης, προσφέρει και την δυνατότητα παραγωγής οικοδομικών υλικών, όπως είναι τα μονωτικά και τα τούβλα. Και έχει πολλά πλεονεκτήματα, διότι είναι πολύ ανθεκτική και έχει μεγάλη αντοχή στην υγρασία». «Από πού θα προμηθευτείς τα υλικά;», τον ρωτώ. «Το υλικό θα έρθει από την Ισπανία, διότι στην Ελλάδα από την στιγμή που τόσα χρόνια η καλλιέργεια της κλωστικής κάνναβης θεωρούνταν παράνομη και όσο η έκδοση της κανονιστικής ΚΥΑ για την καλλιέργειά της καθυστερεί, δεν υπάρχει δυστυχώς αγορά».
Θέλοντας να καταλάβω τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί για το χτίσιμο του σπιτιού, επικοινωνώ με την Ζέτα Χρυσοφάκη, μέλος της ομάδας του πηλΟίκο και αρχιτέκτονας του κτηρίου.
«Τι ακριβώς θα κάνετε;», την ρωτώ. «Θα χρησιμοποιήσουμε μικρά κομμάτια από το βασικό στέλεχος στο εσωτερικό του κορμού του φυτού, τα οποία έχουν περίπου 3 με 4 εκατοστά μέγεθος. Έπειτα, θα τα αναμείξουμε με χώμα από το χωράφι του Σεραφείμ -διότι το χώμα στο δικό μας μικροκλίμα έχουμε διαπιστώσει ότι έχει πολύ καλή συμπεριφορά- και υδραυλικό ασβέστιο. Το μίγμα που θα προκύψει θα αποτελείται από 40% κάνναβη, 40% χώμα και 20% ασβέστη».
Το πρώτο στάδιο της κατασκευής, όπως μου εξηγεί στην συνέχεια η Ζέτα είναι η θεμελίωση και έπειτα ακολουθεί η κατασκευή του σκελετού, ο οποίος θα αποτελείται από ξύλινα δοκάρια. Το θεμέλιο θα ντυθεί με ένα μακρόστενο καλούπι περιμετρικά της κατασκευής, στο οποίο μέσα θα στρώσουνε το μίγμα. «Θα το χτυπήσουμε από πάνω με ξύλα μέχρις ότου να συμπυκνωθεί. Το καλούπι θα μετατοπίζεται από κάτω προς τα πάνω μέχρι να ολοκληρωθούν οι τείχοι πλήρωσης. Ταυτόχρονα, θα φτιαχτεί η οροφή, θα σοβαντιστούν οι τείχοι και θα τοποθετηθούν τα κεραμίδια. Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί μέσα σε δύο εβδομάδες και υπάρχει και το ενδεχόμενο η κατασκευή του σπιτιού να γίνει στα πλαίσια κάποιου σεμιναρίου».
Η διαδικασία θεμελίωσης, μου λέει στην συνέχεια ο Σεραφείμ θα ξεκινήσει στις 29 Οκτωβρίου, ημερομηνία καταλυτικής σημασίας γι’ αυτόν. «Η σχέση μου με την κλωστική κάνναβη κρατάει πολλά χρόνια», μου εξηγεί. Ο Σεραφείμ παλιότερα είχε ένα κατάστημα, ένα από τα πρώτα του είδους του στην Ελλάδα, το οποίο εμπορευόταν προϊόντα φτιαγμένα από κλωστική κάνναβη, όπως ρούχα, τσάντες, παππούτσια, αλλά και καλλυντικά και τρόφιμα. H άγνοια και η προκατάληψη για το φυτό όμως οδήγησαν στην καταδίωξη του, που μόνο καφκική θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κάποιος. Διότι, μη γνωρίζοντας και αδιαφορώντας, βασικά, για τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της ινδικής και της κλωστικής κάνναβης, οι ελληνικές αρχές άσκησαν ποινική δίωξη κατά του Σεραφείμ, για παράβαση της νομοθεσίας περί «καταπολέμηση της διάδοσης των ναρκωτικών και προστασίας των νέων» και τον συνέλαβαν. «Παρόμοιες ενέργειες», μου εξηγεί, «έγιναν και εναντίον όλων όσων είχαν παρόμοιου ενδιαφέροντος καταστήματα στην Ελλάδα».
Στις 29 Οκτωβρίου 1998 το «Kannabishop» του Σεραφείμ έκλεισε. «Τα εμπορεύματά μου κατασχέθηκαν και στοιβάχτηκαν σε αποθήκες, όπου σάπιζαν και γέμιζαν μούχλα, μέχρι που, δύο χρόνια αργότερα, αθωώθηκα και μου επέστρεψαν κατεστραμμένο και άχρηστο ό,τι μου είχαν κατασχέσει. Πριν από 14 χρόνια κατέθεσα αγωγή για ηθική βλάβη, δικαιώθηκα σε όλες τις βαθμίδες, μου αναγνώρισαν ότι το δημόσιο έχει ευθύνη και πρέπει να με αποζημιώσει και τώρα τα τελευταία 8 χρόνια η υπόθεσή μου βρίσκεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας και κάθε φορά παίρνει αναβολή λόγω φόρτου εργασίας. Το επόμενο δικαστήριο θα γίνει το Νοέμβριο και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα πάρει πάλι αναβολή».
Ο Σεραφείμ παλεύει να φτιάξει το κανναβόσπιτο, το οποίο θα σηματοδοτήσει μια νέα αρχή, αλλά και την επιστροφή σε ένα πιο αρχέγονο και πιο ανθρώπινο είδος ύπαρξης.
«Όλη αυτή η ιστορία μου κόστισε, ψυχικά και υλικά. Θέλω να επιστρέψω στην φύση. Δεν θέλω να τρέχω πίσω από την ουρά μου, δεν οδηγεί πουθενά και δεν με γεμίζει. Αποφάσισα ότι θέλω να αποκτήσω διατροφική αυτάρκεια, να καλλιεργώ τα δικά μου φρούτα και λαχανικά και ονειρεύομαι κάποτε να καταφέρω να έχω και ενεργειακή αυτονομία».
Παρά τις όποιες δυσκολίες ο Σεραφείμ δεν γύρισε την πλάτη στην κλωστική κάνναβη κι όπως μου είπε στο τέλος της συζήτησής μας, από τότε του έμεινε και λέει το εξής: «Κάνατε ό,τι μπορούσατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε ότι είμαι σπόρος».
