Γράφει ο Γιώργος Σκουλάς | Τα απλωμένα χέρια στη δωρεάν διανομή τροφίμων από τους αγρότες έξω από το υπουργείο, που σχεδόν όλοι οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ φαντασθεί και οι υπόλοιποι με βδελυγμία απεύχονταν, καθώς και η ακούσια φαντάζομαι απερίσκεπτη συμπεριφορά του πετάγματος των σακουλών με τρόφιμα στο πλήθος, με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που πετούν τα κόκαλα στα σκυλιά, αποτέλεσαν μια κλωτσιά στο στομάχι γιά τους θεατές των σκηνών, αλλά και στη δημοκρατία και τον πολιτισμό των ανθρώπων.
Αυτές οι σκηνές χάριν θεάματος θα κάνουν το γύρο του κόσμου, αποδεικνύοντας στο δυτικό κυρίως πολιτισμό, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο.
Πέραν της ντροπής και ενδεχομένως ενοχής κάποιων Ελλήνων που θα καταλάβουν πως κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών για τη μετατόπιση του επιπέδου ζωής, περηφάνιας και αυτοεκτίμησης πολιτών «αναπτυγμένης» χώρας σε ανεπίτρεπτα χαμηλές βαθμίδες, οι εικόνες θα έχουν και ένα θετικό αποτέλεσμα.
Θα αγγίξουν πολλές συνειδήσεις και στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια, με άμεσο αποτέλεσμα επειδή και οι μη γνωρίζοντες πού βρίσκεται η χώρα μας στο χάρτη, μπορεί να γνωρίζουν τους αντιπροσώπους (κυβέρνηση) μας, την εικόνα τους τουλάχιστον. Έτσι η όποια μπουρδολογία εκφέρουν περισπούδαστα και δημόσια όπως έχουν συνήθεια για ανάκαμψη, αναβαθμίσεις, ευημερία αριθμών, ευχολόγια, να ακούγεται απ’ όλους σαν κρύο ανέκδοτο πού τους γελοιοποιεί ακόμα περισσότερο.
Επειδή επίσης όλοι ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος διαθέτουν κάποια ανθρωπιστικά αισθήματα, πολλοί από αυτούς πού λόγω προπαγάνδας αντιπαθούν τους Έλληνες, θα ιδούν την τραγική κατάσταση που βιώνει ο λαός και θα καταλάβουν ενδεχομένως πως κανείς δεν είναι άξιος τέτοιας μοίρας (σκέψη βέβαια που και εμείς οι ίδιοι παρακάμπτουμε ενίοτε όσο αφορά στους μετανάστες).
Η απαξίωση λοιπόν των λεγομένων των πολιτικών μας σε συνδυασμό με την πίεση που ενδεχομένως θα ασκήσει η κοινή γνώμη άλλων λαών και μέσων ενημέρωσης στις οικείες κυβερνήσεις, κυρίως γιατί καθένας θα κατανοεί ότι μέσα σε γενικευμένη κρίση έρχεται και η σειρά του, πιθανόν να αναγκάσει τους παραπάνω δικούς μας να σοβαρευτούν και να κατανοήσουν πως υπάρχει και άλλος κόσμος πέραν του κυλικείου της βουλής.
Όμως και εμείς οι Έλληνες πρέπει να θυμηθούμε το «σύν Αθηνά και χείρα κίνει», να αφήσουμε τον εφησυχασμό της πολυθρόνας και τη φιλοσοφία του άλλου που θα βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα, να εκφράσουμε τη δυσαρέσκεια μέχρι αγανάκτηση στο βαθμό που νοιώθει ο καθένας στους πολιτικούς, να συμπαρασταθούμε ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας στα κινήματα που αντιδρούν στην εξαθλίωση των ανθρώπων γενικά, να ανακτήσουμε το σεβασμό προς αλλήλους, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή μας, να ανατρέξουμε και να επιμείνουμε φορτικά και αποφασιστικά στην τήρηση του συντάγματος, να διαπιστώσουμε πως μετά τα χθεσινά που είδαμε ο δρόμος προς τον όλεθρο της κοινωνίας μας φτάνει στο τέλος του, πως το μέλλον μας και των παιδιών μας ενέχεται σε δέσμες πολλαπλών πιθανοτήτων φυσικά, αλλά το επιθυμητό για την Ελλάδα ειδικά σε τρείς μόνο λέξεις. Παιδεία, Περιβάλλον, Πολιτισμός.
