Του Γιώργου Λιμαντζάκη *
Αυτές τις μέρες κλείνουν 56 χρόνια από την δεύτερη φάση της διεθνοποίησης του Κυπριακού, η οποία επήλθε ως αποτέλεσμα της αποχώρησης των Τουρκοκυπρίων από τη δημόσια υπηρεσία στις αρχές του 1964 και της αδυναμίας των μερών να συμφωνήσουν ως προς τη διάδοχο κατάσταση. Τα ελάσσονα πολιτικά προβλήματα που η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετώπιζε ήδη από την ίδρυσή της είχαν αρχίσει να εξελίσσονται σε λειτουργικά, καθώς Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αδυνατούσαν να συμφωνήσουν ως προς το ζήτημα των κοινών ή χωριστών δήμων στα μεγάλα αστικά κέντρα της Κύπρου, την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθούσε το νέο κράτος και ως προς τον τρόπο συγκρότησης του Κυπριακού Στρατού (μεικτές ή χωριστές μονάδες). Ενώπιον των πολλαπλών αδιεξόδων που είχαν οδηγήσει ακόμη και στην καταψήφιση φορολογικής νομοθεσίας, ο πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος επεδίωξε την αναθέωρηση του Κυπριακού Συντάγματος του 1960, προτείνοντας την τροποίηση 13 άρθρων του.[1]
Σε αντίθεση με τις προσδοκίες της ηγεσίας, η υποβολή...
Αυτό το άρθρο είναι μόνο για συνδρομητές
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, γίνετε συνδρομητής και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.



