Στα τέλη Μαρτίου είχε ανακοινωθεί ότι τον ερχόμενο Ιούνιο θα πραγματοποιηθεί το πρώτο φεστιβάλ Υπερηφάνειας στο νησί της Κρήτης. Σήμερα, σύμφωνα με το cretalive.gr, μετά και τις έντονες αντιδράσεις από την Αριχεπισκοπή Κρήτης, είναι πιθανό το φεστιβάλ να μη γίνει ποτέ.
Σύμφωνα με την αρχική ανακοίνωση στη σελίδα του LGBTQIplus Pride Κρήτης: “To 1o pride της Κρήτης θα λάβει χώρα στις 26 και 27 Ιουνίου στο πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο. Σας περιμένουμε όλους και όλες να μας στηρίξετε προσθέτοντας το δικό σας χρώμα…”
Σε μήνυμά τους σημείωναν τα εξής:
“Η δημοτική αρχή δέχτηκε να μας παραχωρήσει το Πάρκο Γεωργιάδη, στο οποίο θα διεξαχθεί το 1ο lgbtqi+ pride Κρήτης, που θα αποτελέσει Φεστιβάλ Ορατότητας για την Απελευθέρωση Φύλου Σώματος και Σεξουαλικότητας. Ραντεβού στις 26 & 27 Ιουνίου στο Ηράκλειο! Διεκδικούμε ισότιμη συνύπαρξη, κάνουμε τις πόλεις τα χωριά και τα νησιά πολύχρωμα!”
Mάλιστα, σε σχετικό κείμενο που είχαν δημοσιοποίησαν ανέφεραν τους λόγους για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου φεστιβάλ:
Οι αντιδράσεις της Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Μετά όμως από τη δημοσιοποίηση της είδησης, άρχισαν να γίνονται δεύτερες σκέψεις εκ μέρους του Δήμου Ηρακλείου. Σύμφωνα με όσα αναφέρει το cretalive.gr η δημοτική αρχή φοβάται ότι θα ερεθιστούν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας ενώ ανησυχία εκφράζουν και το αν μπορούν να τηρηθούν οι κανόνες ασφαλείας αφού η επιθυμία των διοργανωτών είναι το φεστιβάλ να πραγματοποιηθεί στο κέντρο της πόλης.
Καταλυτικός όμως φαίνεται να είναι ο ρόλος του Αρχιεπίσκοπου Κρήτης Ειρηναίου ο οποίος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, φέρεται να έχει εκφράσει την ενόχλησή του. Μάλιστα, εκκρεμεί συνάντηση της αντιδημάρχου Πολιτισμού Αριστέας Πλεύρη που εκκρεμεί με τον Αρχιεπίσκοπο θα κρίνει και την τελική έκβαση της πολυσυζητημένης εκδήλωσης.
Την ίδια στιγμή στη σελίδα LGBTQIplus Pride Κρήτης συνεχίζουν να προπαγανδίζουν τη διοργάνωση του φεστιβάλ ενώ προχωρούν σε εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης.
Να υπενθυμίσουμε ότι και το 2013 στα Χανιά, είχε προαναγγελθεί πραγματοποίηση γιορτής “περηφάνειας” η οποία όμως δεν έγινε ποτέ.
Τι είναι το φεστιβάλ Gay Pride
Με το διεθνή όρο gay pride (ελληνικά: Φεστιβάλ Υπερηφάνειας) είναι γνωστή μία σειρά εκδηλώσεων που μπορεί να περιλαμβάνουν από απλές συγκεντρώσεις μέχρι παρελάσεις, άρματα και πάρτυ. Αφορούν τα ΛΟΑΤ άτομα ( Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουαλικά καιΤρανσεξουαλικά άτομα) τα οποία διαδηλώνουν δημόσια την περηφάνεια που κάθε άτομο πρέπει να αισθάνεται για τησεξουαλική του ταυτότητα, ενώ γιορτάζεται ανοιχτά η διαφορετικότητα και η κουλτούρα τους. Παράλληλα αποτελούν και μια μορφή διεκδικήσεων από την συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, με κύριο στόχο την εξουδετέρωση των αρνητικών στερεοτύπων στην οποια ειναι εγκλωβισμένη η σκέψη και πρακτική πολλών ανθρώπων.
Τα γεγονότα του μπαρ Stonewall
Η αφετηρία του gay pride είναι μία επέτειος μνήμης απέναντι σ’ ένα περιστατικό που συνέβη στη Νέα Υόρκη στις28 Ιουνίου 1969. Τότε, στο gay bar Stonewall Inn, υπήρξε εισβολή από βαριά οπλισμένους άνδρες των ειδικών δυνάμεων, με πρόφαση την παράνομη πώληση οινοπνεύματος, σε μια σειρά αλεπάλληλων επιδρομών σε ανάλογα μπαρ της περιοχής κι ενώ η γενική παρενόχληση των ομοφυλόφιλων και τρανσεξουαλικών ατόμων είχαν καταντήσει ρουτίνα.
Οι συλλήψεις και η βία που ακολούθησε εξαγρίωσαν τον κόσμο που βρισκόταν έξω από το μπαρ με αποτέλεσμα να επιτεθούν στα αστυνομικά οχήματα με πέτρες, μπουκάλια, ακόμη και δοχεία απορριμάτων. Στη συνέχεια μαζεύτηκε πολύ μεγάλο πλήθος για να διαμαρτυρηθεί, με αποτέλεσμα οι συγκρούσεις με την αστυνομία να συνεχιστούν για τις επόμενες μέρες και νύχτες.
Τον επόμενο μήνα οι gay ακτιβιστές κυκλοφόρησαν φυλλάδια, απαιτώντας μια μαζική «συγκέντρωση για την ομοφυλοφιλική απελευθέρωση». Η συμμαχία που σχηματίστηκε από τη συνεδρίαση υιοθέτησε την ονομασία «Gay Απελευθερωτικό Μέτωπο» (Gay Liberation Front). Ανάμεσα στις διεκδικήσεις της ήταν να σταματήσει η παρενόχληση από την αστυνομία, η προστασία στον εργασιακό χώρο, η ανάκληση των νόμων περί σοδομισμούκαι η θέσπιση νομοθεσίας κατά των διακρίσεων. Ακολουθούσαν και άλλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας και δημιουργήθηκαν οργανώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και λεσβιών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό θεωρήθηκε το πρώτο σύγχρονο gay κίνημα.
Τον επόμενο χρόνο πραγματοποιήθηκε η «πορεία για στο Stonewall» σε ανάμνηση του γεγονότος και συγχρόνως σαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των διακρίσεων και της βίας που ασκήθηκαν στους ομοφυλόφιλους, λεσβίες και τρανσεξουαλικούς της Νέας Υόρκης. Υπό τη στενή έννοια του όρου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πρώτη μορφή gay pride που υπήρξε ποτέ.
Στην 30η επέτειο των γεγονότων της Νέας Υόρκης, το 1999, το μπαρ Stonewall ανακηρύχθηκε Μνημείο Εθνικής Κληρονομιάς, ενώ στην 40η επέτειο ο Πρόεδρος τωνΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακύρηξε τον Ιούνιο του 2009 μήνα περηφάνειας των ΛΟΑΤ
Η διεθνής εξάπλωση
Με τα χρόνια, η επέτειος απέκτησε εορταστικό χαρακτήρα, απλώθηκε αρχικά και σε άλλες αμερικανικές πόλεις και στη συνέχεια σε πολλές άλλες χώρες, κυρίως του δυτικού κόσμου, ενώ καθιερώθηκε η 28η Ιουνίου ως η Ημέρα ΛΟΑΤ περηφάνειας (LGBT Pride Day). Για το λόγο αυτό τα περισσότερα LGBT pride ανά τον κόσμο διοργανώνονται συνήθως μήνα Ιούνιο.
Οι περισσότερο δημοφιλείς διοργανώσεις LGBT pride διεθνώς γίνονται στη Νέα Υόρκη, Σαν Φρανσίσκο,Βερολίνο, Λονδίνο, Παρίσι, Άμστερνταμ, Ρώμη, Βαρκελώνη, Σίδνεϊ κλπ., όμως μικρότερης εμβέλειας γίνονται και σε άλλες χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές. Τα τελευταία χρόνια ο θεσμός εξαπλώθηκε και σε πόλεις όπως Μόσχα, Βαρσοβία, Πράγα, Κωνσταντινούπολη, Μανίλα, Ταϊπέι, Μπουένος Άιρες και χώρες όπως ηΝότια Αφρική και το Ισραήλ.
Σε σημαντικό βαθμό ο έντονα πολιτικός χαρακτήρας των πρώτων Gay pride έδωσε τη θέση του σε έναν πιο πανηγυριώτικο, ενώ η εμπορευματοποίηση του πράγματος αφενός του έδωσε φεστιβαλικές διαστάσεις, αφετέρου όμως δημιούργησε «γκρίνιες» κυρίως οικονομικής φύσης. Πολλά ΛΟΑΤ άτομα προβληματίστηκαν για την αναγκαιότητα διατήρησης ενός θεσμού που έμοιαζε πλέον να αποσκοπεί περισσότερο στον εντυπωσιασμό παρά στην προβολή αιτημάτων.
Παρ’ όλα αυτά οι περισσότερες εκδηλώσεις κατάφεραν να αποκτήσουν θεσμική διάσταση μη περιοριζόμενες σε ατομικές πρωτοβουλίες, καθώς σε μεγάλο βαθμό υποστηρίχθηκαν από τις επίσημες δημοτικές αρχές των πόλεων και από πλειάδα κρατικών και μη κρατικών φορέων και οργανώσεων. Οι διοργανώσεις δεν ματαιώθηκαν ακόμη κι όταν υπήρξαν αντιδράσεις (π.χ. από τον δήμαρχο της Μόσχας ή τον ίδιο τον Πάπα, στη Ρώμη). Στις 7 Ιουνίου του 2009 έγινε παρέλαση ομοφυλοφίλων στη Σαγκάη (Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) για πρώτη φορά στα χρονικά της κομμουνιστικής χώρας
Gay pride και κοινωνικοί αγώνες
Από τις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις συμμετοχής σε gay pride μιας διαφορετικής κοινωνικής ομάδας σημειώθηκε το 1985 στη Μεγάλη Βρετανία. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας των Βρετανών ανθρακωρύχων τη διετία 1984-1985, μία ομάδα της Βρετανικής ΛΟΑΤ κοινότητας οργάνωσε επιτροπή συμπαράστασης στους απεργούς.
Στο gay pride του Λονδίνου που ακολούθησε, κατέβηκε και μάλιστα τέθηκε επικεφαλής της διαδήλωσης μια ομάδα απεργών ως αντιπροσωπεία του εργατικού σωματείου τους, κάτι που κατέδειξε ένα ευρύτερο πεδίο αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες, που όμως δραστηριοποιούνται στο ίδιο κοινωνικό περιβάλλον.
Gay pride στην Ελλάδα
Η πρώτη απόπειρα διοργάνωσης gay pride στην Ελλάδα επιχειρήθηκε από το ΑΚΟΕ (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας) στις 28 Ιουνίου 1980 στην Αθήνα, οριοθετώντας την κυρίως ως πολιτικήεκδήλωση και επαναλήφθηκε δειλά 2 χρόνια αργότερα στο χώρο του Ζαππείου. [6] Έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια για να διοργανωθούν αντίστοιχες εκδηλώσεις, κυρίως από ατομικές πρωτοβουλίες (Λόφος Στρέφη1992, 1994, 1995, Πεδίον του Άρεως 1993, 1996 και σε κλειστούς χώρους 1998 και 1999). Την ίδια εποχή στην παραλία της Θεσσαλονίκης γίνονται οι αντίστοιχες διοργανώσεις από την ΟΠΟΘ (Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης).
Το Athens Pride
Από το 2005 και εντεύθεν όλες οι ΛΟΑΤ οργανώσεις και σύλλογοι της Ελλάδας συμβάλλουν ώστε να διοργανωθεί ένα αντίστοιχο των ξένων χωρών LGBT pride, το οποίο χρόνο με το χρόνο δέχεται και μαζικότερη συμμετοχή. Γίνεται πάντα τον μήνα Ιούνιο στο κέντρο της Αθήνας (πλατεία Κλαυθμώνος). Την πρώτη χρονιά του δέχθηκε εκτός των άλλων και την επίσημη υποστήριξη της δημάρχου Αθηναίων Ντόρας Μπακογιάννη, όμως ο διάδοχός της Νικήτας Κακλαμάνης αρνήθηκε να το θέσει υπό την αιγίδα του. Το Athens Pride 2011 ωστόσο απέσπασε ξανά την υποστήριξη του Δήμου, μετά από απόφαση του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη.
Αντιδράσεις
Σε αρκετές περιπτώσεις πολλών πόλεων του εξωτερικού εμφανίζονται ομάδες ατόμων που παράλληλα διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στα LGBT pride και στους ομοφυλόφιλους γενικότερα. Στις περισσότερες των περιπτώσεων πρόκειται για μέλη Χριστιανικών οργανώσεων και διαδηλώνουν κατά κανόνα ειρηνικά, κρατώντας πλακάτ. Σε περιπτώσεις που οι διαδηλωτές είναι μέλη ακροδεξιών οργανώσεων (κυρίως σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης), τότε συνήθως επακολουθούν συγκρούσεις. Μικρής έκτασης επεισόδιο συνέβη στο pride της Αθήνας το 2008 με μέλη της Χρυσής Αυγής.
Με πληροφορίες από cretalive.gr, wikipedia.org