Τριβουν τα χερια τους…

Του Γιώργου Γελάλη

Τριβουν τα χερια τους…

..για την απροσμενη ευκαιρια που τους παρουσιαστηκε, να εχουν πια τον απόλυτο έλεγχο του περιεχομένου της εκπαίδευσης!

Με αφορμή τον κορονοιο , το πέρασαν ΚΑΙ αυτό!

Και φυσικά…..κανείς δεν αντιδρά..

Ορθάνοιχτος και ορατος πλεον, όσο ποτέ άλλοτε, ο δρόμος για την κατηγοριοποίηση των σχολείων σε καλά και κακά σχολεία!

Και φυσικά…κανείς δεν αντιδρά..

Σαν να μην μας αφορά..

Με το ψηφιακό ίχνος που αφήνουμε χιλιάδες εκπαιδευτικοί, χρησιμοποιώντας τις πλατφόρμες του υπουργειου, ελέγχονται πια ανά πάσα στιγμή, τί είδους και πόσες αναρτήσεις κάνει ο κάθε δάσκαλος, για να μπορέσει κι αυτόν μετά να τον κατατάξει στους καλούς ή στους άχρηστους!

Παγιδευτήκαμε – ή μάλλον καλυτερα να γραψω μόνο για τον εαυτό μου –
νιώθω πως παγιδεύτηκα μέσα σε μια διαδικασία που διογκώνει και θα θα διογκώνει ακόμα περισσότερο τις εκπαιδευτικές ανισότητες!

Μια διαδικασία, που όλοι βιάζονται “να τρεξουν”
(ήδη γονείς παραπονιούνται πως ..το άλλο σχολείο είναι πιο μπροστά!)

Μουδιασμένοι από τον εγκλεισμό, τις πρωτόγνωρες απαγορεύσεις και την στρατικοποίηση της κοινωνικής ζωής, καλούμαστε να στηρίξουμε μια διαδικασία, που δεν έχει καν νομοθετηθεί!!

Το οτι θεωρείται παιδαγωγικό, ένα μικρό παιδάκι της Α δημοτικου να περνα καθε μερα τοσες ωρες μπροστα σε μια οθονη, μονο για τις αναγκες της ψηφιακης ταξης,
δεν μας ανησυχεί;

Το ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, θα συμβάλλει τα
μέγιστα στην εξοικονόμηση ή και κατάργηση εκπαιδευτικού προσωπικού (αναπληρωτές, ειδικότητες, παράλληλες στηρίξεις κτλπ)
ούτε αυτό μας τρομαζει;

Το ότι τίθενται ένα σωρό νομικά ζητήματα και θεματα προσωπικών δεδομένων (σε μαθητες, γονείς και εκπαιδευτικούς) δεν πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσει;

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία, πως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση θα γίνει όταν επιστρεψουμε -αν επιστρεψουμε – κομμάτι της καθημερινότητάς μας..

Όμως..

σ αυτήν την κατάσταση,

όπως τώρα διαμορφώνεται..

αλήθεια…

πού είναι ο δικός μας ο λόγος..
σαν δάσκαλοι, σαν παιδαγωγοί;