«Η Ουκρανία είναι έτοιμη για διαπραγματεύσεις και ειρηνευτική συμφωνία», δήλωσε ο ουκρανός υπουργός Αμυνας Ολέξιι Ρέζνικοφ και πρόσθεσε: «αν η Ρωσία αλλάξει τους προηγουμένως δηλωμένους στόχους της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης»
Νέα που δεν ήθελε να ακούσει
Η δήλωσή του έγινε μετά την επίσκεψη του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι στη Χερσώνα στις 8 Ιουνίου για να ενημερωθεί για τη συνεχιζόμενη επίθεση στην περιοχή της Ζαπορίζια.
Αναμφίβολα ο Ζελένσκι πληροφορήθηκε νέα που δεν ήθελε να ακούσει: Η επίθεση δεν πάει καλά και οι απώλειες του ουκρανικού στρατού είναι βαριές.
Οι Ρώσοι κατάφεραν να πλήξουν πολλά ουκρανικά άρματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων των AMX-10 που προμηθεύτηκαν από τη Γαλλία και τριών γερμανικών μοντέλων Leopard A-6 πρώτης γραμμής (όχι των μοντέλων A-4 που μεταφέρθηκαν από την Πολωνία).
Κατέστρεψαν επίσης το κρίσιμο ραντάρ Hensoldt TRML-4D AESA, μέρος του συστήματος αεράμυνας Iris-T που τέθηκε σε λειτουργία για να υποστηρίξει τις δυνάμεις της Ουκρανίας στην επίθεση, γράφει σε ανάλυσή του ο Stephen Bryen, ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο για την Πολιτική Ασφάλειας και στο Ινστιτούτο Yorktown.
Με την εξουδετέρωσή του οι ρωσικές δυνάμεις πήραν τον έλεγχο του αέρα πάνω από το πεδίο της μάχης. Δεν γνωρίζουμε πολλά για ρωσικά θύματα ή υλικές απώλειες.
Αρνήθηκαν να πολεμήσουν
Γνωρίζουμε ότι αυτή που μπορεί να ήταν η καλύτερα εκσυγχρονισμένη ταξιαρχία της Ουκρανίας – η 47η Μηχανοποιημένη, που εκπαιδεύτηκε στην Ευρώπη από το ΝΑΤΟ, εξοπλισμένη με νυχτερινή όραση, συστήματα θερμικής απεικόνισης και οχήματα μάχης πεζικού, συμπεριλαμβανομένου του αμερικανικού Bradley, και υποστηριζόμενη από ένα τεράστιο σύνολο πυροβολικού, συμπεριλαμβανομένων HIMARS – απέτυχε να κερδίσει έδαφος ή να εξασθενίσει τους Ρώσους.
Δεν είναι σαφές συνολικά πόση ζημιά προκλήθηκε σ’ αυτή την ταξιαρχία, αλλά άλλες μονάδες έχουν υποστεί τέτοια καταστροφή που ορισμένα τάγματα αρνήθηκαν να πολεμήσουν.
Η Ουκρανία έχει ακόμα μια πολύ μεγάλη δύναμη που μπορεί να μετακινήσει στη μάχη, επομένως η επίθεση βρίσκεται μόλις στα αρχικά της στάδια. Αλλά οι Ρώσοι έχουν επίσης μια τεράστια εφεδρική δύναμη, ίσως 200.000 στρατιώτες, που αρχίζουν να αναπτύσσουν.
Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να ζητήσει ανοιχτά από τους Ρώσους συμφωνία, καθώς κάτι τέτοιο θα καταστρέψει τη σχέση του με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και θα τον αποδυναμώσει στην Ουκρανία.
Δύσκολη η σχέση Ζελένσκι – Ρέζνικοφ
Τίθεται το ερώτημα, ο Ρέζνικοφ απαιτεί με τη δήλωσή του από τους Ρώσους να συμφωνήσουν πριν τις διαπραγματεύσεις ν’ αλλάξουν τους στόχους τους; Ή εννοεί ότι η ουκρανική θέση είναι πως μια συμφωνία θ’ απαιτήσει αλλαγή των στόχων της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης;
"google ad"
Το Iris T κρυμμένο ανάμεσα σε δέντρα με ένα στρατιώτη στην κορυφή του ραντάρ πριν την καταστροφή του
Εάν ζητήσει από τους Ρώσους ν’ αλλάξουν τη θέση τους πριν από μια διαπραγμάτευση, αυτό θα απορριφθεί ασυζητητί. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κανένα σχόλιο από το Κρεμλίνο και είναι πιθανό ότι ρώσοι αξιωματούχοι προσπαθούν να εξακριβώσουν τι εννοεί και αν έχει πραγματικά την εξουσία να διαπραγματευτεί.
Πρόσφατα, ο Ζελένσκι σκόπευε ν’ απολύσει τον Ρέζνικοφ για διαφθορά. Στη βαριά λογοκριμένη Ουκρανία, διέρρευσαν ιστορίες για τα βρώμικα χέρια του υπουργού Αμυνας. Στη συνέχεια, μυστηριωδώς, όλα συγχωρέθηκαν.
Επομένως, η σχέση μεταξύ Ζελένσκι και Ρέζνικοφ πρέπει να είναι δύσκολη. Μιλάει ο υπουργός Αμυνας για τους υπόλοιπους στρατιωτικούς ηγέτες της Ουκρανίας; Φοβόταν ο ουκρανός πρόεδρος ενδεχόμενο πραξικόπημα εάν πραγματοποιούσε την απειλή του για διαφθορά;
Εχει διαφοροποιηθεί ο Ρέζνικοφ από μόνος του; Αυτή είναι μια από τις υποθέσεις που πρέπει να ελέγξουν οι Ρώσοι.
Η μεσολάβηση Μπένετ
Η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να ξεκαθαρίσει εάν ο ουκρανός υπουργός Αμυνας είναι σοβαρός – και ικανός να διαπραγματευτεί – διαρρέοντας ορισμένες δικές της ιδέες που εστιάζουν στους στόχους της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω δημόσιων καναλιών ή ενδιάμεσων ή έμπιστων μεσολαβητών.
Η τελευταία φορά που υπήρξαν σοβαρές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών ήταν όταν ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Ναφτάλι Μπένετ μεσολάβησε μεταξύ Ουκρανίας, Ρωσίας, Γερμανίας και Γαλλίας.
Λέει ότι πλησίαζε να εργαστεί στη βάση ενός δούναι και λαβείν όταν η προσπάθειά του υπονομεύτηκε από την κυβέρνηση Μπάιντεν, αναγκάζοντας τον Ζελένσκι ν’ ακυρώσει οποιαδήποτε συμφωνία.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Μπένετ, το βασικό ζήτημα εκείνη την εποχή ήταν η προστασία του Ζελένσκι και της κυβέρνησής του, κάτι που ο Πούτιν ήταν διατεθειμένος να εγγυηθεί.
Ο ρώσος πρόεδρος θα εγκατέλειπε επίσης τον στόχο της «αποστρατιωτικοποίησης» και «αποναζιστικοποίησης» της Ουκρανίας.
Χρουστσόφ (αριστερά) – Κένεντι σε φωτογραφία του Reuters τον Ιούνιο του 1961 στην πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βιέννη
Η Μόσχα και η Ουάσιγκτον λένε ότι ο Μπένετ χαρακτήρισε λανθασμένα το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.
Το παράδειγμα της… Κούβας
Το 1962, κατά τη διάρκεια της κουβανικής πυραυλικής κρίσης, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι παρέκαμψε την ομάδα εθνικής ασφάλειας και έστειλε τον αδελφό του, Ρόμπερτ Κένεντι, σε μυστικές συναντήσεις με τον ρώσο πρεσβευτή στις ΗΠΑ, Ανατόλι Ντομπρίνιν. Ο Ρόμπερτ Κένεντι ήταν τότε υπουργός Δικαιοσύνης.
Το ερώτημα που είχε ο σοβιετικός πρωθυπουργός Νικήτα Χρουστσόφ ήταν αν ο Ρόμπερτ Κένεντι δρούσε ανεξάρτητα ή πραγματικά μιλούσε για λογαριασμό του αδελφού του.
Ενας σοβιετικός δημοσιογράφος, ο Alexei Adzhubei, γαμπρός του Νικήτα Χρουστσόφ, πήρε συνέντευξη από τον πρόεδρο Κένεντι, όχι προς δημοσίευση, στις 30 Ιανουαρίου 1962.
Η σημαντική ερώτησή του αφορούσε την εξουσία του αδελφού του προέδρου. Ο Κένεντι επιβεβαίωσε ότι ο αδελφός του τον εκπροσωπούσε.
Αυτό άνοιξε την πόρτα σε μια σειρά μυστικών διαπραγματεύσεων που είχαν ως αποτέλεσμα την απόσυρση των ρωσικών πυραύλων από την Κούβα και την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων Jupiter από την Τουρκία, αν και το μέρος της συμφωνίας με τους Jupiter δεν είχε ανακοινωθεί τότε.
Τα σενάρια
Εάν στην πραγματικότητα ο Ρέζνικοφ είναι εξουσιοδοτημένος να ξεκινήσει πράγματι διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους, πρέπει να μπορεί να τους το αποδείξει.
Εάν λειτουργεί με δική του εξουσία, αλλά εκπροσωπεί ένα σημαντικό τμήμα του ουκρανικού μηχανισμού ασφαλείας, τότε η πρωτοβουλία του θα ενδιαφέρει τους Ρώσους ως μέσο για να διαρραγεί η ουκρανική ενότητα.
Αλλά η πιο σημαντική πιθανότητα θα ήταν η δυνατότητα μιας πραγματικής διαπραγμάτευσης. Εάν αυτός ο ελιγμός αποδειχθεί κενό γράμμα, ο πόλεμος θα συνεχιστεί.