Κείμενο: Γιάννης Αγγελάκης
Φωτογραφίες: Γιάννης Αγγελάκης / Νίκος Αγγελάκης
Φωνή λαού, οργή θεού, λέει η παροιμία και αν μη τι άλλο η φωνή του λαού στα Χανιά ήταν βροντερή.
Πολλοί που συμμετείχαν στη σημερινή απεργιακή διαδήλωση προσπαθούσαν να θυμηθούν άλλες τέτοιους μεγέθους διαδηλώσεις στην πόλη μας. Έπρεπε να γυρίσουν πολλά χρόνια πίσω.
Κάποιοι είπαν πως ήταν εξίσου αν όχι μεγαλύτερη από τις μεγάλες διαδηλώσεις του αντιμνημονιακού αγώνα το 2012. Άλλοι γύρισαν ακόμη πιο πίσω συγκρίνοντας το μέγεθος της με τις κινητοποιήσεις για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κάποιοι είπαν ότι ήταν εξίσου μεγάλη αν όχι μεγαλύτερη από την ιστορική κινητοποίηση ενάντια στις βάσεις που κατέληξε στα Γεγονότα της Νομαρχίας.
Είναι αναντίρρητο ότι αυτή δεν ήταν μία συνηθισμένη διαδήλωση. Ήταν ιστορικών διαστάσεων.
Από τις 10 το πρωί είχε φανεί ότι αυτή η διαδήλωση θα είναι διαφορετική. Αν και η ΓΣΕΕ δε συμμετείχε… λόγω συνεδρίου, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί είχε γεμίσει την πλατεία της Δημοτικής Αγοράς ασφυκτικά. Πραγματικά, δε χωρούσε να περάσει άνθρωπος…
Ο παλμός των νέων δονούσε τους δρόμους και οι περαστικοί αναγκαστικά σταματούσαν για να παρακολουθήσουν το λαό με αφορμή τα Τέμπη διαμαρτυρήθηκε και για μία σειρά άλλα ζητήματα.
Σήμερα ήταν άλλωστε και η μέρα της Γυναίκας, και υπήρξαν διαρκείς αναφορές και για τα δικαιώματα των γυναικών, ενώ ειπώθηκε και τραγούδι για τις γυναικοκτονίες.
Στα πλακάτ υπήρχαν κυρίως μηνύματα για τα Τέμπη που αποτύπωναν τη γενική πεποίθηση ότι δεν ήταν ένα ατύχημα, αλλά ένα έγκλημα, μία δολοφονία με ταξικό χαρακτήρα.
- Πάρε με (ότ)αν φτάσεις
- Μαμά έφτασα
- Δεν ήταν ατύχημα, ήταν δολοφονία
- Έχετε λεφτά, έχουμε φωνή
- Στείλε (οτ)αν φτάσεις
- Έφταιγη η κακιά η (χ)ώρα
- Ήταν όλα δικά μας παιδιά
- …Δε θα ξεχάσουμε
Η υπόσχεση των νέων, ότι “δε θα ξεχάσουν” αποτυπωνόταν και στα συνθήματά τους:
- Το έγκλημα αυτό να μην συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή
- Στέρεψαν τα δάκρυα κι έγιναν οργή, τέρμα ως εδώ, καμία ανοχή
- Κράτος κι έταιρεία ότι και αν λένε, ξέρουμε ότι ξέρανε κι ας κάνουν ότι κλαίνε
- Δολοφόνοι – δολοφόνοι!
- ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – Νέα Δημοκρατία, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία
- Εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές
- Οργάνωση κι αγώνας να γίνει η οργή, καμία μάνα μην κλάψει άλλο παιδί
- Κέρδη βουτηγμένα στων φοιτητών το αίμα
- Μετράμε νεκρούς στις ράγες των Τεμπών, αίμα για τα κέρδη των αφεντικών
- Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ
Νωρίτερα πάντως, και πριν αρχίσει η πορεία, έγιναν σύντομες ομιλίες από εκπρόσωπους σωματείων ενώ ερμηνεύτηκαν δύο κομμάτια, μία διασκευή του τραγουδιού “Κάποτε θα ‘ρθουν” του Παύλου Σιδηρόπουλου το οποίο συγκίνησε βαθιά τους συγκεντρωμένους αλλά και ένα κομμάτι για τις γυναικοκτονίες από τη λατινική αμερική, το “Τραγουδάμε δίχως Φόβο” (Cancion Sin Miedo), από την νεοϊδρυθείσα Πρωτοβουλία για τον Πολιτισμό.
H πορεία ήταν απόλυτα ειρηνική όμως πραγματικά βροντερή, με πολύ παλμό.
Διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους των Χανίων και αφού επέστρεψε στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς συνέχισε προς την Αντιπεριφέρεια Χανίων. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ η πορεία ήταν πλέον στην οδό Δημοκρατίας η ουρά βρισκόταν ακόμα στη Χατζημιχάλη Γιάνναρη!
Κι όταν επιτέλους έφτασε στην Αντιπεριφέρεια Χανίων ο κόσμος συνέχιζε να καταφθάνει για πάνω από 20 λεπτά.
Εκεί έγινε μία στάση αφού αντιπροσωπεία σωματείων, μαθητών και φοιτητών εισήλθε στην Αντιπεριφέρεια Χανίων όπου και συναντήθηκε με τον Αντιπεριφερειάρχη Χανίων και του επιδόθηκε ομόφωνο ψήφισμα των σωματείων.
Ενδιαφέρον έχει και η σύντομη συζήτηση που ακολούθησε μεταξύ Αντιπεριφερειάρχη και εκπροσώπων των σωματείων αφού ο Αντιπεριφερειάρχης κατηγόρησε τα σωματεία για πολιτική εκμετάλλευση της κατάστασης των Τεμπών προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των εκπροσώπων.
Οι εκπρόσωποι των σωματείων ανακοίνωσαν ότι θα ακολουθήσει νέα διαδήλωση την Πέμπτη μαζί με το παγκρήτιο συλλαλητήριο για την υγεία ενώ κινητοποιήση θα πραγματοποιηθεί και την Κυριακή.
Στην συνέχεια, σε πορεία ξανά, οι διαδηλωτές που είχαν απομείνει, ένας πολύ μεγάλος αριθμός ακόμη και μετά από τόση ώρα, κατευθύνθηκε από την Ελευθερία Βενιζέλου πίσω στη Δημοτική Αγορά όπου και διαλύθηκε ειρηνικά.
