Tου Αντ. Χαρχαλάκη
Βλέποντας κάποιος αυτό τον τίτλο, θα μπορούσε να διερωτηθεί: Μα τι λέει ο … τύπος; Έχουν αμαρτίες θα θύματα; Κι αφού είναι, όπως λέει, θύματα αυτό δεν τα εξαγιάζει; Να απαντήσω λοιπόν, βάζοντας κάποια πράγματα στη θέση τους: Δεν έχουν “αμαρτίες” τα θύματα; Αυτά κι αν έχουν! Πιθανή ερώτηση: Οι θύτες δεν έχουν; Αμαρτάνουν, ακριβώς επειδή τα θύματα τους το επιτρέπουν!! Αυτό γίνεται με πολλούς τρόπους ,κάποιοι από τους οποίους είναι οι παρακάτω: Όταν οι κάθε λογής εκμεταλλευτές, αδικούν κατάφορα και οφθαλμοφανώς αυτά τα θύματα, εκείνα τι κάνουν;
Δεν… ασχολούνται με την Πολιτική! Ξοδεύονται σε θεάματα – ιδίως ποδόσφαιρο – περιμένουν σαν … “μωρές παρθένες” την εξ ύψους παρηγορίαν, λουφάζουν ή απλώς γίνονται μέλη οργανώσεων που πίσω τους κρύβονται οι θύτες και τα όργανά τους, έτσι σαν μια μορφή άγονης και ανεξήγητης “διαμαρτυρίας”! Στρεφόμενα κιόλας, συχνά δυναμικά, ενάντια σε ομοίους των ταξικά και αλλιώς! Με όλα αυτά, γελούν πίσω από το κοινωνικό – οικονομικό παραβάν, οι θύτες και οι δυνάμεις που αστοί υποστηρίζουν!!
Ας λεπτολογήσουμε πάνω σ’ αυτά και τροχάδην, που λίγο πριν έθιξα: Γιατί “δεν ασχολούνται” με την πολιτική; Αφού τα ζητήματα που αφορούν τη θέση τους στην κοινωνία, την εργασία τους, το μέλλον την παιδεία τους, είναι ξεκάθαρα πολιτικά ζητήματα! Μπορεί, κάποιο έστω απ’ αυτά, να προωθηθεί, να διευθετηθεί εν τέλει, όταν τα θύματα αφήνουν τη διαχείριση στα χέρια και στη διάθεση αυτών που εξυπηρετούν ίδιον όφελος; Κι όμως αντί να στραφούν ενάντια σ’ αυτούς αι αυτά, δείχνουν δια της ψήφου των πως τα δέχονται! Συγχωρήστε με αλλά αυτός είναι ένας λανθάνων μαζοχισμός!! Ελπίζουν δε, σε κάποιες των περιπτώσεων, να υλοποιηθεί το ενίοτε λεχθέν: “Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σας επίσης δικά μου”!!! Τα υπόλοιπα όπως το “Πάντες Αδελφοί εν Χριστώ εσμέν”, το “Αγαπάτε αλλήλους”, το ” Αγαπάτε τους εχθρούς υμών” και άλλα γλυκερά και ανούσια , είναι εφευρήματα και σοφίσματα εκείνων που επενδύουν σε μια απομόνωση… ασφαλείας και αυτοϊκανοποίησης!
Ας έρθουμε τώρα στα θεάματα που αποσπούν αυτά τα πλήθη, από την ανάγκη μαζικότητας των πληθυσμών τους ο οποίος συνδέει κοινή μοίρα. Και παρακαλώ ας μην παρεξηγηθώ από τους λάτρεις του ποδοσφαίρου, της «στρογγυλής θεάς», όπως χαρακτηρίζουν τα ίδια την μπάλα…. Όμως φίλοι μου, είναι άραγε τυχαίο το βάρος που ρίχνουν σ’ αυτό οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι; Που δημιουργούν… σχολές ποδοσφαίρου, ομάδες, διαιτητές, «παιχταράδες» εισαγόμενους, ποδοσφαιρικά λαχεία, τα οποία κιόλας εκτός της ελπίδα κερδών, μαζικοποιούν περισσότερο το «Άθλημα» (άκου άθλημα!!!). Όλα μελετημένα, σε επιστημονική βάση, και γνώση της ψυχολογίας της Μάζας! Πρέπει η μάζα να ελέγχεται και να ποδηγετείτε…
Πέραν όλων που ως τώρα έθιξα, ας θυμηθούμε μια σοφή λαϊκή παροιμία: «Όταν τρώει η αλεπού τα ξυράφια είναι καλά. Όταν τα κατουρεί την κόβουνε στον κώλο»! Και βεβαίως οι τράπεζες σε προηγούμενη συγκυρία, είχαν στήσει πανηγύρι χορήγησης δανείων! Αχ βρε αψίκορε και επιπόλαιε λαέ, που τώρα πληρώνεις τα στεγαστικά, τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια … εδώ αρμόζει η παραπάνω παροιμία!
Απ’ αυτά και πέρα, προκύπτει ένα πρόβλημα: Να λουφάξουν ή να ενταχθούν σε ακροδεξιές οργανώσεις, ζητώντας (τάχα) ότι δεν ζητούν με τη μαζική πάλη; Τους έχουν άλλωστε – με πολλούς τρόπου;- υποβάλει να απέχουν από τη μαζική πάλη, για να … μην κακοχαρακτηριστούν, να μην θεωρηθούν «αντεθνικά δρώντες», να μην βρουν εμπόδιο στην καριέρα τους τα παιδιά τους, με την άνεση βεβαίως να ξενιτεύονται!!! Και βεβαίως για όλα τα παραπάνω, μη «βγάζουμε την ουρά μας απέξω»! έχουμε τεράστια ευθύνη για όσα είπα και για όσα μας έχουν έρθει κατακέφαλα! Κι ας αφήσουμε τους κλαυθμυρισμούς που οδηγούν στην ηττοπάθεια, το μόνο πράγμα που δεν χρειάζεται σ’ αυτούς τους δίσεκτους καιρούς… Αμήν!!
