Αγωνιώδης η προσπάθεια του πρωθυπουργού να προσηλυτιστεί τις χθεσινές μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Θέλει να πιστεύουμε ότι είναι επικοινωνιακή τακτική, γιατί αν πράγματι πιστεύει αυτά που είπε σήμερα, τότε πρέπει να ζει σε άλλο κόσμο.
Ο κ.Μητσοτάκης έδειξε συγκατάβαση προς όσους νέους διαδήλωσαν λέγοντας ότι αν και τους έστειλε τα ΜΑΤ “διαμαρτύρονται με ευπρέπεια” και “έχουν πιστεύω κάθε δίκιο να είναι θυμωμένοι, το ίδιο και οι γονείς τους”. Για να πει μετά, λες και ο γιος του Μητσοτάκη (και πολλών άλλων πολιτικών από πολλούς πολιτικούς χώρους) θα έπαιρνε ποτέ το τρένο ότι “στα τραγικά θύματα των Τεμπών βλέπουμε όλοι μας, όλοι μας βλέπουμε τα παιδιά μας, οι νεότεροι βλέπουν τους δικούς τους φίλους”.
Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Για όσους συμμετείχαν στις διαδηλώσεις ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήταν απλά μία διαδήλωση για τα θύματα των Τεμπών, αλλά πολλά παραπάνω. Ήταν για την κακιά τη (χ)ώρα, που διώχνει τους νέους και ενίοτε τους δολοφονεί. Υπήρχε ξεκάθαρη η καταδίκη συγκεκριμένων πολιτικών, στα συνθήματα, στα πλακάτ, παντού για αυτούς “που μετράνε κέρδη” κι εμάς “που μετράμε ανθρώπινες ζωές”, δίνοντας στην έλλειψη μέτρων ασφάλειας ταξικό πρόσημο.
Ένα πλακάτ που κυριάρχησε έγραφε: “Έχετε τα χρήματα, έχουμε φωνή”
Ένα άλλο έγραφε: “Η νέα γενιά δε συγχωρεί”
Το κυρίαρχο ήταν: “Η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της”
Και: “ΓΙΑΤΙ;”
Το ίδιο ισχύει και με τα συνθήματα που ακούστηκαν:
- Κράτος κι έταιρεία ότι και αν λένε, ξέρουμε ότι ξέρανε κι ας κάνουν ότι κλαίνε
- Κέρδη βουτηγμένα στων φοιτητών το αίμα
- Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ
- “Δολοφόνοι! Δολοφόνοι!
Ο κ. Μητσοτάκης, για ακόμη μια φορά καμώνεται ότι δεν ακούει όσα ζήτησε με επιτακτικό τρόπο για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια η κοινωνία και κυρίως οι νέοι. Οι νέοι μέσα από τις διαδηλώσεις για τη δολοφονία των παιδιών στα Τέμπη ζήτησαν Δικαιοσύνη. Ζήτησαν όμως μια δικαιοσύνη που δεν αποφασίζεται μόνο στα δικαστήρια, είναι και ταξική.
Ζήτησαν δικαιοσύνη στο δικαίωμα για ασφάλεια, για υγεία, για παιδεία, για ευκαιρίες στη ζωή, ώστε να μην αποτελούν όλα αυτά τα βασικά και καίρια για τη ζωή του κάθε ανθρώπου, προνόμιο των πλουσίων. Για να μην κινδυνεύουν να πεθάνουν όπως τα παιδιά στα Τέμπη.
Ζήτησαν οι ζωές των ανθρώπων να είναι πάνω από τα κέρδη.
Γιατί αλλιώς θα έρθει η στιγμή της εκδίκησης.
