“Όχι, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν υπήρξε ο πρωτουργός για να να μην υπάρξει εμφύλιος στην Κρήτη”

Της Ευγενίας Λουπάκη

ΟΧΙ, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν “υπήρξεν ο πρωτουργός να αποφευχθεί και να μην υπάρξει εμφύλιος πόλεμος στην Κρήτη, στη διάρκεια της κατοχής” Και ΟΧΙ, ” όποια αντίθεση και αν έχεις μαζί του, δεν “οφείλεις να του το αναγνωρίσεις.” Απλώς γιατί πρόκειται περί ψεύδους, περί επιμελώς κατασκευασμένου αφηγήματος του ιδίου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που πλείστα ιστορικά ντοκουμέντα και μαρτυρίες αγωνιστών της Αντίστασης το έχουν καταρρίψει.

Το απόσπασμα περί πρωτουργού χάρη στον οποίο απεφεύχθη ο εμφύλιος στη Κρήτη, είναι από την επιστολή που προσκόμισε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Μανώλης Γλέζος, σε μια επίσκεψη “υψηλού πολιτικού πολιτισμού” όπως τη χαρακτήρισαν τα ΜΜΕ.

Να μην γνωρίζει ο Μανώλης Γλέζος την ιστορική αλήθεια; Δεν μπορώ να το διανοηθώ…Δεν γνωρίζει για το κεφάλι του καπετάν Ποδιά και ποιοί το περιέφεραν στους δρόμους; Πόσο μάλλον που πρόσφατα το θέμα ανακινήθηκε με την “αιφνίδια” επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Δημήτρη Κουτσούμπα και το δώρο του προς τα αρχεία του ΚΚΕ. Δώρο, που δεν ήταν άλλο από την περίφημη συμφωνία του Θερίσου, το 1943, μεταξύ του ΕΑΜ και της ΕΟΚ (Εθνική Οργάνωση Κρήτης) που φέρει υποτίθεται και την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και με την οποία υποτίθεται μπήκαν οι ΄βάσεις για να αποφευχθεί ο εμφύλιος.

Ευτυχώς κάποιοι αντιδράσαμε τότε και άνοιξε πάλι η συζήτηση. Κάποιοι που έχουμε ρίζα αίματος σε αυτή την υπόθεση. Κι επειδή ο Κων, Μητσοτάκης έφτασε τα 99, αλλά ο θείος μου ο Στέφανος Σκαράκης, μόνο τα 19, έχω χρέος να μην σωπαίνω. Παραδομένος από τους Γυπαραίους συνεργάτες του Μητσοτάκη, στους Γερμανούς, ο επονίτης αδελφός της μάνας μου, εκτελέστηκε στην Αγιά το 1944. Μετά τη συμφωνία του Θερίσου δηλαδή. Μόνο 19 χρονώ. Δεν είχε κουπόνι για να τρώει σε τρία συσσίτια, είχε μπογιά για συνθήματα κατά των Γερμανών. Τον παρέδωσαν δεμένο ως “Μεγκάλο κουμμουνιστή”, όπως είπε ο Γερμανός διοικητής στον παππού μου που έπεσε στα πόδια του. Ο θείος μου είναι ένα μικρό δρομάκι στη Νέα Χώρα και μια φωτογραφία στην τραπεζαρία του σπιτιού μας. Δεν κηδεύτηκε με τιμές, δεν κηδεύτηκε καν: Στο αφρόντιστο μνημείο στην Αγιά, στοιβαγμένα τα οστά όλων μαζί των εκτελεσμένων. Θα με στοιχειώνει σε όλη τη ζωή μου, το βογγητό της γιαγιάς μου, ανάμεσα στα κόκκαλα εκεί, μια μέρα που την πήγαμε ν’ ανάψει το καντήλι: “Αχ παιδάκι μου και νάξερα ποιο είναι το κεφαλάκι σου, να το φιλήσω”…

Υ.Γ. Ο θείος μου Στέφανος Σκαράκης είναι ο ήρωας του βιβλίου της Μάρως Δούκα “το δίκιο είναι ζόρικο πολύ”. Οποιος θέλει να μάθει αλήθειες για το ρόλο του Μητσοτάκη την περίοδο εκείνη, για τον αποκλεισμό του ΕΛΑΣ και την εξόντωσή του από την ανίερη συμμαχία Αγγλων- Γερμανών- Γυπαραίων, ας το διαβάσει. Οποιος θέλει να μάθει γιατί οι Γερμανοί έφυγαν από τα Χανιά 5 μήνες αργότερα απο την απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας ας το διαβάσει. Οποιος θέλει να μάθει αν όντως “απεφεύχθη” ο εμφύλιος στην Κρήτη, ας διαβάσει το τρίτο της τριλογίας της Μάρως Δούκα,”Ελα να πούμε ψέμματα”. Ας δει το συγκλονιστικό ντοκυμανταίρ “Αλλος δρόμος δεν υπήρχε” πάνω στο βιβλίο του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή. Πολύ πρόσφατο (10-4) και το εξαιρετικό αφιέρωμα του Μάριου Διονέλλη στην ΕΦ ΣΥΝ με τίτλο “οταν ο Κυριάκος εξαφάνισε τον εμφύλιο στην Κρήτη” και με αφορμή το “δώρο” του Κυριάκου στο ΚΚΕ, το οποίο σημειωτέον ακόμα δεν έχει πάρει θέση…