Του Στέλιου Κανάκη
Το απόγευμα της 26ης Δεκεμβρίου του 1991 υποστέλλεται, από το Κρεμλίνο, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο και το αστέρι. Στη θέση της υψώνεται η τρικολόρε προεπαναστατική.
«…Η υποστολή της σφράγισε με δραματικό και ταυτόχρονα συμβολικό τρόπο το τέλος της 74χρονης πορείας του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους. Για μια στιγμή οι δείχτες των ρολογιών έμειναν ακίνητοι, σημαδεύοντας την κρίσιμη στιγμή. Οι καρδιές πολλών εκατομμυρίων εργατών σ’ όλο τον κόσμο σταμάτησαν να χτυπούν, αναμετρώντας το μέγεθος των απωλειών» (Ριζοσπάστης 28 Δεκέμβρη 1991).
Η Σοβιετική Ένωση, το πρώτο Σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, παύει να υπάρχει.
Έχει συντελεστεί η «μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα». Η πολυεθνική χώρα των Λένιν – Στάλιν διαλύεται στα εξ ων, με αγώνες και θυσίες, συνετέθη. Το Κόμμα των Μπολσεβίκων και αργότερα Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) κηρύσσεται παράνομο.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=Qyz7poxAnGI”]
Η πρώτη Σοσιαλιστική χώρα στον κόσμο πρόλαβε στην 74χρονη πορεία της να καταστήσει αυτονόητη πραγματικότητα τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων όλου του κόσμου και να κατανικήσει το τέρας του φασισμού. Να εμπνεύσει με τις κατακτήσεις της εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλον τον κόσμο. Κατακτήσεις που δεν αναιρούνται, σε καμία περίπτωση, με την πτώση του Σοσιαλισμού και την διάλυση της ΕΣΔΔ
Ο πρωτεργάτης αυτής της καταστροφής και τελευταίος πρόεδρος της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο τελευταίο του τηλεοπτικό διάγγελμα, πριν παραιτηθεί, δηλώνει:
«Ζούμε πλέον σε έναν καινούριο κόσμο. Μπαίνει τέλος στον Ψυχρό Πόλεμο και στην κούρσα εξοπλισμών, καθώς και στην παράλογη στρατιωτικοποίηση της χώρας, που έχει ισοπεδώσει την οικονομία μας, τη δημόσια στάση μας και την ηθική μας. Η απειλή του πυρηνικού πολέμου έχει απομακρυνθεί».
Χιλιόμετρα νοτιότερα, μερικά χρόνια αργότερα, ο πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης απηύθυνε το ερώτημα:
«Υπάρχει έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος στη Γη που να πιστεύει ότι θα μπορούσε να κάνει (όσα κάνει) ο ιμπεριαλισμός σήμερα, αν δεν είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση; Οι λαοί βλέπουν, ήδη, τα αποτελέσματα: Ο καπιταλισμός, καθημερινά, όλο και περισσότερο δείχνει το χειρότερο πρόσωπό του: Το αντικοινωνικό, ληστρικό και απάνθρωπο. Οι επιτυχίες του, φυσικά, παράγουν πλούτο, αλλά τον σωρεύουν στους λίγους και η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει. Όσο για τις δημοκρατικές ελευθερίες, συνεχώς ροκανίζονται και λιμάρονται…».
Αλήθεια, είκοσι πέντε χρόνια μετά, τι λέτε να ισχύει, από τις δύο δηλώσεις;