Του Γιάννη Λαζάρου | Η μεγαλύτερη επιτυχία της εξουσίας τα τελευταία 5 χρόνια είναι ότι κατάφεραν να σε πείσουν ότι είσαι μαλάκας. Όσο σκληρό και να ακούγεται ως χαρακτηρισμός όπου βρεθείς κι όπου σταθείς βλέπεις ανθρώπους που έπιαναν την πέτρα και την έστυβαν ή να αυτοαποκαλούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο ή να αποδέχονται βουβά τον χαρακτηρισμό που τους επέβαλλαν οι πολιτικές.
Ξεπεράσαμε τον αιφνιδιασμό των πρώτων χαστουκιών που ένιωθες ηττημένος μη μπορώντας να κοιτάξεις στα μάτια την γυναίκα, τα παιδιά σου, τους τριγύρω σου διότι πλέον δεν ήσουν σε θέση να εργάζεσαι και περάσαμε στο επόμενο στάδιο που θεωρείς ότι, επειδή αποδέχεσαι τα πάντα αμαχητί, έγινες μαλάκας. Ηττημένος μπορεί να είσαι, άοπλος μπορεί να είσαι, απεγνωσμένος μπορεί να είσαι, μαλάκας όμως δεν είσαι. Ως ηττημένος, ως άοπλος και απεγνωσμένος μπορείς να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και να ξαναριχτείς στη μάχη, ως μαλάκας ποτέ δεν θα το κάνεις.
Στον βομβαρδισμό τρομοκρατίας που κάθε μέρα δημοσιογράφοι, αναλυτές, πολιτικοί όλων των αποχρώσεων συμμετέχουν με μοναδικό σκοπό να νιώθεις μυρμήγκι απέναντι στα αόρατα θηρία πρέπει να αρχίσεις να μην τσιμπάς. Καταρχάς δεν είσαι μαλάκας διότι ενώ αγωνίζεσαι ένα, δύο, τρία χρόνια να αντιμετωπίσεις αυτή την λαίλαπα δεν έτρεξες να φιλήσεις κομματικές κατουρημένες ποδιές για να βγάλεις ένα χειμώνα. Αξιοπρεπής και μαλάκας δεν γίνεται διότι η δική σου αξιοπρέπεια δεν σου επίτρεψε να βάλεις την συνείδηση στην κωλότσεπη για να επιβιώσεις. Εσύ θέλεις να ζήσεις, οι μαλάκες επιβιώνουν και πάντα επιβίωναν εις βάρος σου και εις βάρος αυτής της πατρίδας κάνοντας συνειδητά εσύ τον μαλάκα. Άλλο κάνω τον μαλάκα κι άλλο είμαι μαλάκας. Έκανες τον μαλάκα διότι ούτε και στις εποχές των παχιών αγελάδων μπορούσες να τους αντιμετωπίσεις, έτσι ακριβώς και σε τούτες τις εποχές κάνεις τον μαλάκα γιατί είσαι μόνος όπως πάντα.
Γιατί λοιπόν νιώθεις μαλάκας; Γύρισες καμιά μέρα στο σπίτι σου μετά από άσκοπες ενέργειες αναζήτησης μεροκάματου φέρνοντας στα παιδιά σου ψωμί κερδισμένο από ρουφιανιά, μαυραγορητισμό, πολιτική αλητεία, ραγιαδισμό ή πατώντας στο πτώμα συνανθρώπου σου;
Κάποτε μερικοί πατεράδες γύρναγαν σπίτι με άδεια χέρια αποκλεισμένοι λόγω κοινωνικών φρονημάτων από την ευδαιμονία μιας παρελθούσης Ελλάδας που αναπτύσσονταν για τους γνωστούς μαλάκες. Η παρακαταθήκη τους ήταν η καθαρή ματιά τους και η αξιοπρέπεια. Αυτοί δεν έβρισκαν δουλειά λόγω κοινωνικών φρονημάτων, εσύ λόγω αξιοπρεπών φρονημάτων.
Εφόσον ούτε σήμερα δεν πούλησες την αξιοπρέπεια για ένα κομμάτι ψωμί, είσαι ανδρείος. “Η πείνα έρχεται και φεύγει. Η αξιοπρέπεια όταν φεύγει δεν γυρίζει ποτέ”.
Νιώσε λοιπόν, ότι ως ηττημένο δεν μπορούν να σε κερδίσουν, τους μαλάκες τους έχουν κερδισμένους χρόνια τώρα. Δεν είναι δυνατόν να χωρά το μπόι της καρδιάς σου σ΄ ένα νούμερο ανεξόφλητου λογαριασμού. Όσοι ζουν την πραγματική ζωή γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι όλα μαύρα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σκέψου όμως ότι τελικά δεν είναι τόσο μαύρα όσο νομίζεις. Διότι αν ήταν θα είχες εξαντλήσει την ευγένεια και όλα τα ανθρώπινα στοιχεία που σε ορίζουν και βάζουν φρένο για να μην αποκτηνωθείς.
Εξάλλου μπορεί εσύ κι εγώ να ηττηθήκαμε όμως το καθάριο βλέμμα που βλέπουν τα παιδιά σου είναι η παρακαταθήκη σου για την ανατροπή. Όσο για το ηττημένος είναι σχήμα οξύμωρο διότι κανέναν πόλεμο δεν κήρυξες σε κανέναν. Είσαι απλά εγκλωβισμένος από την επίθεση ορδών ανθρωπαρίων, νόμων, χαρατσιών, απειλών μέσα στο έδαφός σου. Θα αντέξεις και θα δεις κι άλλα κι όπως κέρδισες την ζωή σου κάνοντας ελιγμούς στο ναρκοπέδιο των υπανθρώπων τόσα χρόνια, θα την κερδίσεις κι αύριο.
Παρηγοριές αξίζουν μόνο στους μελλοθάνατους και στους μαλάκες. Εδώ παρηγοριά δεν παίζει. Δηλώνουμε σε όλους αυτούς που με κάθε τρόπο μας βάζουν στην διαδικασία να αποδεχτούμε ότι είμαστε μαλάκες να πάνε να παίξουν μπάλα σε άλλο γήπεδο. Δεν τους παίζουμε. Και να είμαστε σίγουροι ότι ακόμα δεν στριμωχτήκαμε αρκετά γιατί όταν μας στριμώξουν αρκετά οι ανίκανοι και αποδεδειγμένα μαλάκες, όταν νιώσουμε ότι πίσω μας υπάρχει μόνο τοίχος τότε θα καταλάβουν ότι οι παριστάνοντες τους μαλάκες “πέθαναν”.-
http://lazarouyiannis.blogspot.gr
