της Γεωργίας Καρβουνάκη | Τον είχαν μάθει, λοιπόν, οι Κρητικοί και όταν πήγαινε να τους μιλήσει και να τους δώσει ελπίδες για ταχεία απελευθέρωση, του έλεγαν όλοι, εν χορώ “Ξέρουμε, ξέρουμε.. τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου”.
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Θα μπορούσε να χαρακτηρίζει την εποχή μας, αλλά και παλαιότερες. Τις άπειρες υποσχέσεις που πετούν στον αέρα και δεν έχουμε παρά να απλώσουμε το χέρι, να πιάσουμε μια και να αναπτερωθούν οι ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον. Που μπορεί αυτό να μην έρχεται, αλλά, τουλάχιστον, η ελπίδα μας συντηρεί σε καλύτερη κατάσταση απ’ότι η απελπισία.
Ποιος ήταν, όμως, ο Παντελάκης που έλεγε τα ίδια και τα ίδια;
Κρητίκαρος με τα όλα του ο Παντελής Αστραπογιαννάκης, έζησε στην περίοδο της κατάληψης της Κρήτης από τους Ενετούς. Όπως πολλοί άλλοι άντρες, ανέβηκε στο βουνό κι έπιασε το αντάρτικο. Μαζί με τα άλλα παλικάρια κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τις θέσεις των Ενετών κατακτητών, με στόχο να τους διώξουν το γρηγορότερο.
Εκτός από την παλικαριά του διέθετε λέγειν και ικανότητες εμψυχωτή. Μιλούσε στους άντρες του αλλά και στους κατοίκους των χωριών, υποχσχόμενος ότι πριν περάσει πολύς καιρός η Κρήτη θα ελευθερωθεί από τους Ενετούς.
Πράγμα που, βέβαια, ξέρουμε όλοι ότι άργησε κάποιους αιώνες να συμβεί. Κι αν ο Παντελάκης ζούσε σε όλο το διάστημα της ενετοκρατίας, από το 1211 έως το 1669, τις ίδιες υποσχέσεις θα έδινε για απελευθέρωση.
Τον είχαν μάθει, λοιπόν, οι Κρητικοί και όταν πήγαινε να τους μιλήσει και να τους δώσει ελπίδες για ταχεία απελευθέρωση, του έλεγαν όλοι, εν χορώ “Ξέρουμε, ξέρουμε.. τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου”
cretalive.gr, asprilexi.com