Η αναγόρευση του Ρίχτερ δημιούργησε πολλές αντιδράσεις και δικαίως. Όμως, υπήρχαν και αυτοί που βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Μεταξύ αυτών είναι και οι της Χρυσής Αυγής.
Βλέπετε, αν και από τότε που έγινε κοινοβουλευτικό κόμμα οι της Χρυσής Αυγής προσπαθούν να αποκρύπτουν τη θεση τους σχετικά με την εισβολή των ναζί και είναι πιο προσεκτικοί, οι “αγωνιστές” αυτού του κόμματος, έχουν γαλουχηθεί να τιμούν τους νεκρούς τους. Και στην περίπτωση αυτή, οι νεκροί τους ήταν ο στρατος κατοχής των ναζί.
Τα γεγονότα στην πανεπιστημιούπολη Γάλλου
Αλλωστε, δεν έχει περάσει πολύς καιρός όταν η πανεπιστημιούπολη Γάλλου γέμισε με ναζιστικά συνθήματα από οπαδούς της Χρυσής Αυγής. Στις 20 Μαρτίου του 2014, κατά την ημέρα που είχε προγραμματιστεί προβολή ντοκιμαντέρ για τα εγκλήματα των ναζί της Καλής Συκιάς στον Άγιο Βασίλειο Ρεθύμνου. Το γεγονός είχε καταγγέλλει και η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης με σχετική ανακοίνωση.
Όμως, αυτή τη φορά τα πραγματα είναι διαφορετικά. Η κατακραυγή είναι εντονότατη για την αναγόρευση Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα και τώρα πλέον κάποιοι “υποψήφιοι” προσπαθούν να δρέψουν “αντιναζιστικές δάφνες” ξεσηκώνοντας διαμαρτυρίες από τους ομοϊδεάτες τους που συμφωνούν με τις θέσεις που έχει εκφράσει ο καθηγητής Χάιντς Ρίχτερ.
“Όψιμος αντιναζισμός”
Σε άρθρο του με τίτλο “Η Μάχη της Κρήτης και οι όψιμοι ναζί” το γνωστό φασιστικό blog ristorante-verona (αναφορα σε κατάστημα, κέντρο συνάντησης φασιστών που δημιούργησαν στην Αθήνα γνωστοί Ιταλοί φασίστες, φίλοι του Νίκου Μιχαλολιάκου) καταχεριάζει τον υποψήφιο της Χρυσης Αυγής και περιφερειακό σύμβουλο Κρήτης Γιώργο Σπυρόπουλο, για υποκριτικό “αντιναζισμό” και “αντιγερμανισμό”.
Ο Γιώργος Σπυρόπουλος σημειώνε μεταξύ άλλων ότι:
“Ο εν λόγω συγγραφέας, στο τελευταίο συγγραφικό του έργο, με θέμα ‘Η Μάχη της Κρήτης’, χαρακτήρισε τον Κρητικό Λαό, τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και την Ελληνική Χωροφυλακή, που πολέμησαν για την ελευθερία τους, ως ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ και ως ανθρώπους, οι οποίοι, αγωνίστηκαν με βάρβαρα μέσα και βρώμικο και κτηνώδη τρόπο –εάν είναι δυνατόν- για την ελευθερία του τόπου τους, ενάντια στον γερμανό κατακτητή”.
Το άρθρο του, παρα την προσπαθειά του να κρατήσει ευχαριστημένους και το ιδεολογικό κοινό της Χρυσής Αυγης, προκάλεσε έντονες αντιδρασεις αφού οι ισχυρισμοί που γίνονται σε αυτό έρχονται σε σύγκρουση με βασικά πιστεύω των φασιστών στην Ελλάδα.
Και έτσι, ο συγγραφέας του άρθρου, επαναφέρει στην τάξη τον κ. Σπυρόπουλο κι αφού παραθέτει τα σημεία από το βιβλιο του Χάιντς Ρίχτερ που δημιούργησαν αντιδράσεις καταλήγει στο ότι ο Χάιντς Ρίχτερ “λιγα λέει” και ειρωνευόμενος αμφισβήτησε το κατά πόσο ήταν “έπος” η Μάχη της Κρήτης:
“Αρκεί κανείς και μόνο να σκεφτεί ότι οι επιτιθέμενοι ήταν πέντε φορές λιγότεροι από τους αμυνόμενους!”
“…η Σβάστικα κυμάτιζε περηφανα στην Κρήτη”
Μάλιστα, συστηνει στους συντρόφους του να κοιτάξουν τα γερμανικά αρχεία του Bundesarchiv για τις φιλικές σχέσεις των κατακτητων με τους Κρητικούς για να συνεχίσει:
“Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Σβάστικα κυμάτιζε περήφανα στην Κρήτη ακόμη και μετά τη λήξη του Β’Ππ, αφού οι Γερμανοί είχαν παραμείνει εκεί και ουδείς αντιστεκόταν…”
Για το τέλος, υπάρχει ένα έγγραφο με τον τίτλο “ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ – Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ”, στο οποίο δεν αναγράφεται ο συγγραφέας του. Υποθέτουμε όμως ότι πρόκειται για κάποιο γνωστό, σημαντικό πολιτικό πρόσωπο του φασιστικού χώρου.
Στο συγκεκριμένο έγγραφο αναγράφονται θέσεις σχετικά με τη Μάχη της Κρήτης που περιπου συμφωνούν με τις εκφρασμένες στο βιβλίο του κ. Ρίχτερ περί “βαρβαρότητας” των αμυνομένων και “ηρωικής στάσης” των κατακτητών.
Αν μη τι άλλο, αποδεικνύεται και εξ αυτού, ότι οι αντιδρασεις των πολιτων της Κρήτης ουτε υπερβολικές ήταν ούτε δίχως βάση.
Τα πονήματα των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής
Γνωστές είναι άλλωστε και οι θέσεις ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγης, όπως ο Χρήστος Παππάς. Ο υπαρχηγός του φασιστικού κόμματς πολλές φορές σε αρθρα του έχει εξυμνήσει τους “ηρωικώς πεσόντες εθνικοσοσιαλιστές”
Ανάμεσα στα άλλα πονήματά του, έχει εντοπιστεί και το κείμενο για τους «ιερομάρτυρες» της χιτλερικής ιδεολογίας, δηλαδή τα 11 ηγετικά στελέχη του Γ’ Ράιχ που εκτελέστηκαν μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης «από τις κρεμάλες των συμμάχων». Για αυτούς μάλιστα, ο βουλευτής Επικρατείας της ΧΑ δεν παρέλειψε να κρίνει ως… άδικη την καταδίκη των ναζιστικών του προτύπων, ενώ αφιέρωσε το άρθρο του στη μνήμη τους ως «ένα μνημόσυνο Αγάπης και Προσευχής για την ψυχική τους ανέλιξη και τελειοποίηση». (Περιοδικό «Resistance/Αντεπίθεση», τεύχος 15, Δεκ. 2003).
«Η βαρβαρότητα και το μίσος των Συμμάχων ενάντια στον Εθνικοσοσιαλισμό δεν θα κοπάσει με την πάροδο των ετών. Σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά το στήσιμο της κρεμάλας στη Νυρεμβέργη, με το ίδιο τελετουργικό (διά στραγγαλισμού) θα δολοφονήσουν τον υπέργηρο έγκλειστο των φυλακών Σπαντάου, Ρούντολφ Ες, στις 17 Αυγούστου 1987. Ο πόλεμος όμως δεν τερματίστηκε το 1945, και ούτε η δικαιοσύνη αποδόθηκε στη Νυρεμβέργη του 1946.
Γενιές μετά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα αυτών που έπεσαν στην ευρωπαϊκή σύρραξη, άσχετα σε ποιο στρατόπεδο ανήκαν οι παππούδες τους, αφυπνίζονται και δικαιούνται να γνωρίζουν. Ησαν οι “καλοί” αυτοί που κρέμασαν τους “κακούς” στη Νυρεμβέργη; Ή μήπως η πραγματική ιστορία κρύβει άλλες;» καταλήγει το άρθρο του Χρήστου Παππά.
Παρόμοιες θέσεις έχει εκφράσει και ο Κασιδιάρης, αφού στις 20/4/2011, εξυμνούσε με άρθρο του στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» το «ανανεωτικό» και «πνευματικό κίνημα» του ναζισμού. Έγραφε:«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και οκλασικισμός θα υπερίσχυαν (…)».
Αλλά και ο Μιχαλολιάκος, στο άρθρο του για τον Χίτλερ («Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987), έγραφε: «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νοιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί (…) με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»