Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Η χώρα συνεχίζει να κατολισθαίνει στα Τάρταρα της φτώχειας και της ανεργίας που είναι αλυσοδεμένες με το Μνημόνιο και τον ευρωραγιαδισμό.
Το κατεστημένο και το βαρύτατα καταχρεωμένο σύστημα του στρατού κατοχής με εμπροσθοφυλακή τα κεντρικά ΜΜΕ, τους Ναιναίκους, τους Φιρφιρίκους, τους Ντερμπεντέρηδες, τους Μπάμπηδες και ΣΙΑ, συνεχίζουν να κατατρομοκρατούν το ζαλισμένο πλήθος για τις καταστροφές που επέρχονται αν η χώρα βγει από την ευρωζώνη.
Το δολοφονικό ευρώ αναγορεύεται σε ιερό δισκοπότηρο, σε δόγμα του πίστευε και μη ερεύνα. Ενάντια στην κοινή λογική και στη απλή μνήμη που θα έπρεπε να θυμίζει πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε τώρα με το ευρώ. Αλλά όση φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες, τραγωδίες, αδιέξοδα και αν βιώνουμε, αυτοί εκεί, πιστοί στο δόγμα: «ευρώ, ξερό ψωμί και δόξα τω Θεώ». Κάτι σαν το «ελιά –ελιά και Κώτσο Βασιλιά».
Η φτώχεια, η ανεργία, η δυστυχία, η καταστροφή, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι απόλυτα αδιαίρετες έννοιες. Το Μνημόνιο και το ευρώ είναι κάτι περισσότερο από δίδυμα αδέρφια, είναι Σιαμαίοι αδελφοί και τίποτα δεν μπορεί να τα διαχωρίσει. Είναι αστείες οι υποθέσεις ότι με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση, η Ανκέλα Δωροθέα Μέρκελ θα υποστείλει τη σημαία της άτεγκτης Μνημονιακής λιτότητας. Η ληστρική επιδρομή της ευρωζώνης στη μαρτυρική Κύπρο, αποτελεί ένα καυτό παράδειγμα για το τι είναι σε θέση να μας κάνει αυτός που κρατάει τον μαστίγιο, το ζουρνά και τον κουμπαρά.
Ας είμαστε σοβαροί. Το φοβερό δίδυμο Μέρκελ και Σόϊμπλε, μπορεί να κάνει μια μπουκιά, όποιον μικρούλη του νότου παριστάνει τον τσαμπουκά. Όχι μόνο γιατί η παραδοσιακή πρωσική αναλγησία είναι δεύτερη φύση τους. Αλλά γιατί, στον πυρήνα του συστημικού οικοδομήματος της ευρωζώνης, όπως έχει στηθεί από τους νεοκατακτητές, το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ. Για όλα τα παραπάνω η μάχη ενάντια στην ευρωζώνη, εκτός των άλλων, έχει το χαρακτήρα και εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Ο καταγγελτικός λόγος ενάντια στον όλεθρο του Μνημονίου είναι αναγκαίος. Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Όμως, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μην συνοδεύεται από ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις. Μια τεράστια αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Όλα τα παραπάνω, δεν πρέπει να εκληφθούν ότι στρέφονται ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, τα κεντρικά στελέχη του οποίου ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, πασχίζουν να πείσουν τους πάντες ότι, μια δική τους κυβέρνηση δεν πρόκειται να μας βγάλει από την ευρωζώνη. Αν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανατρέψει τη μνημονιακή τραγωδία της χώρας μέσα στο ευρώ όπως διατείνεται, τότε και εμείς, οι σημαιοφόροι της δραχμής, θα το χαιρετίσουμε. Αλλά κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, γιατί όπως αναλήθηκε και πιο πάνω, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι αυτοκόλλητοι Σιαμαίοι αδερφοί.
Η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι, η τελευταία επιλέγει ως αδιαπραγμάτευτη πορεία για τη χώρα την ένταξή μας στην ευρωζώνη, με το όποιο κόστος. Αποδέχεται τα μνημονιακά συνακόλουθα, υπολογίζοντας και διακηρύσσοντας μια διαρκώς αναβαλλόμενη αισιόδοξη πορεία για το μέλλον.
Αντίθετα, το 70% των ψηφοφόρων και ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, πιστεύουν στην ανάγκη απαλλαγής απο την ευρωζώνη, έστω και αν οι εκλογικές σκοπιμότητες έχουν θέσει την άποψη αυτή στο περιθώριο. Όλα θα κριθούν το Μάρτιο, όταν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έρθει αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα που σηματοδοτεί το απόλυτο γεγονός ότι το Μνημόνιο και το ευρώ είναι Σιαμαίοι αδερφοί. Εμείς ελπίζουμε και θα κάνουμε ότι μπορούμε γι’ αυτό, οι Σιαμαίοι να διαχωριστούν και να παρθούν οι πρέπουσες αποφάσεις για τη σωτηρία της χώρας.