Μονόδρομος η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία στο τέλος της τετράμηνης συμφωνίας, εφόσον η ελληνική κυβέρνηση δεν πετύχει ακύρωση του μνημονίου και διαγραφή του χρέους σύμφωνα με τον βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ Ι. Μιχελογιαννάκη.
Η ανακοίνωση του κ. Μιχελογιαννάκη έχει ως εξής:
Έχουμε ένα δημόσιο χρέος περίπου 320 δις.
Το χρέος αυτό, είναι πασιφανές, ότι είναι μη βιώσιμο.
Συγκεκριμένα, είναι:
• Απεχθές (αβάστακτο – από τη λέξη εχθρός), διότι έγινε 1) χωρίς τη συγκατάθεση της κοινωνίας, 2) δεν λειτούργησε για το δημόσιο συμφέρον και 3) για τα δύο προηγούμενα ήταν γνώστες οι δανειστές π.χ. κατασπατάληση δημοσίου χρήματος από τράπεζες.
• Επονείδιστο (καταραμένο) το οποίο προέρχεται από όρους διάφορων συμφωνιών π.χ. μνημονίων.
• Επαχθές (δυσβάστακτο – από τη λέξη άχθος = βάρος), από κακουργηματική πράξη, μεταξύ δανειστή και δανειζόμενου.
Ένα χρέος ή το πληρώνεις (οπότε σημαίνει, ότι το αποδέχεσαι), ή δεν το πληρώνεις (οπότε σημαίνει πιστωτικό γεγονός) ή το διαπραγματεύεσαι.
Εμείς, ως ΣΥΡΙΖΑ, ψηφιστήκαμε για να διαπραγματευτούμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Επιχειρηματολογώντας, για μας είναι απεχθές και επαχθές και επονείδιστο, κι επιπλέον, υπάρχει και η συμφωνία του Λονδίνου του 1953, βάσει της οποίας η Γερμανία πέτυχε τη διαγραφή του χρέους της. Όλα αυτά, βέβαια, εντός ευρώ.
Βάσει του Υπουργού Οικονομικών, κ. Βαρουφάκη, πετύχαμε μια τετράμηνη συμφωνία, κατά την οποία καθημερινά θα διαπραγματευόμαστε την ακύρωση του μνημονίου και συγχρόνως, τόσο την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και τα πρώτα βήματα για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Ήδη γνωρίζουμε ότι 50 δις δόθηκαν από τον ελληνικό λαό για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, χωρίς αυτές να έχουν δώσει τίποτα για την ρευστότητα.
Αυτή θα πρέπει να είναι η δέσμευση μας, αφού η πρώτη είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Η τρίτη δέσμευσή μας είναι να μαζέψουμε χρήματα από εκεί που μέχρι τώρα κανείς δεν ήθελε να μαζέψει, αγγίζοντας το λαθρεμπόριο παντός είδους – καρτέλ – παντός είδους λίστες – εμβάσματα εξωτερικού – offshore – ενδοομιλικές συναλλαγές. Η τέταρτη δέσμευσή μας είναι το δίκαιο φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα. Τέλος, η πέμπτη, είναι η θεμελίωση ενός υγιούς κράτους με υγεία, παιδεία, έρευνα και καινοτομία, ναυτιλία, τουρισμό, πολιτισμό, περιβάλλον, εθνική άμυνα, αγροτικό και κτηνοτροφικό πρωτογενή τομέα, δευτερογενή τομέα, μεταποίηση, εμπόριο και εξαγωγές, όλα αυτά, με αξιοπρεπείς όρους.
Ψηφιστήκαμε λοιπόν για ακύρωση μνημονίου, για διαγραφή χρέους και για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, αρχικά και σιγά – σιγά, κατά τα την τετραετία, τα υπόλοιπα.
Αν μετά το τέλος της τετράμηνης εκεχειρίας δεν έχουμε πείσει – πειστεί, για την ακύρωση του μνημονίου και τη διαγραφή του χρέους, τότε προτείνω ότι είναι μονόδρομος η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία (εκλογές ή δημοψήφισμα), για να μας δώσει εκ νέου εντολή, ότι αφού δεν καταφέραμε ακύρωση – διαγραφή, να του πούμε και να μας πει τι άλλο μπορούμε να κάνουμε.