Γράφει η Ροδάνθη Κουμή

Ακούμε διαρκώς την λέξη χρεοκοπία τα τελευταία χρόνια.

Εκείνοι που έχουν ακόμα κάποιο απόθεμα στις τράπεζες ή κάνουν ανάληψη, ή ψάχνουν τρόπους να βγάλουν έξω τα χρήματα τους.

Εκείνοι που δεν έχουν χρήματα απλώς ακούν την λέξη χρεοκοπία ως μια επιστροφή στην δραχμή και ως μια παλιά ιστορία που άκουγαν από το παππού ή την γιαγιά για το νόμισμα Τσολάκογλου.

Και αναρωτιέται ο απλός λαός που στηρίζεται στα δυο του χέρια να ζήσει την οικογένεια του, γιατί μας έβαλε στην Ευρωζώνη ο Καραμανλής και γιατί μας έβαλε στο ευρώ ο Σημίτης;Tι άλλαξε για την Ελλάδα μας;

Τίποτε δεν άλλαξε! Μια ζωή υπό την κατοχή ξένων δυνάμεων είναι που την θέλουν να υποκύπτει στις εκάστοτε φιλοδοξίες τους. Και της δίνουν δάνεια να ανακάμψει και σίγουρα δεν το κάνουν για το καλό του λαού, αλλά για δικά τους οφέλη που βρίσκονται κάπου σε μια τράπεζα στην Ελβετία η οποία Ελβετία πάντα μένει αλώβητη από πολέμους καθώς έχει όλη την συσσώρευση του μεγάλου κεφαλαίου.

Και η φτωχή χώρα μας είναι υποχρεωμένη να σκύβει κάθε φορά που θα βλέπει το μεγάλο κεφάλαιο, για μια ελεημοσύνη. Και ξανακούμε την λέξη χρεοκοπία και αναρωτιέται ο λαός που κανείς δεν πάει να τον ρωτήσει, ποτέ θα ξημερώσει μια μέρα που αυτός ο ήλιος που λεν ότι είναι πιο λαμπερός στην Ελλάδα από αλλά κράτη θα λάμψει τόσο πολύ ώστε να νιώσουν στο πετσί τους την φλόγα την άσβεστη οι ξένες δυνάμεις που μας καταδυναστεύουν;

Αναρωτιέται και ψηφίζει, αλλάζει κυβερνήσεις, αλλά δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι η χώρα μας είναι ταπεινωμένη και βουλιάζει στην κατάθλιψη.

Κάποιος να σώσει την Ελλάδα από τον βραχνά των ξένων δυνάμεων και των πουλημένων πολιτικών και όχι από την χρεοκοπία γιατί η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει χρόνια πολλά πριν.