Λεωφόρος Καραμανλή ή λεωφόρος Σούδας ή λεωφόρος δυστυχημάτων.
Ένας δρόμος που δεξιά και αριστερά είναι γεμάτος δέντρα, που πολλά απ’ αυτά αγγίζουν την άσφαλτο, με κακοτεχνίες στα πεζοδρόμια όπου δεν είναι προσπελάσιμα κυρίως από αναπήρους, με εικονοστάσια και ανθοδέσμες δίπλα σε αναμμένα κεριά που δηλώνουν κάποια θυσία ανθρώπων.
Μια εικόνα φρίκης που σε κάνει να νιώθεις διαβαίνοντάς την, οτι ίσως είναι τα τελευταία βήματα της ζωής σου. Ένα σκηνικό που δε το συναντάς εύκολα.
Είναι το αποτύπωμα του νεοελληνικού κατεστημένου. Μια σφραγίδα της κουλτούρας μας σε ένα ειδεχθές έγκλημα που τελείται χρόνια τώρα και που έχουμε κλειστά τα μάτια, αρμόδιοι και μη.
Ποιοι ευθύνονται; Όλοι. Κυρίως οι αρμόδιοι (σιχαμερή λέξη) του κράτους, οι περαστικοί, οι περίοικοι, ο…καιρός που όταν βρέχει δε ξεχωρίζεις τη νύχτα τα δέντρα από την άσφαλτο, ο ελλειπής φωτισμός σ’ ένα δρόμο με μεγάλη κυκλοφορία, η μη τοποθέτηση ραντάρ για την υπερβολική ταχύτητα, μην θίξουμε τη δημοκρατία, γιατί το ραντάρ δεν είναι δημοκρατικό.
Το να σκοτώνονται άνθρωποι κυρίως νέοι είναι δημοκρατικό, γιατί δημοκρατία για κάποιους είναι μια χώρα χωρίς κανόνες και να κάνουν οι πολίτες της οτι θέλουν και οχι να σέβονται τους πάντες και τα πάντα. Μια θολούρα που δεν έχει λογική εξήγηση. Άλλωστε τι να πεις όταν φεύγουν άνθρωποι τόσο άδικα σε τροχαία και κάποιοι κοιμούνται ήσυχα τα βράδια χωρίς τύψεις, χωρίς ενοχές και αυτοί είναι οι αρμόδιοι.
Δεν υπάρχει πιο κάτω, πιστεύω.
Μιχάλης Γ.Κελαϊδής.