Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
«Μητρός τε και Πατρός τε και των άλλων προγόνων, απάντων τιμιώτερον και σεμνώτερον, πατρίς εστιν»
Με τον ύμνο αυτό τραγουδεί η κλασική αρχαιότητα την πίστη, την αφοσίωση και την αγάπη της για την πατρίδα.
Με αυτό το τραγούδι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν γενιές και γενιές και με τη συνείδηση αυτή της πατρίδας ως υπέρτατης αξίας, την υπερασπίστηκαν κάθε φορά, που «των εχθρών τα φουσάτα» επεχείρησαν και απείλησαν την εθνική μας ακεραιότητα και ανεξαρτησία.
Με αυτό το φρόνημα οι πρόγονοί μας στα βουνά της Βόρειας Ηπείρου το 1940 έγραψαν το ιστορικά έπος με τον ιστορικά θρίαμβο που πέτυχαν να αντιμετωπίσουν και αν γυρίσουν πίσω τον πολυαριθμότερο στρατό και με αξιολογότερο εξοπλισμό της φασιστικής Ιταλίας του δικτάτορα Μουσολίνι, που εμείς έχουμε τη χαρά να εορτάζουμε αυτές τις μέρες, να τιμούμε και να μακαρίζουμε τους προγόνους μας και να θέλουμε και να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε με λειτουργίες στη μνήμη τους, με δοξολογίες και παρελάσεις και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις στα σχολεία, στις πόλεις και στα χωριά μας, στη δόξα τους, τη θυσία τους, τον ηρωισμό και τον πατριωτισμό τους.
Είναι δίκαιο αυτό γιατί κατά τους ίδιους σοφούς προγόνους μας «καλόν τοις εκ των πολέμων θαπτομένους αγορεύσθαι, δίκαιον γαρ και πρέπον δε άμα εν τω τοιώδε την τιμήν ταύτην της μνήμης διδόσθαι». Όλα αυτά που γίνονται είτε είναι καθιερωμένα είτε γίνονται αυθόρμητα έχουν, όχι μόνο νόημα αλλά και υπέρτατη αξία προπάντων για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας.
Έχουμε ανάγκη να πληροφορούμαστε και να σπουδάζουμε το παρελθόν μας γιατί από αυτό αντλούμε δυνάμεις για να θωρακίζουμε το παρόν και αν ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον της πατρίδας μας και ημών των ιδίων.
Για τούτο κάθε σκέψη περιορισμού των εκδηλώσεων για τις εθνικές μας επετείους είναι ανεπίτρεπτη, όσο τουλάχιστον, θέλουμε την υπαρκτή ιστορική και πραγματική συνέχεια της πατρίδας μας, τόσο μέσα στο χρόνο, όσο και ανάμεσα σε όλους εκείνους τους αοράτους και ορατούς εχθρούς που καραδοκούν και μερικές φορές απειλούν και υπονομεύουν την εθνική μας ακεραιότητα και ελευθερία.
Οι πρόγονοί μας του ‘ 40 δεν ζούσαν σε καλύτερες συνθήκες από αυτές που εμείς δοκιμαζόμαστε ποικιλότροπα σήμερα.
Το καθεστώς πριν τον πόλεμο ήταν δικτατορικό και η οικονομία της χώρας μας σε πολύ άσχημη κατάσταση, γι’ αυτό και ο στρατός μας βρέθηκε με ελάχιστες ποσότητες πολεμικού υλικού στον πόλεμο.
Όμως οι πατέρες και οι παππούδες μας είχαν το φρόνημα, είχαν τον ηρωισμό, είχαν τη μεγάλη αγάπη για την πατρίδα και δεν λιποψύχησαν μπροστά στην ιταμή και εξευτελιστική πρόταση του δικτάτορα Μουσολίνι. Το όχι του δικούς μας επίσης δικτάτορα Μεταξά άγγιξε τις καρδιές των Πανελλήνων, των νέων και των ηλικιωμένων, των ανδρών και των γυναικών και «εν ενί στόματι και μια καρδία» ανταποκρίθηκαν στο εθνικό κάλεσμα της γενικής επιστράτευσης.
Τα βουνά της Ηπείρου άστραψαν και βρόντηξαν με την παρουσία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων να καταφέρνουν τα ακατόρθωτα.
Εκεί πάνω η ιστορία της πατρίδας μας ξαναγράφεται.
Στα βουνά της Ηπείρου, στην παγωνιά της Αλβανίας οι Πανέλληνες ανασταίνουν Παρθενώνες, Πλαταιές και Σαλαμίνες και επαληθεύουν και δικαιώνουν τους ηρωικούς των προγόνους, που από αιώνων έβαλαν τα στήθια τους μπροστά και υπερασπίστηκαν την πατρίδα.
Να θυμούμαστε επιδρομές των Περσών (περσικοί πόλεμοι), Τουρκοκρατία αιώνων, εθνική παλλιγενεσία του ‘ 21 με τους πολυάριθμους ηρωικούς και γενναίους εθνομάρτυρες το Μανιάκι του Παπαφλέσσα, την Αλαμάνα του Διάκου, το Σούλι των ηρωικών γυναικών, το Αρκάδι και παλιότερα τον Δασκαλογιάννη της Κρήτης.
Το επισημότερο μνημόσυνο και η πιο ιερή δοξολογία και η πιο αληθινή και αυθεντική παρέλαση γίνεται εκεί στα βουνά της πατρίδας μας, στις παγωμένες κορυφές της Πίνδου. Εκεί ακούγεται ο ιερός ύμνος της ελευθερίας «ΑΕΡΑ», νικήσαμε.
Μακαρίζουμε, τιμούμε και μνημονεύουμε τα ηρωικά εκείνα πρόσωπα που στα σύνορα της πατρίδας μας ξαναγράφουν την ένδοξη ιστορία μας.
Με εκείνων τη θυσία αναπνέουμε ελεύθερο ελληνικό αέρα και οφείλουμε να είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς και την πατρίδα μας.
Χαλάλι τους οι λειτουργίες, οι δοξολογίες, οι παρελάσεις και τα πανηγύρια.
Ότι και να κάνουμε γι’ αυτούς είναι λίγο.
Να τα κάνουμε όλα, να πούμε ναι σε όλα:
Για την Ελλάδα.
Για την πατρίδα.
Για τους Έλληνες.
Για τα παιδιά μας.
Για το παρόν μας.
Για το μέλλον μας.
Το έπος του ‘ 40 μαζί με την αντίσταση της Κατοχής εμπνέουν και ζωογονούν, είναι αξίες που δεν δικαιούμαστε να ευτελίζουμε και όχι μόνο, αλλά και οφείλουμε να καλλιεργούμε αυτή τη συνείδηση.
Είμαστε άξιοι των προγόνων μας, τους αγαπούμε, τους τιμούμε και θέλουμε να τους μοιάζουμε.
Είμαστε παρόντες μπροστά στη φωνή – πρόσκληση της πατρίδας μας γιατί όπως και η μάνα το ίδιο και η πατρίδα «είναι μία».
Μην την χάσουμε, αν την χάσουμε, χαθήκαμε.
Το ισχυρό , το δυναμικό και το νικητήριο παρελθόν μας προδιαγράφει ένα ισχυρό παρόν με ένα επίσης αισιόδοξο μέλλον για την αιώνια ύπαρξη της πατρίδας μας και ημών των Πανελλήνων.