Του Κωνσταντίνου Ν. Φουντουλάκη
Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είναι σωστό να κρίνεται στα δικαστήρια η επιστημονική ιστορική άποψη; Η Ελληνική πολιτεία έχει πει ναι και σε αυτό οδηγήθηκε και καταχειροκροτήθηκε από ένα μεγάλο αριθμό «ριζοσπαστικών αντιρατσιστών» που ένιωθαν δικαίωση με τη φυσική συντριβή και φίμωση των ιδεολογικών εχθρών τους να γίνεται ορατή με την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου.
Δυστυχώς τα νέα είναι άσχημα και αυτό ήταν αναμενόμενο. Το λέγαμε από την αρχή ότι το σημείο εκείνο του νόμου που προέβλεπε την ποινική δίωξη της έκφρασης «μη σωστών» ιστορικών απόψεων ήταν εξ ορισμού φασιστικό, ανελεύθερο και θα έκανε τους εχθρούς της δημοκρατίας να χαίρονται. Και να, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις….
Ένας Γερμανός καθηγητής, ο Χάινς Ρίχτερ, με μεγάλο έργο που αφορά την ιστορία των Βαλκανίων αλλά ειδικά της Ελλάδας και της Κύπρου παραπέμφθηκε σε δίκη με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο για τα όσα έγραψε στο βιβλίο του για τη Μάχη της Κρήτης.
Να το πούμε ξεκάθαρα: Η δίκη αφαιρεί από όλους εμάς που θεωρούμε λανθασμένες και υβριστικές τις απόψεις του το δικαίωμα να τον κρίνουμε. Το αφαιρεί διότι δικαιώνει αυτό ακριβώς το οποίο τελικά υπερασπίζεται εμμέσως στο βιβλίο του, δηλαδή το ιπποτικό πνεύμα του φασίστα επιτιθέμενου. Δικαιώνει το δικαίωμα του όμορφου απαστράπτοντα δυνατού να φέρεται επιθετικά προς τον φτωχό και αδύναμο. Το δικαίωμα του χορτάτου να περιγελά τον πεινασμένο επειδή δε χρησιμοποιεί μαχαίρι και πιρούνι σύμφωνα με το Savoir vivre.
Για να περιγράψω με δυο λόγια το πλαίσιο, ο καθηγητής Ρίχτερ τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο το 2000 με το «Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα» για την προσφορά ως καθηγητής Ελληνικών και Κυπριακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ (στο οποίο δίδαξε ως το 2003).
Ως το 2011 δεν υπήρχε καμία σκιά στο έργο του ωστόσο το έτος αυτό στο βιβλίο του με αντικείμενο τη Μάχη της Κρήτης ο καθ. Ρίχτερ χαρακτηρίζει την παγκοσμίως γνωστή ηρωική Μάχη της Κρήτης ως στρατιωτικό μύθο και αποδίδει στην κρητική αντίσταση βάναυσες και βάρβαρες πρακτικές σε βάρος των Γερμανών τραυματιών, αιχμαλώτων ή και νεκρών.
Το 2014, εν μέσω αντιδράσεων, το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης τον αναγορεύει Επίτιμο διδάκτορα μετά από πρόταση του καθ. Αντρέα Στεργίου. Τότε ο καθ. Στεργίου είχε απαντήσει στις αντίθετες φωνές ότι η κριτική βασίζεται σε απομονωση και παρερμηνεία εδαφίων από το συγκεκριμένο βιβλίο, ωστόσο αντίθετες απόψεις εκφράστηκαν από την καθ. του Πάντειου Πανεπιστημίου Ντανιέλα Μαρούδα η οποία τόνισε επιπλέον το θέμα ενδέχεται να καταστεί επικίνδυνο για τις νομικές θέσεις της Ελλάδας στο ζήτημα των γερμανικών οφειλών, καθώς και από τον καθ. του Παντείου Πανεπιστημίου Στέλιο Περράκη, ο οποίος χαρακτήρισε τις αναφορές του κ. Ρίχτερ ως ανεπίτρεπτες, προσβλητικές και προκλητικές.
Καθηγητές από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης έκαναν λόγο για απόκρυψη στοιχείων από τον εισηγητή και φέρεται να δήλωσαν ότι η απόφαση της αναγόρευσης του κ. Ρίχτερ ελήφθη έχοντας άγνοια για την ύπαρξη του επίμαχου βιβλίου (εφημερίδα Έθνος 21/11/2014).
Για να βάλουμε τώρα τα πράγματα στην θέση τους:
- Ο φασίστας επιτιθέμενος δεν είναι ποτέ ιππότης ειδικά όταν η πανοπλία του είναι αστραφτερή. Και μόνον η υπονόηση μιας τέτοιας άποψης είναι βαθύτατα ανελεύθερη, αντιδημοκρατική και ακραία φασιστική σκέψη.
- Όποιος πιστεύει ότι υπάρχει ιπποτισμός στον πόλεμο μάλλον πιστεύει επίσης στον Άγιο Βασίλη στα ξωτικά και στις νεράιδες. Δεν υπάρχει στην ιστορία ομάδα, λαός ή κράτος που να πήρε μέρος σε πόλεμο και να μην έχει τα χέρια του λερωμένα. Αυτή είναι η «χονδροειδής» και «ανεπεξέργαση» αλήθεια. Είναι η αλήθεια που εκμεταλλεύεται ο καθ. Ρίχτερ για να προσπαθήσει να υποννοήσει ένα συμψηφισμό: Η μη-συστηματική, αυθόρμητη και μάλλον χαμηλής έντασης και έκτασης «βάρβαρη» συμπεριφορά ενός αμυνόμενου υπέρ βωμών και εστιών αντάρτικου απέναντι σε ένα υπέρτερο τακτικό στρατό, συγκρίνεται με τη συστηματική, οργανωμένη με κρύο αίμα, εκτός πλαισίου και μέτρου εγκληματική δράση ενός κατακτητή απέναντι σε άμαχο πληθυσμό.
- Έπεσε πάνω τους η ισχυρότερη πολεμική μηχανή της εποχής και ήταν μια γενιά που μόλις πριν 30 χρόνια είχε ελευθερωθεί απο τους Τούρκους. Βγήκαν με ό,τι πρωτόγονα μέσα είχαν για να υπερασπιστούν τα χώματά τους και έδιναν τη ζωή τους γνωρίζοντας ότι δεν τους καλύπτουν οι νόμοι του πολέμου. Ότι αν πιαστούν αιχμάλωτοι θα τουφεκιστούν. Και ο κ. Ρίχτερ συζητά ότι σε πολλές περιπτώσεις παραφέρθηκαν; Πλάκα μας κάνει; Μύθος η μάχη της Κρήτης; Πιθανόν οι Ρώσοι να ξηγήθηκαν καλύτερα στο Στάλιγκραντ, δεν αμφιβάλλω.
- Όμως χάθηκε η ουσία του πράγματος με αναφορά στη σημερινή πραγματικότητα. Ουσιαστικά ήταν μια εύκολα προβλέψιμη συνέπεια του αντιρατσιστικού νόμου. Το μόνο που δε μπορούσαμε να προβλέψουμε ήταν πάνω σε ποιόν θα έσκαγε πρώτα. Δυστυχώς έσκασε πάνω στον Ρίχτερ και τον αναδεικνύει σε μάρτυρα της ελεύθερης έκφρασης και σκέψης και όλους εμάς σε οπισθοδρομικούς σκοταδιστές.
- Προσωπικά θα υπερασπίσω το δικαίωμα του Ρίχτερ να λέει ό,τι θέλει, ακόμα και το δικαίωμα της Χ.Α. να λέει ό,τι θέλει. Δε θα τους χαρίσουμε την κριτική του περιεχομένου των λόγων τους και δε θα μας κάνουν σαν τα μούτρα τους. Το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έχει καμιά δουλειά να ανακατευτεί με τις αποφάσεις των δικαστηρίων (όπως πολλοί ζήτησαν).
Ήταν αναμενόμενο ότι ο αντιρατσιστικός νόμος όπως ψηφίστηκε θα είχε κυρίως παρενέργειες. Αποτελεί ουσιαστικά ένα τρόπο λογοκρισίας ή αυτο-λογοκρισίας και αυτό είναι πρόβλημα για την πληγωμένη δημοκρατία μας. Η αθώωση του καθ. Ρίχτερ ίσως αποτελέσει άλλο ένα πρόβλημα καθώς ενδεχομένως θα δείξει ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατά το δοκούν.
Οι μωρές παρθένες που σκίζουν τα ρούχα τους σήμερα για τον καθ. Ρίχτερ πιθανόν δε θα τα έσκιζαν για κάποιον άλλον. Οι δικές τους ενέργειες μας οδήγησαν εδώ και η ευθύνη είναι δική τους. Όχι ψηφίσματα υπέρ του κ. Ρίχτερ. Τέτοια ψηφίσματα δείχνουν απλά μεροληψία. Υπονοούν ότι «έχει δίκιο επί της ουσίας» και ο νόμος θα πρέπει να εφαρμόζεται σε άλλες περιπτώσεις που «έχουν άδικο».
Χρειάζονται ψηφίσματα και κινητοποιήσεις κατά των προβληματικών διατάξεων του νόμου, ψηφίσματα και κινητοποιήσεις υπέρ της αρχής της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας.
Ο Κωνσταντίνος Ν Φουντουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης