Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο βράδυ Σάββατο 4 Αυγούστου, η εκδήλωση για τα 73 χρόνια από την πυρηνική επίθεση σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, στο παλιό λιμάνι των Χανίων.
Στην εκδήλωση συμμετείχε πλήθος κόσμου όπου άκουσε την ομιλία του προέδρου της Επιτροπής Ειρήνης Χανίων Παπαδομανωλάκη Μανώλη και στην συνέχεια την συναυλία από το μουσικό συγκρότημα «Εναλλασσόμενη Τάση».
Η ομιλία για την επέτειο του πυρηνικού ολοκαυτώματος
Εκ μέρους της Επιτροπής Ειρήνης Χανίων, ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή σας στη σημερινή εκδήλωση, για να τιμήσουμε τη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων του πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το εκμεταλλευτικό σύστημα που τους γεννά.
Ο πόλεμος τους, έγραφε ο Μπρεχτ, σκοτώνει ό, τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους, αλλά και στην «ειρήνη τους» ακόμα και η προστασία της ανθρώπινης ζωής του φτωχού λαού είναι ένα «κούφιο καρύδι» όταν ζυγιάζεται με τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Τρανή απόδειξη το «προαναγγελθέν έγκλημα» που ζήσαμε και ζούμε εδώ και δύο βδομάδες στην Ανατολική Αττική, με τη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά και τους δεκάδες νεκρούς, που έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες και τότε νεκρούς και τις τεράστιες καταστροφές από τις πλημμύρες στη Δυτική Αττική πριν από περίπου ένα χρόνο.
Μετρούμε νέα θύματα και νέες ανυπολόγιστες καταστροφές λαϊκών περιουσιών και φυσικού πλούτου, γιατί με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός σχεδιασμός για την πρόληψη και την έγκαιρη αντιμετώπιση τέτοιων φυσικών καταστροφών.
Τα έργα αντιπυρικής προστασίας, όπως και τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης, δεν υλοποιούνται γιατί για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το αστικό κράτος αποτελούν κόστος χωρίς τα προσδοκώμενα ανταποδοτικά κέρδη, ενώ με την πολιτική της «καμένης γης» επιταχύνεται η συνολική, πακέτο, εκχώρηση δασικών οικοσυστημάτων σε μονοπωλιακούς ομίλους.
-
Γι΄ αυτό και τα έργα αυτά, κατά βάση, δεν θεωρούνται επιλέξιμα και δεν χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. όπως λ.χ. οι αυτοκινητόδρομοι με τα διόδια.
-
Γι΄ αυτό και το ποσοστό που διατίθεται από τον κρατικό προϋπολογισμό για την προστασία των δασών, που καλύπτουν το 51% της έκτασης της χώρας, και της ανθρώπινης ζωής από δασικές πυρκαγιές είναι της τάξης μόλις του 3,5 τοις χιλίοις του ΑΕΠ, εξήντα δηλαδή φορές μικρότερο από το ποσοστό που διατίθεται για τους πολεμικούς σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, για το οποίο δαπανά το 2% του ΑΕΠ, που σημαίνει 4 δις. ευρώ κατ΄ έτος.
-
Γι΄ αυτό και με πυξίδα την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων προωθείται η πολιτική ιδιωτικοποίησης των δασών, ο δασικός τουρισμός, υλοποιείται το Εθνικό Κτηματολόγιο και οι δασικές χάρτες από ιδιωτικές εταιρίες και ανατίθεται η διαχείριση δασών, εθνικών δρυμών σε ιδιωτικούς φορείς.
Η πολιτική γης όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων έχει κοινή κατεύθυνση τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, τη νομιμοποίηση όλων των καταπατήσεων, των παράνομων αλλαγών στη χρήση της γης. Γι΄ αυτό λέμε ότι οι δρόμοι του πετρελαίου είναι ματωμένοι, οι δρόμοι των φιλέτων στη γη είναι καμένοι.
Αυτό προσπαθούν να συγκαλύψουν κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα όταν μας δείχνουν το δένδρο για να κρύψουν το δάσος που έχει καεί. Αποδίδουν την καταστροφή σε πιθανούς εμπρησμούς, στην κλιματική αλλαγή, ακόμη και στους ίδιους του κατοίκους που «αυθαιρέτησαν» και «τσακώνονται» για τα ζητήματα διαχείρισης της πυρκαγιάς και την «ανικανότητα» των στελεχών της κυβέρνησης. Να συγκαλύψουν δηλαδή ότι είναι συνειδητή επιλογή να θυσιάζουν το φτωχό λαό και τις ανάγκες του για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Να καίγονται για να αποχαρακτηριστούν και να αξιοποιηθούν δάση και οι ορεινοί όγκοι, να μένουν αναξιοποίητοι οι ελεύθεροι χώροι, για να πουληθούν φτηνά.
Είναι συνειδητή επιλογή να κάνουν έργα, να κατευθύνουν τους πόρους εκεί που εξυπηρετούνται οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα κέρδη τους και όχι για την προστασία της ανθρώπινης ζωής
Είναι συνειδητή επιλογή να πετσοκόβονται οι δαπάνες για την πυρόσβεση και δασοπροστασία, και όχι μόνο, και να μεγαλώνουν οι ΝΑΤΟικές για να εξασφαλίσει η ελληνική αστική τάξη τη συμμετοχή της στις «ματωμένες» μπίζνες στην ευρύτερη περιοχή.
Φίλοι και συναγωνιστές
Οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, όπως η σημερινή, δεν είναι απλώς επετειακού χαρακτήρα. Έχουν σκοπό, φυσικά, την απόδοση φόρου τιμής στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα του πυρηνικού ολοκαυτώματος, ταυτόχρονα όμως είναι αγωνιστικές κινητοποιήσεις για να δυναμώσει η πάλη για την εξάλειψη κάθε όπλου μαζικής καταστροφής από τον πλανήτη και η εναντίωση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και της ελληνική εμπλοκή, η πάλη για να κλείσουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις, να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, να συνδεθεί η πάλη με το στόχο της αποδέσμευσης της χώρας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Να αντιμετωπιστεί κάθε προσπάθεια εφησυχασμού, εξαπάτησης του λαού, όπως μεθοδεύεται από την κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, τα επιτελεία της αστικής τάξης.
Μας λένε να κάτσουμε ήσυχα στον καναπέ μας και να μην ανησυχούμε που ο διεθνής ουρανός σκοτεινιάζει, η μπόρα δεν θα μας πιάσει γιατί η κυβέρνηση ξέρει να «ελίσσεται», να κάνει έξυπνο γεωπολιτικό παιχνίδι μετατρέποντας τη χώρα σε «γεωπολιτικό μεντεσέ» σύμφωνα με τον αμερικάνο Πρέσβη Τζεφρυ Πάιατ. Όπως έλεγαν πριν ένα μήνα από τις πυρκαγιές να μην ανησυχούμε, η φωτιά θα σβηστεί με ένα δύο οχήματα και με την κινητοποίηση του πρώτου εναέριου μέσου. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της που θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές σε καιρό ειρήνης για την καπιταλιστική ανάπτυξη ότι θα υπερασπίσουν τον λαό σε περίπτωση πολέμου.
Ο πόλεμος, ήταν και παραμένει το μέσο για να επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές όσα από τα συμφέροντα τους είναι αδύνατον να υπηρετηθούν μέσω της «ειρήνης» τους.
Αυτούς τους πολέμους τους γνωρίζουν καλά οι λαοί τα τελευταία εβδομήντα τρία χρόνια, από την Κορέα μέχρι την Αίγυπτο, από την Τυνησία και το Μαρόκο μέχρι τη Νικαράγουα, από τη Γουατεμάλα μέχρι το Κονγκό, από το Βιετνάμ μέχρι τον Παναμά, από το Αφγανιστάν και το Ιράκ μέχρι τη Λιβύη, τη Γιουγκοσλαβία, την Συρία.
Πουθενά αλλού όμως η ανθρωπότητα δεν διέκρινε τόσο καθαρά το πρόσωπο της κόλασης όσο στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι πριν 73 χρόνια, όταν 300.000 άνθρωποι θυσιάστηκαν για να τρομοκρατηθούν οι λαοί που βγήκαν ενισχυμένοι από τον αντιφασιστικό αγώνα και χάραξαν μια νέα πορεία χειραφέτησης, χωρίς τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Γιατί ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι δεν έγινε για να συντομεύσει ο πόλεμος, όπως ισχυρίζονται οι ΗΠΑ, αφού «ο πόλεμος είχε τελειώσει και η τύχη της Ιαπωνίας είχε ρυθμιστεί πριν την ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας», όπως ομολογεί ο Τσόρτσιλ στα απομνημονεύματα του. Ο πόλεμος είχε, πράγματι, τελειώσει με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 9 Μάη του 1945, τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας από το Φθινόπωρο του 1943 και η συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας ήταν θέμα χρόνου, αφού ήταν περικυκλωμένη και ο πολεμικός της στόλος κατεστραμμένος.
Με τη θυσία των 300.000 ανθρώπων και με τις δύο ατομικές βόμβες, που ήταν μάλιστα διαφορετικές μεταξύ τους, οι ΗΠΑ επιχειρούσαν να διαμορφώσουν τη βάση για την ενίσχυση του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του ιμπεριαλισμού για να πιέσουν στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά τη Σοβιετική Ένωση και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη με στόχο να εμποδίζουν επαναστατικές διεργασίες στις καπιταλιστικές χώρες και να επιδράσουν στην αντίθεση σοσιαλισμού – καπιταλισμού με την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Γέννημα αυτής της στρατηγικής ήταν η συγκρότηση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ που ιδρύθηκε το 1949 και μέχρι σήμερα επιβεβαιώνει το ρόλο του ως οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, ισχυρός κατασταλτικός μηχανισμός κατά των λαών, που προκάλεσε χούντες και πολέμους.
Φίλοι και συναγωνιστές
Οι ανυπολόγιστες καταστροφές σε ζωές και περιουσίες από τις πυρκαγιές δεν θα αλλάξουν, τουλάχιστον στα βασικά της στοιχεία, τον σχεδιασμό της κυβέρνησης για να αναδείξει, το επόμενο διάστημα, τα «καλά» της μεταμνημονιακής εποχής και για την ασφάλεια και την σταθερότητα που εξασφαλίζει η ενεργή συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να πείσουν τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι έχουν να λαμβάνουν… ότι πρέπει να ετοιμάζονται να «γευτούν» τα αποτελέσματα της ανάπτυξης που ήρθε ή έρχεται, την έξοδο από τα μνημόνια. Από τη μια θα ανακοινώσουν το «τέλος των μνημονίων», από την άλλη ετοιμάζουν έναν αμερικανο-ΝΑΤΟικό θρίαμβο στο πλαίσιο της ΔΕΘ για να γιορτάσουν το ρόλο που παίζει η χώρα μας στην προώθηση των αμερικανο-ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή και να πανηγυρίσουν για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ο πιο καλός μαθητής των Αμερικανο-ΝΑΤΟικών στην περιοχή, που δίνει βάσεις, αεροδρόμια, λιμάνια, υποδομές, που ταυτίζεται πλήρως με την πολιτική του Τραμπ ακόμα και στις αντιθέσεις με άλλους στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα φουντώνουν τα σενάρια για πολιτικές εξελίξεις, για το πότε θα γίνουν εκλογές, επεξεργάζοντας νέα σενάρια κυβερνητικών εναλλαγών και σχημάτων, όπου οι κυβερνήσεις φεύγουν και έρχονται αλλά η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου μένει.
Μέσα σε αυτόν το κυκεώνα εξελίξεων, ψεύτικων ελπίδων και προσδοκιών είναι κρίσιμο να δούμε την πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα λέει το εξής:
-
Ότι στις 21 Αυγούστου την ημέρα που η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει την έξοδο από τα μνημόνια οι 600 και πλέον μνημονιακοί νόμοι θα είναι εδώ. Ούτε ένας ακόμα να μην ψηφιστεί …αυτοί είναι αρκετοί για να βασανίζουν τους εργαζόμενους για δεκαετίες.
-
Η αυξημένη εποπτεία της τρόικας θα είναι εδώ, οι αυτόματοι κόφτες δαπανών, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, η φοροληστεία, το νέο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που συμφώνησε το Γιουρογκρουπ, δηλαδή το μεταμνημονιακό μνημόνιο, θα είναι εδώ…
-
Το δυσβάσταχτο χρέος που δημιούργησε το μεγάλο κεφάλαιο και το αστικό κράτος και φορτώθηκε στις πλάτες του ο λαός μας θα είναι εδώ και θα πληρώνετε κανονικά έως το 2060.
Δηλαδή όλα όσα βασανίζουν και σήμερα τη ζωή του λαού, των εργαζομένων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων θα είναι εδώ, θα ζουν και θα βασιλεύουν.
Βεβαίως αυτή την πραγματικότητα δεν την αμφισβητεί ούτε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αλλά τι λέει: Ναι αυτά θα είναι εδώ αλλά η ανάπτυξη, οι επενδύσεις , η ανάκαμψη της οικονομίας θα διαμορφώσουν το έδαφος ώστε να αρχίζουν να ανακάμπτουν και οι εργαζόμενοι, να ωφελούνται, να ανασαίνουν….
Ουσιαστικά δηλαδή παρουσιάζουν τους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ανάκαμψης ως το αντίδοτο στην αντεργατική- αντιλαϊκή πολιτική.
Είναι όμως έτσι;
Το επενδυτικό περιβάλλον, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας περνάει όχι βεβαίως μέσα από την ανάκτηση απωλειών εισοδημάτων και δικαιωμάτων που χάθηκαν την περίοδο της κρίσης αλλά στην παγίωση της χασούρας, το βάθεμα των αντεργατικών αντιλαϊκών ρυθμίσεων. Οι επεμβάσεις στην λεγάμενη «αγορά εργασίας» δηλαδή στις εργασιακές σχέσεις, το φθήνεμα της εργατικής δύναμης, η ευελιξία, το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, είναι όρος για επενδύσεις. Η μείωση των κρατικών δαπανών σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, υποδομές είναι απαραίτητη για την διάθεση χρημάτων μαζεμένων από τις τσέπες των φορολογουμένων στην στήριξη των επενδυτικών σχεδίων. Η φοροληστεία εργαζομένων, αυτοαπασχολουμένων και αγροτών αντισταθμίζει τις φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις που δίνονται στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Η απαλλαγή των τραπεζών από κόκκινα δάνεια, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις σπιτιών και μικρομάγαζων, είναι όρος για να μπορέσουν οι τράπεζες να ξαναπαίξουν το ρόλο τους ως καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας.
Άρα λοιπόν η ανάπτυξη, ανάκαμψη τους προϋποθέτει την αντεργατική- αντιλαϊκή επίθεση, τη θυσία δικαιωμάτων καταχτήσεων.
Φίλοι και συναγωνιστές
Δεν πρέπει να μας διαφύγει το εξής: Υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης υπηρετώντας το στόχο της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Δηλαδή η μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, η προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδίων στα Βαλκάνια με την συμφωνία των Πρεσπών και την προετοιμαζόμενη συμφωνία με την Αλβανία, η ταύτιση με τα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή σχετίζονται άμεσα με το σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης που προωθεί η αστική τάξη στο εσωτερικό της χώρας.
Μόνο με το φθήνεμα της εργατικής δύναμης, με την υποτίμηση του εισοδήματος τελικά των εργαζομένων, του περιορισμού των δαπανών του κράτους για εργατικές λαϊκές ανάγκες, δεν είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί ο στόχος της ορμητικής ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Υπάρχουν συγκεντρωμένα κεφάλαια που δεν μπορούν ακόμα να επενδυθούν κερδοφόρα και ανταγωνιστικά. Πρέπει οι ελληνικοί όμιλοι λοιπόν να πάρουν μέρος σε μεγάλες δουλειές σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια, σε μεγάλες μπίζνες να ανοιχτούν σε νέες αγορές . Τέτοιες ευκαιρίες για το ελληνικό κεφάλαιο υπάρχουν στο στόχο μετατροπής της Ελλάδας σε σημαντικό «ενεργειακό εμπορικό και επικοινωνιακό κόμβο» στη περιοχή. Δηλαδή στην προώθηση στήριξη και επιτάχυνση επενδύσεων στο τομέα των υποδομών, την συμμετοχή στις ενεργειακές επενδύσεις και στα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας, την εξασφάλιση της συμμετοχής σε επενδυτικά σχήματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου που υπάρχουν στην περιοχή του Αιγαίου, της Κρήτης, της Κυπριακής ΑΟΖ και του Ιονίου.
Η ελληνική αστική τάξη για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της σε αυτές τις «μπίζνες» παίζει το παιχνίδι του πρωτοπόρου στην προώθηση των Ευρω-ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή.
Για λογαριασμό των επενδύσεων τσακίζονται εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, υποτιμούνται υποβαθμίζονται εργατικές-λαϊκές ανάγκες.
Για λογαριασμό των επενδύσεων συμμετέχει ενεργά η Ελλάδα στους ΝΑΤΟικιούς σχεδιασμούς, σπρώχνει το λαό μας σε επικίνδυνους δρόμους, σε δρόμους αποσταθεροποίησης θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ελευθερία και την κυριαρχία του.
Γιατί η πείρα λέει ότι Ευρωτλαντικοί σχεδιασμοί στην περιοχή σημαίνουν επεμβάσεις, πολέμους, ενίσχυση εθνικισμών και αλυτρωτισμών. Για αυτό άλλωστε το φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα εναντιώθηκε και στην συμφωνία των Πρεσπών γιατί δεν πρόκειται για συμφωνία ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, αλλά συμφωνία ευρωτλαντικής κοπής. Εξάλλου οι κόντρες ΗΠΑ- Ρωσίας που βλέπουμε να οξύνονται με πεδίο και τα Βαλκάνια αλλά και τη χώρα μας, φανερώνουν το πόσο βαθειά στο βάλτο που τσακώνονται τα βουβάλια μας έχει χώσει η ελληνική κυβέρνηση για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων με απρόβλεπτες συνέπειες για το λαό. Ενώ βεβαίως οξύνονται οι αντιθέσεις και με την Τουρκική αστική τάξη στην περιοχή του Αιγαίου, της Θράκης και της Κυπριακής ΑΟΖ, με αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων από την πλευρά της Τουρκίας, με υπαρκτό το κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής.
Γι αυτό το λόγο όπως και σήμερα σε ειρηνικές συνθήκες έτσι και σε συνθήκες ενδεχόμενης πολεμικής εμπλοκής δεν ταυτίζονται τα συμφέροντα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Έχουμε και παλιότερη ιστορική πείρα. Πίσω από τα καλέσματα για εθνική ομοψυχία ποτέ στην ιστορία η αστική τάξη δεν έβαλε το συμφέρον του λαού. Με την ίδια ευκολία που τον έσερνε σε πολέμους και τυχοδιωκτισμούς όπως αυτή της Μικρασίας και της καταστροφής που ακολούθησε με την ίδια ευκολία παζάρευε και παραχωρούσε σύνορα, κυριαρχικά δικαιώματα, εδάφη. Με την ίδια ευκολία που έβαλε την χώρα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλαίσιο της στρατηγικής της συμμαχίας με την Μ. Βρετανία, με την ίδια ευκολία είτε εγκατέλειψε το λαό, είτε τον πρόδωσε συνεργαζόμενη με τους ναζί καταχτητές. Με την ίδια ευκολία που ανέβαζε τον εθνικισμό στην Κύπρο με την ίδια ευκολία ξεπούλησε την Κύπρο στους Τούρκους.
Για αυτό έχει σημασία σήμερα να δυναμώσει σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά η εναντίωση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, η πάλη για να κλείσουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις που υπάρχουν στη χώρα μας, και η βάση της Σούδας να επιστρέφουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν τους ΝΑΤΟικους σχεδιασμούς και δρουν εκτός συνόρων, να συνδεθεί η πάλη με το στόχο της αποδέσμευσης της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Όμως ο αγώνας μας δεν πρέπει να μείνει στη μέση. Πρέπει να έχει κατεύθυνση στόχο, να συνδεθεί με την πάλη ώστε η έξοδος του λαού μας από τον πόλεμο να σημάνει ένα βαρύ χτύπημα στο σύστημα που γεννά τους πολέμους τη φτώχεια και την εκμετάλλευση, να το πληρώσουν αυτοί που μας οδήγησαν στον πόλεμο. Να αποτελέσει μια σημαντική συμβολή του λαού μας στη πάλη των λαών όλου του κόσμου ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.