Πριν από μερικά χρόνια αντιδρούσαμε με σοκ όταν πληροφορούμαστε την πρόταση της κυβέρνησης της Δανίας να παίρνει τα πολύτιμα αντικείμενα των προσφύγων στα σύνορα. Νοιώθαμε αηδία όταν βλέπαμε δημοσιογράφους στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης να βάζουν κυριολεκτικά τρικλοποδιά σε πρόσφυγες που έτρεχαν αγκαλιά με τα παιδιά τους.
Όπως φαίνεται, όμως, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την σκατοψυχιά του Έλληνα. Του Έλληνα πολιτικού. Του Έλληνα δημοσιογράφου. Του Έλληνα αστυνομικού. Του Έλληνα νοικοκυραιου.
Τηρουμένων των αναλογιών ο μηχανισμός εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας δεν διαφέρει από το κλίμα που επικρατούσε στην Γερμανία στα τελευταία χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ένας λαός ταπεινωμένος και καταχρεωμένος έπεφτε θύμα ενός οργανωμένου σχεδίου δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων.
Η αριστερά κοιτούσε αμήχανα (με ορισμένα τμήματα να έχουν προδώσει τις αρχές και τον κόσμο τους) και οι φιλελεύθεροι της εποχής έστρωναν το χαλί στην άνοδο του ναζισμού – ακριβώς όπως κάνουν και σήμερα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι Χρυσοχοϊδηδες και οι Μητσοτάκηδες είναι ότι θα αποτελέσουν τα πρώτα θύματα του πολιτικού φιδιού που εκτρέφουν. Η τύχη τους βέβαια μας αφήνει παντελώς αδιάφορους και ούτως η άλλως η (πολιτική) τιμωρία τους θα πρέπει να είναι παραδειγματική.
Εμάς μας ενδιαφέρει η τύχη της ελληνικής κοινωνίας. Και το γεγονός ότι κατανοούμε τις συνθήκες που οδήγησαν ένα τμήμα της στο βούρκο δεν σημαίνει ότι μπορούμε το συγχωρήσουμε .
Ή με τους φασίστες ή με τους ανθρώπους.