Ομιλία έδωσε ο επικεφαλής της «Η Απάντηση τα Χανιά μας» της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Χανίων, κ. Άρης Παπαδογιάννη, στην εκδήλωση τιμής και μνήμης, για την Χαράς Μυλωνάκη, η οποία φιλοξενήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Χανίων.
Πιο συγκεκριμένα ανέφερε τα εξής:
Η στιγμή, «επιβάλλει» τουλάχιστον σ΄ εμένα προσωπικά, να μιλήσω εκτός λογικής και φιλοσοφίας πρωτοκόλλου, αλλά επιστρατεύοντας τα κομμάτια εκείνα της καρδιάς μου, τα οποία αν επιχειρήσει κάποιος να τα ενώσει, θα σχηματίσουν την φιγούρα εκείνου του προσώπου, για το οποίο συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ απόψε, για να το τιμήσουμε, τέσσερις περίπου μήνες μετά το θάνατο της…
Δεν θα μπορούσαμε να βρεθούμε πουθενά αλλού, γι΄ αυτό τον σκοπό. Ο φυσικός χώρος της Χαράς Μυλωνάκη, της Χαράς όλων μας, της δικής μου Χαράς, ήταν αυτός εδώ, το νοσοκομείο Χανίων.
Η επιλογή, να είμαι ο κεντρικός ομιλητής σε αυτή την εκδήλωση, αποτελεί για εμένα μια πολλή μεγάλη τιμή…
Ταυτόχρονα όμως, σας εξομολογούμαι, πως πρόκειται και για μια εξαιρετικά δύσκολη, συναισθηματικά φορτισμένη, προσωπική μου στιγμή.
[…]
Να μιλήσω πρώτα για την Χαρούλα ως άνθρωπο, ως γιατρό, ως αυτοδιοικητικό, να μιλήσω για την αδελφική μου φίλη, να μιλήσω για την συνεργάτιδα μου…;
Ποια ιδιότητα της να προτάξω μέσα μου και ποια σ’ εσάς εδώ αυτή την ώρα…;
Πως η καρδιά μου, να συγχρονιστεί με την σκέψη μου και πως να μιλήσω για την Χαρά που «έφυγε», όταν η δική μου Χαρά αισθάνομαι πως εξακολουθεί να βρίσκεται κάπου εδώ ανάμεσα μας…
Και όντως εδώ κάπου βρίσκεται η Χαρά…
Κι εδώ θα εξακολουθήσει να είναι…
Η σκέψη της…
Η μνήμη της και μόνο, μας «λούζει» με εκείνη την αισιοδοξία που η ίδια κουβαλούσε μέσα της, μέχρι και τις τελευταίες της στιγμές…
Μια αστείρευτη, «πηγαία» αισιοδοξία…, που έβρισκε πάντα τον τρόπο να την διοχετεύει και στους γύρω της…
Σε όλους εμάς που την ζήσαμε από πολύ κοντά, αλλά και σ΄ εκείνους που είχαν την τύχη, κάποια στιγμή της ζωής τους, να γνωριστούν μαζί της…
[..]
Η Χαρά Μυλωνάκη… Η δική μου Χαρά…
Μπορεί να λείπει ως φυσική παρουσία τους τελευταίους μήνες.
Θα συμφωνήσουμε όμως όλοι που βρισκόμαστε εδώ απόψε πως ήταν, είναι, και θα είναι παρούσα στις καρδιές όλων μας, με τον δικό της απόλυτα μοναδικό τρόπο.
Η μνήμη άλλωστε ενός ανθρώπου, σβήνει όταν τον ξεχνούν οι δικοί του άνθρωποι, όλοι εκείνοι με τους οποίους συνδέθηκε πριν από το μεγάλο ταξίδι.
Στις χαρές της και στις λύπες της…
Στα εύκολα και στα δύσκολα…
Στα κρίσιμα σταυροδρόμια και στις σημαντικές αποφάσεις…
Στις αφετηρίες αλλά και στους σταθμούς!
Η σημερινή μας παρουσία εδώ, αυτή την υπόσχεση έρχεται να δώσει στο τιμώμενο πρόσωπο:
«Πως θα ζει για πάντα μέσα στις καρδιές μας! Η γελαστή της ματιά, θα μας παρακολουθεί για πάντα από εκεί ψηλά…»
[…]
Το Διαβητολογικό Ιατρείο, που θα φέρει την ονομασία της, είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής, μια μικρή ανταπόδοση αν θέλετε προς το πρόσωπο της, για όλα αυτά, που η ίδια προσέφερε στην καθημερινότητα της για χρόνια ολόκληρα, μέσα σε αυτόν εδώ τον χώρο.
Η Χαρά Μυλωνάκη, είναι πολύ περισσότερα από μια φωτογραφία, ή ένα όνομα σε μια πινακίδα στον χώρο του νοσοκομείου.
Έχουμε χρέος, όσοι είχαμε την χαρά και την τιμή να την γνωρίσουμε από κοντά, αλλά και όλοι όσοι επιλέξαμε σήμερα να βρεθούμε εδώ για να συμμετέχουμε σε αυτή την εκδήλωση, να κρατήσουμε την Χαρά Μυλωνάκη «ζωντανή» στις σκέψεις και στις καρδιές μας…