Στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου είχα τη χαρά να παρακολουθήσω μία εξαιρετική έκθεση που διοργανώνεται από το Κέντρο Γκαίτε Χανίων, το Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας, τo Σύλλογο Μεταναστών και Ομογενών από Γερμανία και την ΚΕΠΠΕΔΗΧ–ΚΑΜ και παρουσιάζει εικόνες και λέξεις, αντιπροσωπευτικές και βιωματικές, μιας γενιάς ξενιτεμένης που βρέθηκε στη Γερμανία τη δεκαετία του 1960 αναζητώντας μία καλύτερη ζωή.
Ως παιδί μεταναστών και η ίδια, αναγνώρισα στιγμές και εικόνες από την παιδική μου ηλικία μέσα από τις ιστορίες κα τα βιώματα των Ελλήνων γκασταρμπάιτερ που παρουσιάζονται σε μια έκθεση υψηλής συναισθηματικής φόρτισης, οικειότητας, αυθεντικότητας…
Μέσω των εκθεμάτων, ο επισκέπτης ανακαλύπτει μια γενιά, αυτή των γονιών μου, που έφυγαν από μία χώρα λαβωμένη από την κατοχή και τον εμφύλιο για μία χώρα που αναπτυσσόταν και είχε ανάγκη από εργατικό δυναμικό. Δούλεψαν πολύ σκληρά όχι μόνο στους χώρους εργασίας αλλά και σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Οι Έλληνες μετανάστες έπρεπε να μάθουν μια νέα γλώσσα, μια νέα νοοτροπία και να προσαρμοστούν σε ένα περιβάλλον τόσο διαφορετικό από αυτό της Ελλάδας, μακριά από τις εικόνες του φωτεινού ήλιου, της απεραντοσύνης της θάλασσας και τις γειτονιές των προγόνων τους.
Αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να δημιουργήσουν μία από τις πιο παραγωγικές και καλύτερα ενσωματωμένες κοινότητες της Γερμανίας ενώ ταυτόχρονα διατήρησαν τα ήθη και έθιμα που μετέφεραν μαζί τους από την Ελλάδα και τα οποία μεταλαμπάδευσαν στα παιδιά τους, σε εμάς, που αν και γεννηθήκαμε εκτός Ελλάδας, νοιώθαμε ότι η Ελλάδα, η κουλτούρα της, οι εικόνες της, οι μυρωδιές της εμπεριέχονται μέσα μας.
Η πατρίδα και η νοσταλγία αυτής δεν εγκατέλειψε ποτέ τις σκέψεις τους (πρώτης και δεύτερης γενιάς μεταναστών) κι έτσι κάποιοι από αυτούς επέλεξαν ή κατάφεραν να κάνουν το ταξίδι της επιστροφής.
Επέστρεψαν, όμως, σε μια πατρίδα πολύ διαφορετική από αυτή που είχαν στις αναμνήσεις τους… ήταν κι αυτοί βέβαια πολύ διαφορετικοί πλέον, είχαν δει και ζήσει μ’ έναν άλλο τρόπο ζωής, είχαν παλέψει σκληρά για να τα καταφέρουν στο ξένο περιβάλλον, αυτή η δουλειά άφησε τα σημάδια της στο μυαλό και την καρδιά τους.
Οι επαναπατρισθέντες μετανάστες επέστρεψαν πιο σοφοί, σαν τον Οδυσσέα, στην Ιθάκη τους, μόνο που στο μεταξύ είχαν βρει και μια δεύτερη πατρίδα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ
Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ν. Χανίων
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
