Άρθρο πρέσβη Παλαιστίνης: Αξιόπιστος πολιτικός ορίζοντας για τον τερματισμό του εποικισμού

Είναι επείγον να δημιουργηθεί ένας αξιόπιστος πολιτικός ορίζοντας για τον τερματισμό της κατοχής, τον τερματισμό αυτής της αδικίας και τη διασφάλιση της εκπλήρωσης από τον παλαιστινιακό λαό των αναφαίρετων δικαιωμάτων τους, συμπεριλαμβανομένης της αυτοδιάθεσης, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας.

Ο παλαιστινιακός λαός βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, αντιμετωπίζουν μια υπαρξιακή απειλή για την πραγματοποίηση και την άσκηση των αναφαίρετων δικαιωμάτων τους, κυρίως για αυτοδιάθεση και ελευθερία, το θεμέλιο για την πραγμάτωση όλων των άλλων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή του Ισραήλ στο έδαφος του Κράτους της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, είναι η πιο τρομερή απειλή και εμπόδιο για την παλαιστινιακή κυριαρχία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματός μας στην ανάπτυξη και την ευημερία.

Η διεθνής κοινότητα πρέπει να προχωρήσει πέρα ​​από την τεκμηρίωση και τη ρητορική καταδίκη των πολιτικών και πρακτικών από το Ισραήλ, την κατοχική Δύναμη, που παραβιάζει το διεθνές και ανθρωπιστικό δίκαιο, και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και πρέπει να ενεργήσει συλλογικά, βάσει του διεθνούς δικαίου, για να τερματίσουν αυτές τις παραβιάσεις και για την προστασία και αποκατάσταση των παλαιστινιακών δικαιωμάτων, καθώς και της ίδιας της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες.

Με βάση αυτές τις νομικές υποχρεώσεις, συμπεριλαμβανομένης της 4ης Συνθήκης της Γενεύης και των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει τις παράνομες ισραηλινές πρακτικές που παραβιάζουν και στερούν την αυτοδιάθεση, την ανεξαρτησία και την κυριαρχία των Παλαιστινίων στο κατεχόμενο έδαφος του Κράτους της Παλαιστίνης. Αυτό περιλαμβάνει τη δήμευση και de facto προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών, οικισμών και της κατασκευής του τείχους, την κατεδάφιση παλαιστινιακών σπιτιών και περιουσιών και την εξαναγκαστική μεταφορά παλαιστινίων πολιτών.

Αυτή η παράνομη συμπεριφορά βρίσκεται στη ρίζα των αμέτρητων άλλων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχει επίσης προκαλέσει τον περαιτέρω κατακερματισμό του συνεχόμενου εδάφους του Κράτους της Παλαιστίνης, τεμαχίζοντας τον ιστό της κοινωνίας μας και υπονομεύοντας σοβαρά τη βιωσιμότητα της λύσης των δύο κρατών στα σύνορα του 1967, η λύση που θα συμβάλει στη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας σε όλο τον κόσμο και στις προσπάθειες καταπολέμησης της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις της παντού. Ενώ η διεθνής κοινότητα επιβεβαιώνει συνεχώς την παρανομία των δραστηριοτήτων εποικισμού του Ισραήλ και κάλεσε την κατοχική Δύναμη να σταματήσει αυτές τις πολιτικές και μέτρα, πάραυτα το Ισραήλ συνεχίζει να ενεργεί με απόλυτη περιφρόνηση, εντείνει δραματικά αυτήν την παράνομη συμπεριφορά ως απάντηση στις διεθνείς εκκλήσεις για τερματισμό αυτών των πολιτικών και μέτρων, συνεχίζοντας τις παραβιάσεις, κοροϊδεύοντας το διεθνές δίκαιο και το διεθνές σύστημα.

Η παρανομία της προσάρτησης είναι μια καθιερωμένη αρχή στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης της Γενεύης που επιβεβαιώνουν την παρανομία της προσάρτησης από μια κατοχική δύναμη και των μέτρων που αποσκοπούν στην αλλαγή της δημογραφικής σύνθεσης, του χαρακτήρα και του καθεστώτος της κατεχόμενης περιοχής. Η ισραηλινή κατοχή – προσάρτηση της Κατεχόμενης Παλαιστινιακής Επικράτειας, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, είτε de facto είτε de jure, δεν έχει νομική ισχύ και παραβιάζει καταληπτικούς κανόνες βάσει του διεθνούς δικαίου. Αυτή η αποτρόπαια κατάσταση απαιτεί επείγοντα μέτρα λογοδοσίας για τη διακοπή των παραβιάσεων και τη διάσωση των προοπτικών για μια δίκαιη λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα που θα χρησιμεύσει ως το θεμέλιο της διαρκούς ειρήνης και ασφάλειας.

Όπως έχουν επιβεβαιώσει επανειλημμένα ο Πρωθυπουργός και άλλοι αξιωματούχοι, και οι πολιτικές του το έχουν αποδείξει, το Ισραήλ έχει δεσμευτεί να εδραιώσει, αντί να τερματίσει, την πολεμική στρατιωτική κατοχή του στο έδαφος του Κράτους της Παλαιστίνης και να αντιταχθεί στην αυτοδιάθεση και την κυριαρχία των Παλαιστινίων.

Οι προθέσεις του Ισραήλ αντικατοπτρίζονται επίσης στις αδιάκοπες επιθέσεις και τις πράξεις καταστολής του κατά του παλαιστινιακού λαού. Τα παλαιστίνια θύματα αυξάνονται ως αποτέλεσμα στρατιωτικών επιδρομών και εκστρατειών σύλληψης και κράτησης που λαμβάνουν χώρα καθημερινά από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής σε πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και στρατόπεδα προσφύγων σε όλη την κατεχόμενη Παλαιστίνη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Αυτή η βία επιδεινώνεται από τη σφοδρότητα και την βία με την οποία πράττουν οι Ισραηλινοί έποικοι και οι τρομοκρατικές πολιτοφυλακές, με την ενθάρρυνση και υποστήριξη από την υποκινούμενη και εμπρηστική ρητορική αξιωματούχων της ισραηλινής κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού και των μελών του υπουργικού συμβουλίου του, καθώς και από ανώτερα θρησκευτικά πρόσωπα, όπως επίσης και από την καταφανή αποτυχία του Ισραήλ να διερευνήσει και να διώξει τις τρομοκρατικές επιθέσεις των εποίκων. Επιπλέον, η κατοχική δύναμη συνεχίζει να ακολουθεί και άλλες διεθνώς εγκληματικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένου ενός διαχωριστικού, ρατσιστικού καθεστώτος που μοιάζει με το Απαρτχάιντ και τη μαζική συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού , με τον 13χρονο αποκλεισμό της Γάζας να αποτελεί την πιο φρικτή της μορφή και είναι η αιτία αμέτρητων άλλων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η διεθνής κοινότητα πρέπει να απαιτήσει από το Ισραήλ να δεσμευτεί ρητά για τον τερματισμό της κατοχής του, το σεβασμό των παλαιστινιακών δικαιωμάτων και την πραγματοποίηση της λύσης των δύο κρατών στα σύνορα προ του 1967. Οι διαπραγματεύσεις σε αυτό το πλαίσιο θα στοχεύουν στην επίτευξη συμφωνίας σχετικά με τις λεπτομέρειες της εφαρμογής, και όχι στη διαπραγμάτευση αυτού που δεν είναι διαπραγματεύσιμο βάσει του διεθνούς δικαίου.

Οι διαπραγματεύσεις και οι διεθνείς προσπάθειες δεν πρέπει να χρησιμεύσουν ως προπέτασμα καπνού για να δώσουν στο Ισραήλ περισσότερο χρόνο να εδραιώσει την κατοχή του και να εφαρμόσει τα σχέδια προσάρτησής του. Αυτό απαιτεί μια παραδειγματική στροφή – πέρα από τις διαπραγματεύσεις ως προϋπόθεση για την εξέταση του Παλαιστινιακού ζητήματος – εστιάζοντας στον τερματισμό της κατοχής και επιμένοντας ότι οι διαπραγματεύσεις θα αποσκοπούν στη συμφωνία σχετικά με τις λεπτομέρειες αυτού του τερματισμού.

Οι προσπάθειες για τη διαμόρφωση μιας πολυμερούς και αξιόπιστης προσέγγισης για τον τερματισμό της ισραηλινό-παλαιστινιακής σύγκρουσης βάσει του διεθνούς δικαίου και των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ είναι επιτακτικές. Ο δρόμος προς τα εμπρός είναι για τα Κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που τηρούν την τάξη που βασίζεται στους κανόνες να αναλάβουν την πρωτοβουλία και να σχηματίσουν έναν ομοιογενή συνασπισμό για να επιτύχουν μια δίκαιη ειρήνη και να προστατεύσουν την ακεραιότητα και το κύρος του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς τάξης στο σύνολό της. Εν προκειμένω, ο Πρόεδρος Αμπάς κάλεσε τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών να πραγματοποιήσει επείγουσες διαβουλεύσεις σε συντονισμό με τα μέλη του Κουαρτέτου της Μέσης Ανατολής και των μελών του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ, σχετικά με τη σύγκληση διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης, ιδιαίτερα κατόπιν της διεθνής συναίνεσης που προέκυψε για τη διάσκεψη αυτή κατά την τελευταία σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ Δευτέρα 26 Οκτωβρίου.

——————————

* O Marwan E. Toubassi είναι ο πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα.