Του Μανώλη Καπετανάκη *
Μετά το άνοιγμα της βαριάς τουριστικής αποβιομηχάνισης δίχως ίχνος φραγμών και ελέγχων σε επισκέπτες από χώρες, όπου οργίαζε η πανδημία·
μετά την καθημερινή κατάρριψη των επιδόσεων του κορωνοϊού σε κρούσματα και νεκρούς καλπάζοντας πάνω στα ανύπαρκτα προληπτικά μέτρα προστασίας της κοινωνίας (συμφόρηση σε εργοστάσια, σχολεία, ΜΜΜ), αξιοποιώντας υπερθετικά την εγκληματική κυβερνητική ανευθυνότητα (καμία νέα ΜΕΘ και διορισμοί υγειονομικού προσωπικού, διαγνωστικά τεστ απειροελάχιστα) και χλευάζοντας τους φασίζοντες περιορισμούς στους πολίτες·
μετά τον προκλητικό τετραπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών στον προϋπολογισμό του 2021 και αντίθετα τη μείωση κατά 31 εκατ. (!) της χρηματοδότησης νοσοκομείων σε μια τέτοια μάλιστα υγειονομικά κρίσιμη εποχή, όπου τα προτάγματα των κρατούντων δεν είναι η υγεία του λαού, μα η χωρίς φειδώ κόστους ευθυγράμμιση με μακιαβελικές επιλογές των ιμπεριαλιστών και επεκτατικές ονειρώξεις της ντόπιας ολιγαρχίας·
μετά την αποκρουστική σύλληψη και κράτηση δεκατετράχρονου ο οποίος περιέπεσε στο «θανάσιμο αμάρτημα» της αγωνιστικής διεκδίκησης ενεργειών από το κράτος για προφύλαξη των μαθητών από τον covid-19·
μετά τις κατασταλτικές επιθέσεις ανεξαίρετα σε κάθε πορεία, μέχρι ακόμη και την όλο συμβολισμούς προχθεσινή εισβολή ΜΑΤ (χωρίς τανκς όμως αυτή τη φορά) στον χώρο του Πολυτεχνείου (έτσι ξέρουν αυτοί και «τιμούν») ανήμερα της επετείου εφαρμόζοντας νεοχουντικούς νόμους και εμπεδώνοντας ένα κλίμα πάταξης οιασδήποτε φωνής αμφισβήτησης και αντίστασης·
μετά την απάνθρωπη επιβολή πρόστιμου 300€ σε Χανιώτη άπορο (!) και στεγαζόμενο σε τρώγλη δίχως ηλεκτρισμό και νερό τη στιγμή του πηγαιμού του σε φιλόπτωχο συσσίτιο·
μετά την κυνική ομολογία υποκατάστασης του ΕΣΥ με την αστυνομία·
μετά τις με ύφος σατράπη αυστηρές απειλές στη βουλή του έχοντος το γενικό πρόσταγμα στην υπηρέτηση κεφάλαιου και ιμπεριαλιστών προς το σαμάρι των προσκυνημένων στην αστική νομιμότητα, ώστε να τις ακούσει προφανώς ο βασικός αποδέκτης, ο θυμωμένος λαός·
μετά από όλα τα προηγούμενα, φυσικά δεν ξενίζει η καταγγελία μέλους του ΣΕΚ στα Χανιά και δημοτικού συμβούλου Ρίζου. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με όσα δημοσιοποίησε ο ίδιος όπως και άλλοι αγωνιστές της αριστεράς δέχτηκαν προειδοποιητικά και τρομοκρατικά τηλεφωνήματα από την «κομμαντατούρ» της ασφάλειας (ποιών άραγε ασφάλειας και ποιων ανασφάλειας;). Ώστε να μη συμμετέχουν στις απαγορευμένες κινητοποιήσεις στις 17 Νοέμβρη και συμμορφωθούν «προς τας υποδείξεις».
Παρόμοια τηλεφωνική ενόχληση δέχτηκε και ένα μέλος του ΚΚΕ (μ-λ) και της Πρωτοβουλίας Αντίστασης. Αναπάντητη και λόγω της φυσικής απουσίας του συντρόφου την ώρα της κλήσης και επειδή το κίνημα «απολογείται» στους διώκτες του αντιπαρατάσσοντας την «επιχειρηματολογία» της ασυνθηκολόγητης πάλης του.
Ακριβώς δηλαδή αναμασώντας πρακτικές που εφάρμοσε ο Μακρόν, όταν μάταια και εκείνος επιχειρούσε να υπονομεύσει τη δυναμική του δίκαιου ξεσηκωμού των Γάλλων εργαζόμενων θυροκολλώντας αντίστοιχα εκφοβιστικά ειδοποιητήρια στους συνήθεις ύποπτους.
Όλο βέβαια αυτό το κυβερνητικό πλαίσιο των καταιγιστικών μεθοδεύσεων και το οποίο πυροβολεί στο ψαχνό δικαιώματα και ελευθερίες φέρνοντας σε ιδιαίτερη αμηχανία την επίφαση της δημοκρατίας τους, αποδεικνύει τρόμο και καθόλου αίσθημα σιγουριάς.
Επιτίθεται κάποιος σε ένα αντίπαλο (εν προκειμένω το κράτος κατά εργατικής τάξης και λαού, κινήματος και καθοδηγητικών του δυνάμεων) μονάχα όταν αυτός αντιδρά άμεσα ή διαφαίνεται η κυοφορούμενη προοπτική αντίστασης. Είτε επίσης απλά αναγνωρίζεται σαν βάσιμη η πιθανότητα εκδήλωσης οργανωμένων ή ασύντακτων εκδηλώσεων οργής και ξεσπάσματος αδιάκριτα χρόνου εμφάνισης, έκτασης και βάθους.
Ειδικά όταν η μαζική πλαισίωση του κόσμου στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου δεν εκφυλίζεται σαν ένα μνημόσυνο απονεκρωμένων ιδανικών και δράσεων. Αλλά αντίθετα και ενάντια σε ένα καθεστώς φόβου, εκβιασμών και ποινών συνιστά μια βροντερή δήλωση αναγνώρισης των ολοζώντανων οραμάτων του και έμπρακτη δέσμευση για τη συνέχιση της παραδειγματικής πάλης του.
Το σήμερα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης επιστρέφει γοργά στο αρχέγονο δουλοκτητικό του λίκνο. Μαζί του συμπαρασύρει και σφαγιάζει τα απομεινάρια των παλιότερων κατακτήσεων σε ψωμί, παιδεία και περίθαλψη απογειώνοντας τον κρατικό αυταρχισμό. Η υπόκυψη στους δυτικούς δυνάστες της ανθρωπότητας στις μέρες της όξυνσης του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού εντείνεται και ανακατεύεται σε ένα εκρηκτικό μείγμα με τον σοβινισμό απλωμένο πέρα από τις στεριές στα βάθη των θαλασσών και στα ύψη των αιθέρων απογειώνοντας τους κινδύνους πολεμικών ολέθρων.
Έτσι άσχημα είναι τα πράγματα και προμηνύονται ακόμη τρισχειρότερα σε όλα επίπεδα. Τίποτα όσο τρομερό και αδιανόητο, οργουελικό και εφιαλτικό και αν φαντάζει, δεν μπορεί να αποκλειστεί πως θα συμβεί.
Το δικό τους κτύπημα στο δικαίωμα της ζωής μας προωθείται σφιχταγκαλιασμένο άρρηκτα με τη στέρηση της δυνατότητας ελεύθερης πολιτικοσυνδικαλιστικής έκφρασης και συμπεριφοράς. Έτσι και από τη μεριά μας η υπεράσπιση του τετράπτυχου ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ δένεται και προϋποθέτει εκ των ων ουκ άνευ την περιφρούρηση των ανεμπόδιστων περιθωρίων για διαμαρτυρία και κινητοποιήσεις.
Η πλατιά συμμετοχή στις συγκεντρώσεις και πορείες για το Πολυτεχνείο είναι διπλό, αλληλένδετο, αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση κατοχύρωσης ελευθεριών, μα και διεκδίκησης ενός μεροκάματου και ευρύτερα συνθηκών αξιοπρέπειας.
Το ψεύτικο δίλημμα σκυφτός, πεινασμένος πλην όμως άδαρτος και ασφαλής ή με σηκωμένη τη γροθιά μα πάλι φτωχός, κυνηγημένος και ματωμένος στη εποχή μας κατά μια εκδοχή τείνει να εξαφανιστεί. Με την έννοια ότι οι εξελίξεις οδηγούν στο τραγικότερο ενδεχόμενο να είναι κανείς απ` όλα. Γονατισμένος, νηστικός και θύμα είτε από κορωνοϊό, είτε από «αφύσικες» καταστροφές της κακοκαιρίας, είτε από βόλια.
Στην τωρινή περίοδο των πολωμένων άκρων, των γνήσιων κοινωνικών άκρων, το πραγματικό δίλλημα «ή αντιστεκόμαστε ή μας συντρίβουνε» έχει την απάντηση του: ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
Όλοι στη συγκέντρωση, πλατεία Αγοράς, Τρίτη 17/11, 6μμ
* μελος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης